Lichaam en ziel van het boek

We openen het boek ; een gebaar dat zo alledaags is - of dat zou het in ieder geval moeten zijn - dat we vergeten dat het voorwerp dat we een boek noemen, in zijn eenvoud en complexiteit een buitengewone uitvinding is.

Van eenvoudige steen tot statig marmer , van kneedbare klei tot lichtgewicht papyrus , van bamboe tot perkament en uiteindelijk papier.

Van de tablet naar de rol , die alleen van begin tot eind te lezen was; van de rol , of het boekdeel , naar een handvol genaaide vellen, aan beide kanten beschreven. Je hoefde niet in een bepaalde volgorde te lezen; je kon tussen de pagina's bladeren.

Het boek kon zonder veel moeite op tafel worden gelegd en opengehouden. Het succes van het formaat was gegarandeerd; het heeft het meer dan 1500 jaar volgehouden en vertoont tekenen van ijzersterke gezondheid. Zelfs technologische veranderingen hebben er geen invloed op gehad.

Hoewel digitale boeken erg populair zijn en ons een hoop ruimte besparen en, als het op reizen aankomt, ook gewicht, vooral voor degenen onder ons die de leesgewoonte zijn overgegaan, is de voorkeur voor papieren boeken nog steeds opvallend.

Er is geen stekker, besturingssysteem, batterij of periodieke updates voor nodig. Ook vragen we niet om cookies te accepteren ( hoewel het geen probleem is als we een cookie plaatsen terwijl we lezen). Onze persoonlijke gegevens worden niet aan een database toegevoegd en we ontvangen geen advertenties.

Het enige wat u hoeft te doen is het boek openen en beginnen met lezen; hooguit een bladwijzer om u te herinneren waar u gebleven was (als u niet steeds de hoek om wilt gaan).

Je hoeft het boek maar open te slaan om de binnenkant te zien, zoals het heet. De kern van het boek , het werk dat het bevat en betekenis geeft, is wat we het lichaam noemen. En net als bij ons is het aan het begin en einde omhuld en beschermd door een soort papieren huid van pagina's.

Om te beginnen en te eindigen toont hij ons respect door ons een kleine ruimte te geven met een paar lege vellen papier, die we kennen als beleefdheidspagina's .

Vervolgens bevat de titelpagina de titel van het boek ; na de titelpagina volgt de omslagpagina , die informatie geeft over het auteurschap en de editie van het werk. Op de achterkant van de omslag vinden we de creditspagina , met juridische en intellectuele eigendomsinformatie.

We zijn vijf of zes bladzijden naar links omgeslagen, en onderweg opent zich voor ons een deur naar een nieuwe ruimte en een nieuwe tijd.

We kunnen een opdracht of een motto vinden. Dat is de naam van het citaat dat auteurs soms aan het begin van een werk opnemen en dat meestal verband houdt met de inhoud van het werk.

Sommige boeken hebben een proloog of voorwoord , en veel daarvan zijn net zo literair als het werk zelf en essentieel om het te begrijpen. Ik denk bijvoorbeeld aan de verhalende wisselwerking tussen de prologen die Cervantes creëerde voor Don Quichot en Unamuno voor Niebla .

Zodra het lezen is voltooid, vinden we soms wel of geen epiloog ; bijna altijd een bedankje aan degenen die hebben meegewerkt aan het schrijven of redigeren.

En zelfs als we klaar zijn met lezen, is het boek pas compleet als de climax , de "top" van Grieks en Latijn, op de laatste pagina arriveert, met de gedrukte informatie. Pak een boek , leer je lichaam kennen en, als je durft, benader je ziel.

ONDERWERPEN -