Kudelka's Hurricane gaf zichzelf de avond die de geschiedenis het ontzegde door Independiente in Avellaneda uit te schakelen, met straffen en veel hart.

De laatste strafschop wordt in de handen van Hernán Galíndez verbrijzeld en tegelijkertijd gaat de droom van de Reds, een nationale titel waar ze al 23 jaar naar streven, in vervulling. Het gezicht van de jongen Santiago Hidalgo , die amper 20 jaar oud is, verandert in tranen en de fans kunnen het niet geloven. Bij de Libertadores de América klinkt lauw applaus en diepe teleurstelling over het vertrek. Independiente kende een geweldige campagne, maar Huracán bereikte de finale.

En dat was misschien wel in de strafschoppenserie, op het laatste moment, maar niemand kan de kwaliteiten van deze Globo in twijfel trekken, die hoog vliegt en wacht op niemand minder dan San Lorenzo, of Platense in Santiago del Estero. Het was geen toeval dat hij tot het einde van de Profcompetitie van 2024 tegen Vélez om de titel vocht. Ook zijn huidige status in de Copa Sudamericana was niet anders. Frank Kudelka heeft een sterk, gedreven en scherp team samengesteld dat tot het laatste druppeltje zweet geeft. Hij liet het opnieuw zien in Avellaneda, dezelfde plek waar hij in de jaren negentig een finale verloor en waar het enthousiasme dat sinds 1973 aanstekelijk werkt, ontbrandde.

Er werd verwacht dat er een dergelijke wedstrijd zou plaatsvinden. Independiente had de bal in bezit en Huracán counterde. Wat de Red zich niet kon voorstellen was de enorme druk van de Globe in het begin. De eerste minuten verliepen dan ook zeer gunstig voor de bezoekers, omdat de thuisploeg bij het verlaten van de wedstrijd enorm veel druk zette. En het spel dat Matko Miljevic herstelde toen Santiago Montiel besluiteloos was, en dat niet tot een doelpunt leidde omdat Rodrigo Rey de bal kort voor César Ibáñez gooide, getuigde van het concept.

Kudelka heeft de les heel goed bestudeerd. Hij wist dat hij Kevin Lomónaco moest afzeggen, maar hij kon ook Iván Marcone en Felipe Loyola , de bouwers van rood voetbal, niet negeren. In die zin was Eric Ramírez de eerste soldaat die onder druk werd gezet. Leonardo Gil en Leonel Pérez zorgden voor de centrale middenvelders. En aan de zijkanten dekte Walter Mazzantti Alvaro Angulo .

Independiente voelde zich niet op zijn gemak en bovendien liet Hernán Mastrángelo te veel overtredingen toe. Normaal gesproken draagt ​​Lomónaco een oversized shirt en dat werd overduidelijk toen hij aan het begin van de wedstrijd drie keer werd neergehaald. De scheidsrechter gaf zojuist de eerste gele kaart voor een overtreding van Marco Pellegrino op Matías Giménez .

Independiente had veel balbezit (72% aan het einde van de eerste helft), maar begon pas rond het half uur los te komen, toen Rey al zijn reflexen had laten zien door een kopbal van Mazzantti te stoppen aan de rand van het vijfmetergebied. Toen begon Luciano Cabral te schitteren. Met een paar penseelstreken was de “10” het duidelijkst. En Angulo klom naar boven, maar kreeg dubbele tegenstand van Tomás Guidara en Mazzantti zelf. Terwijl de vleugelspelers verkeerd speelden, Montiel op rechts en Diego Tarzia op links, probeerde hij hen intern te blesseren. Echte echte kansen kreeg hij echter niet in het strafschopgebied van Hernán Galíndez .

Het beste wat hij in de eerste helft liet zien was een goede één-twee tussen Matías Giménez — solidair en toegewijd — en Cabral, en een pass van Loyola naar Montiel, die hoog afrondde. Vervolgens kopte Sebastián Valdez een hoekschop in de handschoenen van Galíndez en volgde een loopactie van Tarzia die de hand van de keeper bereikte voordat de Chileen, die achter iedereen stond, de bal in het net kon tikken.

De eerste aflevering van de avond in Avellaneda was vermakelijk. Vanwege de snelle overgangen van Huracán, vooral scherp op de vleugels, en vanwege de balcontrole van Independiente.

En aan het begin van de tweede helft opende Huracán bijna de score met een knappe pass van Miljevic, die wederom uitstekend werd beantwoord door Rey. De toon van het duel veranderde niet veel vergeleken met de beginfase. Uit een standaardsituatie was Lomónaco dicht bij een treffer, maar Galíndez kopte zijn bal naast.

Vaccari verplaatste de bank. Hidalgo kwam in de plaats van Tarzia, maar de wissel werkte niet; Hij verloor diepgang omdat hij werd ingezet in een positie waar het kind zich niet prettig bij voelt. Kudelka veranderde van naam. Eerst paste hij de "9" aan, de versleten Ramírez vertrok en Leonardo Sequeira kwam erin. Later kwam Gabriel Alanis in voor Urzi, die ook moe was van het vele rennen. Het waren maar een paar kleine dingetjes die het team op orde brachten, een teken dat het compleet was.

De rode technicus had nog twee ramen over. Fernández Cedrés en Lautaro Millán kwamen binnen. Daarna kwamen Pablo Galdames en Gabriel Avalos. Hier hoopte iedereen op een doelpunt van de Paraguayaan, die sinds 28 april niet meer had gespeeld. Het zorgde echter niet alleen niet voor een situatie in het Galíndez-gebied; Bovendien miste hij de eerste strafschop. King deed er alles aan om Independiente te behouden. In de reguliere speeltijd en vanaf de penaltystip, toen hij Gil's matchpoint blokkeerde. Maar Hurricane was nauwkeuriger. De verantwoordelijkheid lag niet bij hem. En hij reist naar Santiago aan boord van een vijftig jaar oude droom.