Is NAD het molecuul dat voor een langer leven zorgt of slechts een hype?

NAD (nicotinamide-adeninedinucleotide) is een belangrijk molecuul dat in elke lichaamscel voorkomt. Het helpt bij de energieproductie, is betrokken bij DNA-herstel en reguleert belangrijke cellulaire processen zoals cel-tot-celcommunicatie en de calciumbalans. Het activeert ook eiwitten genaamd sirtuïnen, die verband houden met gezond ouder worden .

Met het ouder worden nemen de NAD- niveaus op natuurlijke wijze af, wat in verband is gebracht met mitochondriale disfunctie, metabolische achteruitgang, neurodegeneratie en chronische ontstekingen.

Wat zegt het bewijs ?

Preklinische studies in diermodellen hebben veelbelovende voordelen van verhoogde NAD aangetoond: verbeterde cognitieve functies, verhoogde insulinegevoeligheid, verhoogde weerstand tegen oxidatieve stress en een potentieel cardioprotectief effect. Mills et al. (2016) toonden bijvoorbeeld aan dat toediening van NMN aan oudere muizen het energiemetabolisme en de insulinegevoeligheid verbeterde.

Onderzoek bij mensen is nog beperkt en grotendeels voorlopig. Een klinische studie gepubliceerd in Nature Communications (Martens et al., 2018) toonde aan dat NR-suppletie gedurende zes weken bij ouderen veilig was en de NAD- waarden in het bloed verhoogde, hoewel er in die korte periode geen klinisch significante veranderingen werden waargenomen.

Kan NAD gestimuleerd worden via voeding?

Ja. De endogene NAD -synthese kan worden verbeterd met een goed dieet. Voedingsmiddelen rijk aan niacine (vitamine B3), zoals kip, tonijn, lever, avocado en volkoren granen, leveren natuurlijke voorlopers. Daarnaast is aangetoond dat regelmatige lichaamsbeweging en intermittent fasting de NAD- biosynthese bevorderen door het NAMPT-enzym te activeren.

Momenteel is NAD zelf niet goedgekeurd als direct supplement door de FDA of de EMA. De voorlopers, NR en NMN, worden op de markt gebracht als voedingssupplementen , wat minder regelgeving met zich meebrengt. Intraveneuze toediening van NAD wordt niet ondersteund door officiële klinische richtlijnen en het gebruik ervan wordt als experimenteel beschouwd.

Er zijn ook geen gestandaardiseerde klinische tests voor het meten van intracellulaire NAD- niveaus in de praktijk. Het kan indirect worden gemeten met massaspectrometrie in onderzoeksomgevingen, maar is niet beschikbaar voor poliklinische patiënten.

NAD accumuleert niet. Het heeft een korte halfwaardetijd en wordt snel gebruikt in metabolische processen. De intraveneus toegediende hoeveelheid blijft niet lang behouden en de cellulaire opname is beperkt. De aanhoudende klinische effecten zijn niet aangetoond. Daarom bevelen sommige functionele centra herhaalde protocollen aan, hoewel zonder gedegen ondersteuning.

Het bewijs ondersteunt het wijdverbreide gebruik van NAD -supplementen of intraveneuze therapieën als anti-aging interventie niet. Het gebruik ervan dient te worden beperkt tot specifieke klinische settings, onder professioneel toezicht en met een duidelijk begrip van hun experimentele aard.

ONDERWERPEN -