De slechte kunst van het nemen van strafschoppen

Ze beweren dat Sigmund Freud tegenwoordig bijna vergeten is in de universitaire studies, maar misschien heeft de vader van de psychoanalyse wel iets te zeggen over de relatie tussen mannen- en vrouwenvoetbal . Zo dichtbij en toch, gelukkig voor de toeschouwers, zo ver weg.

Paul Bloom, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Toronto, betoogde in zijn boek Psycho: The History of the Human Mind (Deusto, 2024) dat ideeën van Freud, zoals "de geest is in oorlog met zichzelf", nog steeds kloppen. Hij erkende echter dat veel andere ideeën ronduit absurd zijn, waaronder de theorie dat meisjes trauma kunnen oplopen door "penisnijd".

Gelukkig voor de liefhebbers van het mooie spel wordt deze Freudiaanse speculatie als achterhaald afgedaan.

Kijk maar eens naar het recente, neppe WK voor clubs in de Verenigde Staten en vergelijk die competitie – Real Madrid , dat in een rampzalig seizoen het tot de belangrijkste titel van het decennium uitriep en na vernedering toch op de training belandde – met de authenticiteit van het EK voor nationale vrouwenelftallen.

De finale in New Jersey, met Gianni Infantino, de absolute leider van de FIFA, naast Donald Trump, die de titel kwam vieren alsof hij gewonnen had en niet Chelsea, was de kers op de taart. Slechte manieren overheersten. Wat een trieste aanblik te midden van dit matige voetbal. Cucurella's haar was bijna uitgetrokken; simpele borstels leken, afgaande op de kreten, op een steekpartij in de rug die hem met een meer dan gematigde prognose naar de intensive care zou sturen, terwijl elke sprong om de bal te koppen diende als een manier om met hun armen te zwaaien om hun tegenstanders op het hoofd te slaan. Rivalen die, als reactie daarop, hebben geleerd een goede show neer te zetten, zoals Mourinho, de apostel van het voetbal met een penis, zou zeggen.

Niets vergeleken met wat we tot nu toe zien in volle Zwitserse stadions. Of je de evolutie nu leuk vindt of niet, vrouwen spelen een spel dat veel meer verbonden is met de waarheid van het spel dan met argwaan en bedrog.

Het enige dat we kunnen waarnemen, is een Freudiaanse crisis. De slechte gewoonte van mannen om strafschoppen te nemen tegen vrouwen, waarbij zelfs Alexia Putellas de dwaasheid imiteert waarmee mannen deze stoot uitvoeren.

Geconfronteerd met paradinhas en danspasjes nam de Engelse Lucy Bronze, wellicht dankzij haar Barça-training, haar penalty, de beslissende om de halve finale te bereiken, precies zoals Johan Neeskens zou hebben gedaan: breaken. In dit opzicht is de strijd van de geest met zichzelf voelbaar.