Catalaans, een radioactieve isotoop
Alberto Núñez Feijóo zocht naar een "referendummoment" om de regering – een regering die objectief gezien in een recessie verkeert – definitief in het nauw te drijven, en hij verzwikte zojuist zijn enkel in Catalonië. Een misstap. Een van die misstappen die leiden tot verloren verkiezingen of onvoldoende overwinningen, zoals op 23 juli 2023.
Tijdens de campagne voor de laatste algemene verkiezingen vond er op het laatste moment een verschuiving van stemmen plaats ten gunste van de PSC (Spaanse Socialistische Arbeiderspartij) nadat Santiago Abascal, met een fel oorlogsgevoel, had verklaard dat de toepassing van artikel 155 door de Marianisten een lachertje zou zijn vergeleken met de maatregelen die Vox zou bevorderen als zij aan de macht zou komen. Het Spaanse rechts ging in Catalonië onderuit bij de algemene verkiezingen van 2004 (een overwinning van de PSOE), 2008 (een comfortabele overwinning van de PSOE), 2015 (een onvoldoende meerderheid voor de PP), 2016 (een nog steeds onvoldoende meerderheid voor de PP), 2019 (een nipte overwinning voor de PSOE) en 2023 (een onvoldoende overwinning voor de PP). Alleen op het dieptepunt van de laatste economische crisis (de verkiezingen van november 2011) behaalde de PP een klinkende overwinning zonder de Catalaanse kwestie in het midden. Een indrukwekkende prestatie.
Lees ookHet is duidelijk dat Alberto Núñez er niet op uit is de Catalanen te irriteren aan hun gehechtheid aan hun taal, een taal met meer sprekers dan sommige officiële talen van de Europese Unie. Hij kan de strijd tegen de amnestie niet opgeven, maar het is onverstandig om andere fronten te openen die de Catalaanse en Baskische kiezers tegen de PP mobiliseren en onrust veroorzaken in Galicië, dat blijkbaar door de PP wordt gedomineerd. Hij is geïnteresseerd in het stilletjes aantrekken van Junts – Feijóo heeft dat de afgelopen maanden al verschillende keren geprobeerd – en bovenal is hij geïnteresseerd in het aantrekken van Junts-kiezers die zich mogelijk kunnen identificeren met de economische principes van de PP.
De oppositieleider moet echter een ingewikkelde cirkel rondmaken: hij moet voorzichtig zijn met de Catalaanse stemmen, maar hij moet ook Vox-kiezers aantrekken, aangezien die partij geen terrein verliest in de peilingen en de PP ruim onder de 160 zetels houdt, de grens vanaf waar hij met zeer variabele berekeningen alleen zou kunnen regeren. Het is geen gemakkelijke taak. Het is er een die mogelijk buiten het bereik ligt van Miguel Tellado, de man die verantwoordelijk is voor het grote plan.
Lees ook De top van het oortje Luis B. García
De PP kan de lange schaduw van Vox niet van zich afschudden, en Núñez Feijóo heeft een nog dringender prioriteit: zijn populariteit onder de kiezers van zijn partij verbeteren, van wie de meesten hem niet herkennen als de onbetwiste leider van het rechtse blok. In de peilingen van de CIS staat Feijóo momenteel onder de populariteitscijfers die Pablo Casado genoot vóór zijn afzetting. In andere particuliere peilingen staat hij achter Abascal als de voorkeurskandidaat onder kiezers van beide rechtse partijen. Dit verklaart waarom de voorzitter van de Partido Popular zijn retoriek opblaast. Hij moet zijn populariteit onder de koffieminnende rechtervleugel verbeteren!
Tien dagen geleden slaagde hij erin de Europese Volkspartij (PP) te mobiliseren om de goedkeuring van de erkenning van het Catalaans, Baskisch en Galicisch als officiële talen van de Europese Unie te voorkomen. De Spaanse Volkspartij (PP) mobiliseerde zich in Brussel alsof de Turken op het punt stonden Wenen binnen te vallen. Het voorstel werd niet geblokkeerd tijdens de laatste vergadering van de Raad Algemene Zaken van de Europese Unie, maar werd in de ijskast gezet. Het voorstel van de nieuwe Duitse regering om het aan een nieuwe studieperiode voor te leggen, kreeg de overhand. De machtige CDU (CDU) legde geen veto op, maar stelde een besluit uit dat de Spaanse regering deze keer stevig in handen meende te hebben. Het is zeer waarschijnlijk dat de kwestie tijdens het volgende Deense voorzitterschap ter overweging aan de Raad Algemene Zaken zal worden voorgelegd, aangezien de Deense regering, onder leiding van de sociaaldemocraten en (woordspeling bedoeld) bezig met een delicate operatie om haar soevereiniteit over Groenland te redden, momenteel zeer gevoelig is voor het discours over nationale pluraliteit.
