Federico Delbonis, de Davis Cup-kampioen die Mastantuono zag spelen: "Hij had een indrukwekkende forehand, maar dat zou hem er niet van hebben overtuigd om te blijven tennissen."

“Daar is Delbonis,” zegt een moeder die op haar zoon wacht buiten de Inmaculada Concepción-school in Azul. “Ja, ja, uw kinderen komen naar deze school”, voegt een andere moeder toe op de stoep in de Colónstraat. En dat was ook zo. Aan boord van zijn elektrische blauwe SUV stond de voormalige tennisser geparkeerd die Argentinië in 2016 in Zagreb het winstpunt bezorgde voor de allereerste Davis Cup tegen Kroatië. Toen deze verslaggever en de fotograaf van de krant hem naderden, draaide hij zonder problemen het raampje open en opende de deur van zijn voertuig. Hij begroette hen hartelijk en vertelde dat hij op hun kinderen wachtte. Ondertussen raakte hij in gesprek over de manier waarop Franco Mastantuono Azul aan het revolutioneren was. "Ik wacht op je", zei hij voordat hij met zijn gezin vertrok, nadat hij een ontmoeting met Clarín bij hem thuis had geregeld.

En na wat heen en weer gepraat over de planning, vanwege de activiteiten van de kinderen, vindt de bijeenkomst plaats tijdens het tussendoortje. Mate, koekjes, warme chocolademelk en sapjes op de keukentafel. Zijn vrouw Virginia begroet hem en zijn zonen Mateo (5) en Simón (2) lopen langs het huis en spelen met een ander klein vriendje. Het meisje, Celina (11), was bezig met een activiteit. Op televisie maken Barcelona en Inter elkaar af met doelpunten voor de Champions League. En nadat hij het interview heeft geaccepteerd, kleedt Delbonis zich om en nodigt hij ons uit in de woonkamer. Daar zet hij de fauteuil zo neer dat we kunnen zitten in een sfeer van rust die contrasteert met de hectische herinneringen aan zijn leven als tennisser en zijn reizen rond de wereld.

"Ik ben tevreden met mijn leven na mijn pensioen. Ik ben de laatste tijd veel thuis geweest en heb dingen gedaan die ik in mijn vijftienjarige carrière niet heb kunnen doen, zoals het dagelijks leven met de kinderen en mijn vrouw, waar ik van geniet omdat ik dat voorheen niet deed. En ik begin aan een tweede fase met alles wat daarbij hoort, met verantwoordelijkheden, met een ander soort avontuur, een fase waarin ik mezelf herontdek omdat ik altijd al wist wat ik moest doen, en nu moet ik bedenken wat ik binnen het tennis ga doen," aldus Delbonis, die op 34-jarige leeftijd nu geniet van de tijd die hij heeft om bijvoorbeeld doordeweeks thuis een barbecue voor zijn vrienden te bereiden, zoals een paar uur na het interview zou gebeuren.

-Je blijft dus betrokken bij tennis...

Ja, ik blijf betrokken bij tennis. Ik werk aan verschillende projecten die mij kracht en enthousiasme geven. Ik ga reizen om kinderen te coachen die de professionele wereld betreden. Vandaag vind ik het leuk, maar dat kan in de toekomst veranderen, want ik ben nog erg jong en er kan nog veel veranderen. Maar ik ben vandaag heel blij met de fase die ik ga beginnen.

-En de oefenwedstrijden? Kunnen er nieuwe gebeurtenissen zoals die van Del Potro en Djokovic ontstaan?

-Ik kreeg de kans om met Juan Martín en Novak samen te werken. Die tentoonstelling was een nieuwe en opwindende uitdaging. Ik was nog nooit aan die kant van het veld geweest; Ik had altijd op het veld gestaan, en nu was het mijn beurt om aan de buitenkant te staan. Het zijn nieuwe dingen die ik ervaar en die mij ervaring geven.

-Wat vind je van de huidige staat van het Argentijnse tennis?

-Fran Cerúndolo, nu de vaandeldrager van het Argentijnse tennis, doet het erg goed. Hij heeft ongelooflijk tennis, spectaculaire slagen en als hij zijn hoofd op het juiste spoor krijgt, zijn er geen grenzen. Het kan bovenaan staan. Hij moet duidelijk blijven werken. Hij is een heel gezonde jongen en ik wil hem graag in de gaten houden en steunen, net als anderen: (Francisco) Comesaña, die net op gang komt, en Tomy Etcheverry, die het niet zo best heeft, maar die de vaardigheden heeft om het tij te keren.

-Kunnen we binnenkort spreken over een nieuwe generatie?

-Ik denk dat er al een nieuwe generatie is, met zes of zeven spelers in de top 100, en nog veel meer die de top 200 zullen bereiken... Argentinië is altijd het gesprek van de dag in de tenniswereld. Er is altijd wel een Argentijnse tennisser die het nieuws haalt en dat vervult ons met trots.

En hoe zie jij het Argentijnse Davis Cup-team?

