De PP slaagt er niet in om te profiteren van de ontevredenheid van haar bondgenoten bij de investituur

De Partido Popular (PP) probeerde gisteren te profiteren van het politieke klimaat van wantrouwen en spanning tussen de regering en haar parlementaire partners, wat uiteindelijk leidde tot een nieuwe ruzie in het Congres. Ditmaal probeerde ze de aanwezigheid van de premier in verband met het corruptieschandaal binnen de PSOE (Spaanse Socialistische Arbeiderspartij) terug te brengen van urgent naar onmiddellijk. Concreet stond de bijeenkomst gepland voor morgen, niet voor 9 juli, de datum die de uitvoerende macht had voorgesteld. Maar de toon en de manier waarop parlementswoordvoerder Miguel Tellado het principeakkoord, dat al een tijdje op de loer lag, in feite in de war schopten.

Tellado maakte handig gebruik van de afstand die sommige bondgenoten van de regering – zoals ERC, Junts en Podemos – zijn gaan innemen met betrekking tot de afhandeling van het schandaal en voor wie de deadline van drie weken buitensporig lijkt. Hij onderbrak het begin van de plenaire vergadering en verzocht om een ​​stemming over de eerdergenoemde datumwijziging.

Onder kreten als "handen omhoog, dit is een overval" en "schaamteloos" van zijn partijgenoten, beriep de woordvoerder van de Partido Popular zich op artikel 68.1 van het reglement, waarin staat dat de agenda kan worden gewijzigd "in overleg met de partij, op voorstel van de voorzitter of op verzoek van twee fracties of een vijfde van de leden van de Kamer". Maar Francina Armengol hield een einde aan zijn aanval.

De voorzitter van het Congres verwees de Volkspartij (PP) naar de commissie van woordvoerders als forum om deze kwesties op te lossen. Dit werd door de PP geïnterpreteerd als een nieuwe institutionele botsing, wat de klachten alleen maar deed toenemen.

De PNV waarschuwt de president dat er grenzen zijn: "Er is niet genoeg ruimte om alles buiten de deur te houden."

De partij van Alberto Núñez Feijóo pleitte voor een parlementaire meerderheid die voorstander was van het vervroegd verschijnen van Sánchez, waaraan uiteenlopende partijen zoals Vox, Junts, Sumar, Podemos, de PNV, ERC en de BNG zouden deelnemen. Maar het pakte averechts uit.

Wat er gebeurt, is dat de Volkspartij (PP) – op een "zelfzuchtige" manier, gezien de klachten en daaropvolgende verduidelijkingen van enkele betrokkenen – ervan uitging dat alle fracties bereid waren de verschijning te vervroegen naar aanstaande donderdag, terwijl vrijwel alle investituurpartners een tussenoplossing voorstellen. "Niet over 48 uur, maar ook niet over drie weken", vatten parlementaire bronnen samen.

Maar tegen die tijd was het protest van de PP al succesvol gebleken en veel afgevaardigden twitterden erover vanaf hun stoel.

De regering stelt dat de door de PP voorgestelde deadlines onhaalbaar zijn. Sánchez is deze week druk bezig met een ronde contacten met alle fracties en volgende week moet hij de NAVO-top in Den Haag (24 en 25 juni) en de Europese Raad (26 en 27 juni) bijwonen. In dit verband, zo stellen zij, is 9 juli de eerste "realistische" datum.

Het Lagerhuis sluit niet uit dat zij uit de regering stapt als er nieuwe gevallen van corruptie ontstaan.

Deze uitleg overtuigde deels partijen als Sumar, PNV en EH Bildu. Zij erkenden dat het voorlopig onmogelijk was, maar weigerden de verschijning met drie weken uit te stellen. Zij waren van mening dat dit de uitputting van de regering zou aanwakkeren.

Maar het overtuigde ERC niet, dat via woordvoerder Gabriel Rufián verklaarde dat de regering "zegt dat de president niet langer kan verschijnen omdat hij zijn internationale agenda moet vervullen. Maar ze moeten begrijpen dat hij, om die agenda te kunnen blijven vervullen, president moet blijven."

En het hielp nog minder om de PP te overtuigen. Die wilde de opkomst zo ver mogelijk vervroegen en verdubbelde daarom haar inzet door een buitengewone vergadering van de woordvoerdersraad voor te stellen. Aan het einde van de plenaire vergadering – vermoedelijk morgen om 12.00 uur – zou er automatisch nog een vergadering volgen om de zaak Santos Cerdán te bespreken.

Afgezien van de uiterste datum voor de verschijning van Sánchez, werd in het debat over de uitleg die de premier naar verwachting in het parlement zal geven, de voorzichtige afstand benadrukt die sommige van zijn investituurpartners aan de dag leggen.

Podemos benadrukt dat "Sánchez geen deel kan uitmaken van de oplossing, omdat de PSOE deel uitmaakt van het probleem."

Dat geldt bijvoorbeeld voor Podemos, dat benadrukte dat "Sánchez geen deel kan uitmaken van de oplossing, omdat de PSOE deel uitmaakt van het probleem." Hetzelfde geldt voor de Comuns, die, in navolging van het voorbeeld van tweede vicepresident Yolanda Díaz de dag ervoor, hun toon verhardden en de mogelijkheid openlieten om de regering te verlaten – als coalitie binnen Sumar – als er nieuwe sporen van het complot aan het licht komen.

De PNV waarschuwde de premier, bij monde van Aitor Esteban, dat "niet alles in het werk gesteld kan worden om te voorkomen dat rechts de macht overneemt". "De situatie is zeer delicaat" en de PSOE moet "de situatie verduidelijken en aantonen dat het om drie personen gaat en kijken of het allemaal om persoonlijk gewin gaat", verklaarde de recent gekozen PNV-voorzitter. "Maar er is ergens een grens", voegde Esteban eraan toe, kritiek leverend op de uitspraken van Sánchez de dag ervoor, waarin hij "nadrukkelijk" verklaarde dat de regering "zal blijven voorkomen dat rechts de macht overneemt".

Esteban adviseerde hem zelfs om "voorzichtig en nederig" te zijn in plaats van de PP uit te dagen een motie van wantrouwen in te dienen, omdat "het onmogelijk is dat die motie slaagt". Hij voegde eraan toe in een verklaring aan Radio Popular dat het "zeer moeilijk" zal zijn om de zittingsperiode te voltooien en 2027 te bereiken als deze zaak niet "perfect is opgehelderd" en de algemene begroting niet wordt goedgekeurd.

De BNG ging nog een stap verder en uitte haar ongenoegen door aan te kondigen dat zij niet zal deelnemen aan de door Sánchez bijeengeroepen ronde van ontmoetingen, die zij beschouwt als een soort "geïndividualiseerde vertrouwenskwestie".