Tien dagen geleden vocht de Volkspartij (PP) in Brussel tegen het Catalaans alsof de Turken de Donau overstaken. Isabel Díaz Ayuso veroorzaakte gisteren opschudding in Barcelona door zich tijdelijk te onthouden van de vergadering van de Conferentie van Voorzitters toen Lehendakari Imanol Pradales in het Baskisch sprak en president Salvador Illa in het Catalaans. Ze kon het niet verdragen. Of beter gezegd, ze wilde dramatiseren dat ze het niet kon verdragen. Ze moest haar onbuigzame profiel met betrekking tot "plurinationaal Spanje" handhaven en tegelijkertijd proberen een ongemakkelijk nieuwsbericht op de achtergrond te houden: een rechtbank in Madrid heeft de echtgenote van het bedrijf Quirón Prevención opgedragen te onderzoeken of er een verborgen commissie is geïnd bij de aankoop van een bedrijf door advocaat Alberto González Amador, de partner van de president van Madrid. Kortom, Ayuso had gisteren dwingende redenen om de aandacht te verleggen.
Catalaans, Baskisch en Galicisch zijn brandbare materialen in het "Spanje van de kastelen", een term die vaak werd gebruikt door de onlangs overleden Jaime Miquel, een van de beste verkiezingsanalisten die dit land ooit heeft gekend. Catalaans is echter een radioactieve isotoop die, indien ruw gemanipuleerd, de Spaanse rechterzijde kan schaden en het Spanje van de kastelen in een minderheid kan brengen. Dit is de afgelopen twintig jaar meerdere keren gebeurd.
Lees ook Openlijke oorlog tussen de regering en de Volkspartij (PP) op een top in Barcelona zonder afspraken Juan Carlos Merino
De meeste regionale voorzitters van de Partido Popular (PP) zijn gisteren naar Barcelona afgereisd om afstand te nemen van de regering, om te benadrukken dat de politieke situatie praktisch onhoudbaar is; ze zijn erheen gegaan om, kortom, het uitschrijven van vervroegde verkiezingen te eisen. Díaz Ayuso had haar eigen agenda: gisteren had ze lawaai nodig. Welke dag niet? De overreactie van de PP op de taalkwestie zou hen wel eens kunnen achtervolgen. De Catalaanse schrijver Josep Pla zei altijd, citerend uit de Franse dichter Paul Valéry, dat het diepste deel van een man zijn huid is. Pas op voor de opperhuid. Ze vochten in Brussel tegen de Catalanen alsof de Turken arriveerden, en gisteren heeft Ayuso een onnodig en aanstootgevend schandaal in Barcelona veroorzaakt. Ik denk niet dat dat Feijóo's plannen voor dit weekend waren.
Als de oppositieleider een motie van wantrouwen had ingediend, zoals we afgelopen weekend al aangaven, was het debat van vandaag beter gekaderd geweest. Het heeft geen zin om de regering een "maffia" te noemen en geen motie van wantrouwen in te dienen. Het heeft geen zin om de politieke spanning maximaal op te voeren en niet te weten hoe die te kanaliseren. Gisteren liep de spanning uit de hand bij de PP, die zondag een grote demonstratie in Madrid heeft gepland. Dit weekend zal er meer activiteit zijn in de Spaanse hoofdstad. Naast de PP en Vox zal de Argentijnse president Javier Milei een forum van ultra-liberaal rechts voorzitten in Madrid, terwijl Donald Trump en Elon Musk elkaar in Washington te lijf gaan.
Er zijn momenteel vier rechtse partijen in Spanje in de race: Feijóo's officiële PP, de Ayuso-aanhangers PP, Vox en de club van Iván Espinosa de los Monteros. Aan de andere kant staan de PSOE en de problematische club van de splintergroepen.
lavanguardia
