Het waterplan van New Mexico: tussen politieke belofte en de dreiging van droogte

Het "Water Master Plan 2050" is meer dan een reeks projecten; het is het belangrijkste politieke vaandel van de huidige regering van Nuevo León. Met elke procentpunt dat het waterpeil in de dammen daalt, neemt de druk op deze monumentale belofte van waterzekerheid toe, waardoor water het belangrijkste politieke strijdtoneel van de staat wordt.

Waterbeheer in Nuevo León is de technische kant ontstegen en is nu de centrale as van de politieke strategie van de deelstaatregering. Het "Watermasterplan ter Garantie van de Watervoorziening tot 2050", dat gouverneur Samuel García in mei 2022 midden in de crisis presenteerde, was niet alleen een reactie op de noodsituatie, maar ook een gedurfde politieke toezegging voor de lange termijn. Nu de waterstanden in de dammen opnieuw onder de loep worden genomen, wordt die toezegging in realtime door burgers geëvalueerd.

Een belofte van monumentale proporties

Het plan wordt ondersteund door infrastructuurprojecten van ongekende omvang voor de regio. Dit zijn geen kleine oplossingen, maar projecten die het waterlandschap van Noordoost-Mexico een nieuwe vorm willen geven:

* Het Cuchillo II-aquaduct: ontworpen om de extractiecapaciteit van de grootste dam in de staat te verdubbelen.

* Libertad-dam (nu León-dam): een nieuw reservoir met een capaciteit van 220 miljoen kubieke meter.

* Geavanceerde zuiveringsinstallaties: vier nieuwe installaties met een investering van 2 miljard pesos voor hergebruik van water.

* Visionaire (en controversiële) projecten: ideeën voor de lange termijn, zoals een 500 km lang aquaduct van de rivier Pánuco en een binationale ontziltingsinstallatie in Texas.

Deze projectenportefeuille vertegenwoordigt de belofte van een toekomst zonder schaarste, een krachtige politieke boodschap in een woestijnstaat met een bloeiende industrie.

De politieke en financiële scheuren

De uitvoering van zo'n ambitieus plan gaat echter gepaard met politieke en economische uitdagingen. De financiering van deze projecten is constant nodig en vereist complexe begrotingsonderhandelingen met het lokale Congres en de federale overheid.

Bovendien tonen dagelijkse operationele problemen, zoals stroomuitval in gemeenten zoals Santa Catarina vanwege infrastructuur die overbelast is door stedelijke groei, aan dat grote projecten alleen de problemen van het distributienetwerk niet oplossen. Elke kapotte leiding en elke wijk zonder water wordt een argument voor de politieke oppositie.

"Het staatsbedrijf stelt een financiering van 2,184 miljard pesos voor. De financiering zal prioriteit geven aan de renovatie en het onderhoud van de infrastructuur." – AyD-voorstel aan het Congres.

Het fundamentele debat: wie consumeert het water?

Het "Waterplan NL 2050", het technische document dat de strategie ondersteunt, legt een van de meest politiek gevoelige kwesties bloot: de verdeling van het waterverbruik. Het plan erkent dat de landbouwsector de grootste waterconsument is, goed voor 71% van het totale toegewezen water, en wijst op een "diepgaand gebrek aan kennis" en een gebrek aan meting en handhaving van de wetgeving in deze sector.

Het aanpakken van deze ongelijkheid vereist gedurfde en mogelijk impopulaire politieke beslissingen die verder gaan dan de bouw van dammen en aquaducten. Echte waterduurzaamheid in Nuevo León hangt niet alleen af ​​van beton en pijpleidingen, maar ook van de politieke wil om de vraag uit alle sectoren eerlijk en efficiënt te beheren. De vraag is of de huidige regering, en de toekomstige, hiervoor het politieke kapitaal zullen hebben.