De Catalaanse wil zal zijn

"Ik ben blij dat Catalonië opnieuw een actieve bijdrage levert aan de groei van Spanje", zei António Costa, voorzitter van de Europese Raad, dinsdag in de Cercle d'Economia. Volgens de Portugese socialist blijkt dit uit de terugkeer van de hoofdkantoren van grote bedrijven. In werkelijkheid werd het hoofdkwartier verplaatst om druk uit te oefenen en te voorkomen dat Catalonië zich zou terugtrekken. En dat is nooit gebeurd. Maar in tegenstelling tot de bedoelingen van het onafhankelijkheidsproces , zorgde het decennium van onafhankelijkheid er niet voor dat de macht van Catalonië toenam. Integendeel, het bracht de zwakte van de politieke en economische heersende klasse aan het licht en het land en Barcelona bleven in een situatie van subsidiariteit en regionalisering ten opzichte van Madrid achter.

Deze harde, en vaak ontkende, realiteit is waar verschillende actoren momenteel tegenin proberen te gaan. Dat is geen gemakkelijke opgave. In een wereld die steeds wanordelijker wordt, is het heel moeilijk om betrouwbare coördinaten te vinden waarop we ons kunnen oriënteren. Maar ondanks de moeilijkheden is er in Catalonië een gemeenschappelijke basis waarop gewerkt kan worden. De afgelopen dagen hebben twee afleveringen daarvan het bewijs geleverd.

In moeilijke situaties wordt duidelijk voor welk gebied het autonome model is georganiseerd

Ten eerste wil de Generalitat haar zelfbestuur behouden en haar bevoegdheden gebruiken om de stroomstoring aan te pakken. Vooral tijdens ernstige crises wordt duidelijk wie geroepen is om zichzelf te besturen en wie autonomie slechts ziet als een administratieve opstap naar macht of tegenmacht. Voorbeelden zijn de autonome regio's die de noodtoestand hebben uitgeroepen. In moeilijk te beheren situaties wordt duidelijk voor welk gebied het autonome model is opgezet, en waarvan de andere regio's hebben geprofiteerd.

De tweede aflevering gaat over het vijandige overnamebod van BBVA. De aankoop van Banc Sabadell en het verdwijnen van de spaarbanken die het land zijn kenmerkende karakter gaven, zouden de hierboven genoemde subsidiariteit nog verder versterken. De unanieme, algehele Catalaanse afwijzing van de operatie geeft ook blijk van een veelheid aan zorgen die daarmee gepaard gaan, maar vooral van de algemene wens om Catalaanse entiteiten te hebben en te behouden. Het is niet alleen een zakelijke zet, het is iets meer. Het is niet voldoende om de geesten te veroveren, maar we moeten ook de harten winnen.

Deze week kijken wij vol spanning uit naar het conclaaf van het Vaticaan. De liturgie, de tempo's, de riten van de Kerk die uit Rome komen, zijn niets anders dan de uitdrukking van de wil tot bestendigheid van een duizend jaar oude instelling. Zonder zoveel hefbomen en met minder pracht en praal dan het Vaticaan, schreef historicus Jaume Vicens Vives: "Het leven van de Catalanen is een daad van voortdurende bevestiging", omdat "in Catalonië de primaire motivatie de wil om te bestaan ​​is." De wens voor zelfbestuur en het behoud van de entiteiten die in het land gevestigd zijn, laten zien dat er, los van politiek en belangen, een gemeenschappelijke basis is waarop gebouwd kan worden en waarin nieuwkomers verwelkomd kunnen worden.