Een congres met Mazón?

Alberto Núñez Feijóo werd drie jaar geleden voorzitter van de PP tijdens een buitengewoon congres dat een einde maakte aan het leiderschap van Pablo Casado, die in een turbulente voorverkiezing was verkozen en het lef had gehad om Isabel Díaz Ayuso uit te dagen. Dat kostte hem uiteindelijk zijn baan. Het visitekaartje van Feijóo voor de aanhangers van de partij was dat van een goede bestuurder die Galicië achtereenvolgens met absolute meerderheden had geregeerd en die naar de partij kwam met de bedoeling staatsverdragen te sluiten met de regering van Pedro Sánchez. Maar vanuit de oppositie is het onmogelijk om dit te regelen, en de afspraken met de coalitieregering hebben slechts op één punt geresulteerd: de vernieuwing van de Algemene Raad voor de Justitie. Ze zijn niet verder gegaan.

Nadat hij de verkiezingen had gewonnen, dacht Feijóo dat Sánchez het niet lang zou volhouden, dat zijn coalitieregering een doodgeboren kind was en dat zijn bondgenoten hem bij de eerste de beste gelegenheid in de steek zouden laten. Dat is niet het geval geweest en hij vond het moeilijk om te accepteren dat de wetgevende vergadering lang zou duren en om een ​​oppositieproject te definiëren.

Bij het PP-conclaaf van 2017 had Vox nog steeds geen vertegenwoordiging in het parlement.

Gedurende deze tijd heeft de PP-leider een beleid gevoerd waarbij hij tegen alles 'nee' zei en de regering onder druk zette. Hij heeft zich verzet tegen en samen met Vox gestemd bij belangrijke kwesties, zoals het omnibusdecreet over de herwaardering van pensioenen. Volgens hem betekende het voorstel het weggeven van een "klein paleis aan de PNV", of meer recentelijk bij de anti-tariefsteun.

Het congres dat in juli bijeenkomt, wil haar politieke visie versterken met het oog op toekomstige parlementsverkiezingen. Ook wil ze de ideologie en organisatiestructuur van de partij moderniseren. Deze is al twee keer gewijzigd zonder dat ze zich er ooit prettig bij voelde. Het doel is om het imago van de partij te verbeteren, dat in de media en politiek vaak in twijfel is getrokken.

Het is acht jaar geleden dat de PP voor het laatst een conclaaf hield en de politieke situatie is sinds 2017 flink veranderd. Destijds had Vox geen vertegenwoordiging in het Congres en vormde het geen bedreiging voor de PP. Nu is de situatie anders en hoewel er al stemmen opgaan, zoals die van de Andalusische president Juanma Moreno Bonilla, die aanbevelen om “geen tijd te verspillen aan Vox”, zeggen de afspraken die zijn gemaakt in gemeenteraden en autonome regio’s anders.

Feijóo neemt de leiding van de partij over, maar het lijkt moeilijk om de ledenwerving voor de komende verkiezingen te stimuleren zonder de anomalie aan te pakken die de belangen van de PP in de regio Valencia schaadt. Carlos Mazón is de olifant in de kamer van de PP en de leider van de Partido Popular moet zo snel mogelijk een beslissing nemen over de toekomst van de Valenciaanse president. Als hij dat niet doet, zal Mazón op de bijeenkomst in juli opnieuw een lastige figuur zijn, net zoals hij dat was op het EVP-congres. Deze keer lukt het niet om hem op reis te sturen.