Een doelpunt van Griezmann kan Atlético niet beletten om via de achterdeur de wereldbeker te verlaten.

We moesten terug naar de laatste loodjes. We moesten met meer moed en hart dan verstand spelen. Is dat niet het motto van Atlético? Zonder nieuwe namen moesten de oude van lammetjes in leeuwen veranderen. Zonder net. Naar het graf. Een nachtmerrie voor Simeone , maar een ode aan het spektakel. We moesten alle hulp inroepen, zelfs Margarita en haar boeket. Zelfs de demonen, Botafogo in het wit, als grootste vijand. Maar er was geen geluk, geen daadkracht, geen wonder. Drie doelpunten waren er te veel. Atlético neemt via de achterdeur afscheid van dit WK voor clubs. Het was de groep des doods, ja, maar zij waren een van de kandidaten om de sikkel te dragen. Nauwelijks een krasje voor Griezmann in de schemering van de wedstrijd. [Verslag en statistieken, 1-0]

Zien is geloven. De eerste minuten waren Braziliaans. Meer balbezit, meer kalmte en geen rood-witte druk. Hun aanvoerder, Marlon Freitas, zei tegen deze krant dat de "Brazilianen met plezier moesten spelen." En dat deden ze. Zonder te haasten. Ze versnelden hun tegenaanvallen alleen maar, en hoe. Onmogelijk om bij te benen. Savarino stond alleen tegenover Oblak , en de Sloveen redde knap in die één-op-één-situatie. Cholo eiste een beslissende poging in de strafschopgebieden en moest zich voorlopig tevreden stellen met hun eigen spel.

In het eerste kwartier was het idee dat Atlético met drie doelpunten verschil van de Braziliaanse ploeg zou kunnen winnen, een utopie. Hoewel ze Oblak drie keer hadden bedreigd, hadden de rood-witten geen enkele kans gehad. Misschien een halve kans, als we het schot van Gallagher meetellen, dat kwam na een goed ingestudeerd spel van Cholo 's team.

De centrale verdedigers waren het meest betrokken. Le Normand en Lenglet joegen hun tegenstanders de eigen helft in om de bal te stelen en gevaar te creëren zonder zich te hoeven opstapelen. De Pauls eerste twintig minuten waren als de slechte broer van de Argentijn, het soort dat de Metropolitano tot wanhoop dreef tot dit seizoen, toen hij zijn leven weer op orde kreeg, zoals halverwege de eerste helft.

Het was nodig om geluk te gebruiken. Misschien had César Ramos een strafschop gegeven als de munt in Juliáns slalom op kop was gevallen, en dan was het leven anders geweest. Maar het werd munt. Ze moesten blijven roeien, maar bovenal duels winnen, want dat is wat wedstrijden beslist, en de Brazilianen wonnen ze allemaal. Na een half uur was de stand in ieder geval gelijk.

Julián kreeg twee keer de kans om gelijk te maken. De eerste keer na een pass van Sorloth na een voorzet van De Paul . De tweede keer kon hij een steekpass van zijn landgenoot niet benutten. Maar vijf minuten later viel er een penalty voor een stamp op Araña , die door de VAR werd afgekeurd vanwege een lichte duw van Sorloth . Als we het eerder over de toss hadden, waren er al twee voorzetten.

Griezmann kwam na rust in het veld om het team, en zijn eigen lot, te veranderen. Beide spelers hadden magie nodig. Er moesten nog drie doelpunten gemaakt worden met nog 45 minuten te gaan, en degene die met de toverstaf zwaaide was De Paul , veel meer geïnspireerd dan hij tot dan toe op het WK was geweest. Atlético groeide door zijn schoenen, hoewel ze ook dankbaar moesten zijn voor een grotere agressiviteit vanaf het begin van de kleedkamer.

De verandering van Griezmann

De Fransman begon op de rechterflank, van waaruit hij een aantal doelloze voorzetten gaf. Vervolgens, met Correa in de plaats van Giuliano , heroverde de nummer zeven de linkerflank en kreeg een grote kans na een uitduel met zijn tegenstander, maar de bal ging centimeters naast. Kort daarna was het Sorloth die een prachtige voorzet van Llorente verspilde. De kracht.

De kansen, die in de eerste helft opvallend afwezig waren geweest, volgden elkaar op, en, nog beter voor Cholo , Botafogo was niet langer bedreigend in de tegenaanval, totdat Igor Jesús in de 66e minuut, bijna in hun enige kans, Oblak tot een legendarische redding dwong. Het was schrikken om te bedenken dat één doelpunt de hoop van de Rojiblanco's de kop zou indrukken.

De klok tikte onverbiddelijk, met onvoltooide voorzetten en kansen die rond Johns doel cirkelden. Maar in de 86e minuut vond Griezmann eindelijk het Braziliaanse net. Veel prestatie duurde het niet lang. De druk werkte niet en Atlético ging via de achterdeur naar de overwinning.