Vox speelt niet, maar wint wel

De twee grootste partijen in Spanje hebben elkaar geen respijt gegund, zelfs niet in de zomer. De twee politieke episodes van afgelopen augustus – de branden en de verspreiding van minderjarige migranten – vormden voor de PSOE en de PP een kans om een ​​voorsprong op hun rivalen te krijgen , hoewel geen van beide daar waarschijnlijk in is geslaagd.

De branden en de controverse rond minderjarige migranten hebben de groeiende verwarring tussen de verantwoordelijkheden van de autonome regio's en die van de centrale overheid aan het licht gebracht. De verdeling van bevoegdheden is altijd al een bron van institutionele conflicten geweest. Deze conflicten kwamen echter vroeger vaker voor tussen de centrale overheid en de zogenaamde "nationaliteiten", terwijl ze nu meer een reactie zijn op de slapeloze en meedogenloze verkiezingsstrijd tussen de PP en de PSOE.

De leiders van Vox hoefden deze zomer geen enkele moeite te doen; de PP en PSOE deden het werk voor hen.

Dat Catalonië of Baskenland een voortdurende strijd met de centrale regering zouden voeren om de grootst mogelijke soevereiniteit te behouden, was logisch voor twee gemeenschappen met een sterke nationalistische component. Maar de autonome regio's verzetten zich steeds meer tegen de regering en vice versa, met bijzonder bittere gevallen zoals die van de Autonome Gemeenschap van Madrid, waar de politieke botsing zich verplaatst van de regionale vergadering naar het duel tussen Pedro Sánchez en Isabel Díaz Ayuso.

De afbakening van bevoegdheden is gebaseerd op uitspraken van het Constitutionele Hof. Maar het is duidelijk dat, ongeacht hoe de verantwoordelijkheden van de ene of de andere overheid worden bepaald, het moeilijk zal zijn voor het systeem om effectief te functioneren zonder een minimum aan institutionele loyaliteit. Wanneer de regio's die ernstig getroffen zijn door branden en de centrale overheid elkaar als onbekwaam beschuldigen , bereiken ze alleen maar dat de gelederen van tegenstanders van het autonome model toenemen.

Als regionale overheden de getroffenen niet helpen wanneer dat het hardst nodig is, zullen velen besluiten om te pleiten voor meer centralisatie. Niet zozeer omdat dat effectiever is, maar omdat ze uiteindelijk de voorkeur geven aan een simpel 'commando'-systeem. Of omdat we dan in ieder geval weten wie de schuld krijgt.

Ook de voortdurende oproepen tot militair ingrijpen dragen bij aan het afgeven van een signaal van politiek onvermogen aan de burgers, zoals gebeurde toen Carlos Mazón een voormalige militair aanstelde om toezicht te houden op de wederopbouw na de ramp.

Iets soortgelijks gebeurt met het conflict over de verdeling van minderjarige migranten . Wanneer autonome gemeenschappen, ongeacht hun politieke voorkeur, zich in bittere discussies mengen om de verantwoordelijkheid voor de opvang van deze kinderen en adolescenten van zich af te schudden, wanneer ze publiekelijk over het aantal plaatsen kibbelen alsof het om iets ongepasts gaat, voeden ze, om het zachtjes uit te drukken, de premisse dat immigratie alleen maar tot criminaliteit en onnodige kosten leidt.

Het resultaat van beide praktijken is duidelijk, en de boodschap die wordt overgebracht is ook duidelijk: als de autonome regio's geen brandjes kunnen blussen, is het beter om ze te elimineren. Als politici het leger moeten inzetten, waarom hebben we ze dan nodig? Als immigranten slechts een bron van problemen zijn en als een last in plaats van als mens kunnen worden behandeld, is het praktischer om ze buiten de deur te houden. Op dit moment vertegenwoordigt Vox het duidelijkst al deze standpunten, hoewel er wellicht andere soortgelijke partijen ontstaan ​​die van dit politieke klimaat willen profiteren.

Het is dan ook verrassend dat de PP (Volkspartij) haar eigen huidige macht, in handen van de autonome regio's, negeert door deze te degraderen tot tweederangsbesturen met een verhaal dat extreemrechts bevoordeelt. Sterker nog, de leiders van Vox hoefden zich deze zomer nauwelijks in te spannen, vooral toen de branden in het nieuws waren. Ze moesten de socialisten en de leden van de Partido Popular gewoon hun gang laten gaan. Maar als de PSOE denkt dat ze van deze omstandigheid kan profiteren, moeten ze er rekening mee houden dat dergelijke verhalen ook gevolgen hebben voor linkse kiezers. Ze maken misschien niet de overstap naar een partij als Vox, maar ze zouden wel eens genoeg kunnen krijgen van de mobilisaties ertegen en besluiten om op de verkiezingsdag thuis te blijven.

Slechte service Illa, Rodalies en minister Puente

Als er één ding is dat de regering van Salvador Illa zorgen baart, dan zijn het wel de slechte prestaties van Rodalies. Niet alleen omdat investeringen de dienstverlening niet hebben verbeterd en de regering gelooft dat er ruimte is voor verbetering, maar ook vanwege de weerstand binnen het ministerie van Oscar Puente tegen het overdrachtsproces. De president van de Generalitat zal dinsdag een ontmoeting hebben met vertegenwoordigers van Renfe en Adif, een duidelijke weerspiegeling van ontevredenheid over de ontwikkeling van de dienstverlening en de onderhandelingen. De regering ziet onvoldoende betrokkenheid van de leiders van deze twee organisaties bij Catalonië. Illa en Puente zijn twee mensen die Pedro Sánchez vertrouwt, maar de relatie tussen de twee kan als nogal koud worden beschouwd.

Het begin van het politieke jaar Geruchten over een regeringswisseling

Het politieke klimaat was begin deze zomer zo gespannen dat er geruchten de ronde deden over een regeringswisseling door Pedro Sánchez in een poging het initiatief terug te winnen. Het is een zet die premiers doorgaans tot het laatste moment geheim houden, hoewel de signalen vanuit Moncloa bij deze nieuwe start niet in die richting lijken te wijzen. Dit geldt zelfs niet voor María Jesús Montero, die haar werk als vicepresident voor economie en als kandidaat voor de Andalusische regionale regering combineert met de daaruit voortvloeiende tegenstrijdigheden op het gebied van regionale financiering . De stappen van Sánchez zullen vooral worden bepaald door de uitslag van de verkiezingen in Castilië en León en Andalusië.