Beestachtige kunst: openlucht, aan de rand van het wijnhuis
Hoewel de opening voor het publiek gepland was voor mei, was het programma tussen San Juan en Mendoza Conexión arteba de aanleiding voor een preview van Arte Bestial , het grote openluchtproject gewijd aan verschillende uitingen van hedendaagse kunst dat zakenman Ezequiel Eskenazi sinds 2010 samen met curator Fernando Farina ontwikkelt.
Dit is een monumentaal project in de machtige uitlopers van de Zonda-vallei in San Juan . Een landgoed van 200 hectare, omgeven door heuvels rondom het Xumek-wijnhuis, eigendom van Eskenazi. De grootste uitdaging voor de kunstenaars was zich te verdiepen in dat woestijnlandschap met zijn rotsblokken en verknipte struiken, en in de heldere hemel overdag en 's nachts. Ze moesten de locatie altijd eerst verkennen voordat ze hun project konden voorstellen.
De eerste die op die plek een grootschalig werk installeerde, was Adrián Villar Rojas , die in 2010 een 28 meter lange versie maakte van de grote walvis die hij het jaar ervoor gestrand had gepresenteerd in een lenga-bos in Ushuaia voor de II Biënnale van het Einde van de Wereld . Het beeld van dat opvallende werk ging de wereld over en zorgde er op een bepaalde manier voor dat de jonge kunstenaar nu internationale erkenning geniet.
Nicola Costantino. Naast zijn werk met dinosaurussen, bevindt hij zich in een gebied dat zeer geschikt is voor archeologische ontdekkingen. (met dank aan de kunstenaar)
Bij die gelegenheid was Fernando Farina de curator, die ook verantwoordelijk was voor de aanwezigheid van zijn werk als eerste stap van het project Arte Bestial , dat al vier andere interventies van Argentijnse kunstenaars omvat, zoals Charly Nijensohn , Mariana Tellería , Nicola Costantino en Eduardo Basualdo . Sommige zijn al bijna af, andere bevinden zich nog in een vergevorderd stadium. De auteurs evalueren nog steeds de mate waarin deze in relatie staan tot het klimaat en het landschap, en stellen eventueel noodzakelijke aanpassingen vast.
In lijn met Eskenazi's uitgesproken intentie om de flora en fauna van het uitgestrekte landgoed rondom de wijnmakerij te respecteren en te behouden, ging Charly Nijensohn's werk nog verder. Regeneration Strategies ging in 2022 van start en omvatte drie grote kleistructuren die naast een waterpartij in het landschap opgaan. Het doel is om het complex, met een binnenkant vol gangen, gaten en kleine grotten, om te vormen tot een toevluchtsoord voor de dieren uit de omgeving.
Regeneration Strategies van Charly Nijensohn is een werk en een toevluchtsoord voor dieren.
Het was bedoeld als een multidisciplinair kunst-, wetenschaps- en technologieonderzoeksproject dat de kunstenaar gedurende zes jaar uitvoerde in samenwerking met een Duitse wetenschapper en andere onderzoekers van de Universiteit van San Juan en Conicet. Zoals bij al het werk van Nijensohn is het vastleggen van beelden essentieel voor elk project. Daarom installeerde hij een aantal camera's in de ruimtes om het gedrag van de dieren die de ruimtes als toevluchtsoord beschouwen, te observeren.
Het werk van Mariana Tellería is wat afstandelijker, maar toch ook geïntegreerd in het landschap. Het lijkt op een tekening van verbrande boomstammen die zijn uitgelijnd met een heuvel en de horizon, als een verontrustend waarschuwingsbord. Dat is tot nu toe te zien bij de kunstenaar, wiens project – naar verluidt – bestaat uit vitrines met verschillende devotionele motieven naast elke boom.
De interventie van Eduardo Basualdo verplaatst op zijn beurt een aantal problemen die hij ontwikkelde in de grote tentoonstelling Pupila , die hij tentoonstelde in het Museo Moderno in Buenos Aires , naar een hoger gelegen gedeelte van deze immense plek. Het betreft een schematische constructie met schuine wanden, die via een dun profiel te betreden zijn. En als de bezoeker eenmaal binnen is, vindt hij een grote zwarte steen die het plafond heeft doorboord . Die donkere, raadselachtige vorm die de onstabiele architectuur heeft doorboord – vaak gezien als een meteoriet – vormt ook een onheilspellende bedreiging die steeds terugkeert in het werk van deze kunstenaar.
De set van Nicola Costantino is nog steeds in ontwikkeling en is een bewerking van zijn Chancho Bola- serie in de vorm van bollen van verschillende groottes die de chanchobolas in dinosaurussen veranderen, in lijn met de uitgestorven soorten van de regio.
Elba Bairon en Gabriel Valansi zijn enkele van de kunstenaars wiens projecten binnenkort worden toegevoegd aan dit opvallende park voor hedendaagse kunst, dat pleit voor een intense waardering van de natuur. Maar volgens Farina kost elke ingreep tijd vanwege de complexiteit van de installatie en moet er onvermijdelijk op de lange termijn worden gedacht.
Clarin