-Er kan van alles gebeuren, maar de Davis Cup is nu een vreemd format waar ik nog niet helemaal uit ben, en het zit vol verrassingen. Dat is aan de ene kant goed, maar ik ben er niet helemaal van overtuigd dat het maar op één plek wordt gespeeld. Ik dacht dat het goed zou zijn, maar ik had het mis. Ik was voorstander van veranderingen, maar die werkten niet. Bovendien heeft de Davis Cup veel van zijn charme verloren, omdat er maar aan één kant wordt gespeeld. Toen we thuis en uit speelden was het totaal anders, leuker. En laten we hopen dat het weer wordt zoals het was. En dat het vergelijkbaar is met de tijd dat ik speelde.

En welke herinneringen roept het moment van de Davis Cup die je gewonnen hebt bij je op?

-Veel, maar de Davis Cup die we wonnen is nu een herinnering. Het is uiteraard prachtig als ik daaraan word herinnerd, vooral wanneer het tijd is voor onze toewijding. Dat is het moment waarop meer mensen je eraan herinneren of meer video's je laten zien of vertellen over de dingen die die dag zijn gebeurd. Het zal een herinnering zijn die in mijn gedachten en overal bij me zal blijven. Gelukkig krijg ik dat en raak ik het nooit meer kwijt.

-En vooral wat er in Azul gebeurde met de ontvangst die ze je gaven...

-Wat ik hier in Azul heb meegemaakt was geweldig. Ze verwelkomden me met een brandweerwagen... In eerste instantie wilde ik dat welkom niet ondergaan, omdat ik een vakantie met mijn gezin had gepland, maar ze stemden toch toe, en ze hadden gelijk. En wat kan ik zeggen tegen de mensen bij wie ik ben opgegroeid, die je zo hartelijk verwelkomen en omarmen als die dag, en die dat nog steeds doen? De mensen van Azul zijn supervriendelijk en staan ​​open voor wat ik heb meegemaakt en wat zij daarmee in mij teweegbrengen.

-Hoe analyseert u de huidige omzet in het tenniscircuit?

-De waarheid is dat men weigerde te denken dat deze generatiewisseling zou plaatsvinden, maar het gebeurde natuurlijk wel. Roger (Federer) en Rafa (Nadal) zijn er niet meer en we hopen dat (Novak) Djokovic nog een paar jaar kan blijven spelen zolang hij wil en de potentie heeft om de Grand Slams te winnen. Want dat is wat hem tegenwoordig in leven houdt in het toernooi. En als hij met pensioen gaat en de jaren verstrijken, zal alles wat ze gedaan hebben veel meer gewaardeerd worden. En Godzijdank hebben we nu deze twee fenomenen, Alcaraz en Sinner. Ik heb een groot zwak voor Alcaraz. Als hij die vreugde op het veld kan overbrengen, is hij een speler zonder zwakheden. Op zulke momenten valt hij op, hij kan counteren, snel spelen, naar het net gaan, hij kan een nest uit je hoed toveren, hij is charismatisch, hij kan bijna alles heel goed, hij is een speler waar ik een kaartje voor zou betalen. Ik ging erheen en zat er vijf uur lang bij, net als bij Federer, Nadal en Djokovic.

-Zullen Alcaraz en Sinner hun stempel op deze generatie drukken?

-Ik denk dat Alcaraz en Sinner hun stempel op deze generatie gaan drukken. Het is altijd lastig om een ​​bericht te vinden over iemand die heel belangrijk was voor een sport. Dat komt door de bijnamen die je dan krijgt. Die zijn lastig te vinden, maar ik denk dat ze allemaal hun eigen stempel drukken. Ik denk dat Carlos (Alcaraz) zijn charismatische karakter heeft en Sinner zijn onberispelijke spel. Ik denk dat ze allebei een tijdperk markeren en dat we ervan moeten genieten. Het wordt anders. Het publiek was gewend om andere monsters te zien, maar dat is nu voorbij. Ik denk dat tijdperken blijven veranderen en dat elk monster zijn eigen unieke karakter heeft.

-Wat vind jij van de doping van Sinner?

-Sinner's dopingprobleem is bevestigd, maar details daarover ken ik niet, omdat ik het tennis niet dagelijks volg en dus geen mening kan geven. Er is bewezen dat hij de stof niet opzettelijk heeft ingenomen. Hij is veroordeeld omdat de stof zich in zijn lichaam bevond. Hij zal met die druk om moeten gaan en voorzichtiger moeten zijn met alles wat hij tot zich neemt. Bovendien is hij zich ervan bewust dat de storm hem bij alles in de gaten houdt.

Welke spelers waarmee je tennis hebt gespeeld, zou je uitnodigen voor een barbecue of een drankje?

-Met Leo Mayer en Facu Bagnis, twee goede vrienden van mij. Met Facu omdat we elkaar al kennen sinds we 12 waren, en met Leo Mayer omdat we samen veel hebben meegemaakt. Bovendien zijn onze families ook heel goed bevriend. Er is een goede relatie. Bovendien is Leo's vrouw de peettante van mijn middelste zoon. We hebben nog meer dingen gemeen, andere banden buiten het tennis en dingen die ook na onze pensionering van kracht blijven. Ik ben met bijna iedereen bevriend. Ik heb met niemand een slechte relatie, maar met die twee heb ik meer affiniteit en kan ik met anderen praten over dingen die ik lastiger vind.

