Objectieve successen en mislukkingen

Ik herinner me een stomme film van Charles Chaplin waarin de glazenmaker die winkeletalages in een buurt installeerde, een arme man betaalde om stenen naar de nieuwe ramen te gooien. Het was zijn manier om vraag en aanbod te beheersen. Ik moest denken aan de film waarin Alberto Núñez Feijoo schreeuwde dat hij, als hij de verkiezingen zou winnen, de riolen zou schoonmaken van een staat die gekaapt was door de socialistische maffia. Toegepast op de Chaplin-doctrine wekt het tweepartijenstelsel een weinig verheffend beeld op. Het is alsof het probleem niet de stinkende substantie in de riolen is, maar degenen die ze controleren. Dat Feijóo op dit punt spreekt over waarden en harmonie, maakt deel uit van de opkomst van macabere humor als ideologie.

Deze schaamteloosheid strekt zich ook uit tot de berekeningen van de demonstranten op de Plaza de España in Madrid. Op Cope houdt Carlos Herrera zich aan de beste verslagen en spreekt hij, de beperkingen van de strengheid omzeilend, van "objectief succes". Het is de moeite waard om te herinneren wat Simone Veil, voormalig voorzitter van het Europees Parlement, zei: "Journalisten zijn gewend om spectaculair te verkiezen boven objectiviteit." Wat betreft spectaculair als substituut voor objectiviteit, leidt de overwinning van Carlos Alcaraz in Parijs niet tot onenigheid, maar eerder tot een felle strijd om te zien wie de meeste dithyrambische bijvoeglijke naamwoorden gebruikt.

Feijoo's verhaal over het schoonmaken van de riolen bevestigt de triomf van macabere humor.

Degenen die verwachtten dat Àngels Barceló commentaar zou leveren op de spiraal van geruchten – verspreid met een strategische en achterdochtige overtuigingskracht – over haar professionele toekomst op Hoy por Hoy (Ser), merkten dat de journaliste zich aansloot bij de lof over Alcaraz' succes, zowel subjectief als objectief. Zonder tijd om te twijfelen of de diagnose klopt of niet, wordt er herhaald dat Alcaraz' spel misschien wel het beste uit de geschiedenis was, waarschijnlijk omdat de geschiedenis wordt geanalyseerd op basis van het korte geheugen dat we, net als Feijoo, verdienden te hebben.

Ook in Madrid herhaalde de Argentijnse president Javier Milei zijn gebruikelijke show, met een tourstructuur die volgens La Vanguardia wordt beheerd door twee Andorrese bedrijven die de hyperactieve cryptogemeenschap bedienen. Op de beelden zien we Milei het podium betreden en zijn publiek aansporen met gebaren die doen denken aan een rockster of een Roland Garros-winnaar. Milei heeft een gevoel voor showmanschap dat gemakkelijk te bekritiseren is, maar in de praktijk effectiever is dan de conventionele en slappe retoriek van rally's.

Lees ook

Vanochtend vroeg, in een interview met de Franse zender BFMTV, veroordeelde parlementslid Manon Aubry heftig de inbeslagname van het humanitaire schip van de zogenaamde Vrijheidsvloot , onder leiding van Greta Thunberg. Op Cope TV neemt diplomaat Gustavo de Arístegui geen blad voor de mond en beschrijft Thunberg, met een opmerkelijk gevoel voor diplomatie, als een duidelijk geval van frivoliteit en grootheidswaanzin.