-Is concurrentie nooit vermengd met vriendschap?

-Gelukkig kon ik goed leven met concurrentie en vriendschap. Ik heb nog nooit problemen gehad met wie dan ook, en met de meeste mensen met wie ik in contact kom, kan ik prima een kopje koffie drinken. Natuurlijk zijn er mensen die, of het nu door de taal komt of doordat er geen affiniteit is, geen relatie hebben. Maar ik zou met bijna iedereen een relatie kunnen hebben en met hen samen kunnen eten. Vanuit dat perspectief heb ik de vonk of het kleine probleem dat ik op de tennisbaan had, niet doorgegeven aan de buitenwereld. Hij bleef altijd daar, op het veld.

-Hoe ervaart u de revolutie die Franco Mastantuono in Azul teweegbracht?

-De stad en de mensen zijn blij met Franco Mastantuono en hij verdient het. Hij is een gezonde jongeman, die aan het begin staat van een carrière die hem veel voordelen kan opleveren als hij er gebruik van maakt. En wat er met hem gebeurt, maakt mij heel blij. Ten eerste omdat ik mij identificeer met voetbal, wat ik erg leuk vind om te spelen, en omdat een jongen van Azul voorpaginanieuws kan zijn en grote doelen voor de toekomst kan hebben. Dat is iets waar de stad veel gebruik van moet maken, die waarden moet koesteren en ze maximaal moet proberen te benutten, zodat er niet alleen sterren op het sportieve vlak maar op alle vlakken ontstaan. Omdat Azul alle terreinen moet exploiteren en dankzij wat Franco doet, zouden er problemen in de stad aan de oppervlakte moeten komen.

-Kent u Franco persoonlijk?

-Ik ken Franco en zijn entourage ook, en hij heeft geweldige menselijke kwaliteiten.

-Heb je hem gezien bij de roeivereniging toen hij tennis speelde? Had je hem willen overtuigen om door te gaan met tennissen?

-Ik heb hem niet vaak zien tennissen, omdat ik, toen hij net begon, vooral bezig was met mijn professionele carrière en mijn reizen. Maar ik weet nog dat ze me destijds een filmpje stuurden en dat ik meteen door de goede kant ervan werd aangetrokken. Het was indrukwekkend. Ik denk niet dat ik hem ervan had kunnen overtuigen om door te gaan met tennissen. Ik weet dat hij van beide sporten hield, maar het was een heel persoonlijke beslissing en ik ben er net zo blij mee, omdat hij heeft gekozen voor wat hij wilde, en dat werpt zijn vruchten af.

- Bestaat er een verband tussen beide sporten?

-Als je eerst één sport beoefent en daarna een andere sport, heb je een bepaald voordeel in beweging en lichaamscoördinatie, ongeacht de sport. Naast het feit dat je bij voetbal met je voeten speelt en bij tennis met je handen, moet je bij tennis ook je voeten gebruiken om te bewegen. Bovendien blijkt dat hij over een aangeboren gave beschikt. Ik denk dat hij een heel intelligente jongen is die zich in een rap tempo ontwikkelt, en dat voor hem, op 17-jarige leeftijd, speelt bij een team als River, waar hij volop kansen krijgt. Ik wil hem niet beperken tot één ding of hem een ​​bijnaam geven, maar hij heeft een veelbelovende toekomst en dat maakt me blij, want hij, zijn familie en de mensen om hem heen verdienen dat. Het zijn mensen die ik heel erg waardeer en ik ben blij dat hen deze dingen overkomen.

-Heeft tennis je het verlangen naar competitie gegeven?

-Tennis gaf hem zeker dat competitieve karakter. Hij is een geboren concurrent, dat zie je aan zijn houding; Wie zijn carrière volgt, ziet in korte tijd veel evolutie. En je ziet dat het heel snel beter gaat. Het is heel opvallend hoe hij reageert.

-Hij gaat zijn eigen plafond bepalen, hij bepaalt het altijd zelf, en iedereen kan op zijn eigen manier vliegen, dus het zou respectloos van mij zijn om te zeggen wat zijn plafond is, of dat hij er geen heeft. Iedereen kiest zelf wat hij of zij wil in het leven, in zijn of haar carrière. En het plafond dat hij of zij voor zichzelf stelt, zal prima zijn. Binnenkort wordt hij 18 en dan mag hij zelf beslissen. Het is een grote verantwoordelijkheid, maar tegelijkertijd ook mooi.

-Zie je hem binnenkort in Europa?

-Waar hij ook heen gaat of besluit om nog een tijdje te blijven, het zal het beste voor hem zijn. Wat ik graag zou zien is dat hij het nationale teamshirt draagt ​​en dat een speler van Azul weer deel uitmaakt van het Argentijnse nationale team, zoals Matías Almeyda deed. Dat zou geweldig zijn.