Asa Cristina Laurell: Het Nationale Ontwikkelingsplan 2025-2030

C

Ter achtergrond moet worden opgemerkt dat de wetgeving inzake het Nationaal Ontwikkelingsplan (PND) dateert uit de tijd van de regering van Miguel de la Madrid en in 1982 in de grondwet werd opgenomen. Het was een van de reacties op de crisis aan het einde van de regering van José López Portillo. Hieraan ging de reddingsoperatie voor Mexico vooraf, waarbij het Amerikaanse ministerie van Financiën en het IMF tussenbeide kwamen. In werkelijkheid ging het echter om een ​​reddingsoperatie voor het internationale financiële systeem en het begin van een neoliberaal beleid, niet alleen in Mexico en Latijns-Amerika. Het is belangrijk om de oorsprong van de wetgeving in gedachten te houden, omdat deze grotendeels de opzet ervan verklaart. Het gaat om de zogenaamde logische raamwerkmethode, die door USAID is bedacht om landen te disciplineren en te evalueren. Op deze manier wordt het georganiseerd in assen, doelstellingen en strategieën met de bijbehorende monitoringindicatoren.

Opgemerkt dient te worden dat strategieën weliswaar kunnen worden opgevat als het hoe , maar dat ze niet het algehele concept dat ten grondslag ligt aan het document en elk van de doelstellingen onthullen. In die zin is het document eerder normatief, omdat het schetst wat er gedaan moet worden in plaats van welke interventies het bestaande probleem kunnen oplossen. Helaas leidt dit ertoe dat strategieën waarvan al bewezen is dat ze het probleem niet oplossen, herhaald worden. Daarentegen worden strategieën die bij experts bekend zijn, maar nog niet zijn toegepast, uitgesloten. De redenen hiervoor liggen waarschijnlijk buiten de huidige situatie en houden vaak verband met economische beperkingen die voortvloeien uit zowel de nieuwe externe context onder het Trump-bestuur als het overkoepelende economische doel om geen herverdelende belastinghervorming door te voeren.

Het gezondheidsprobleem wordt weerspiegeld in het Healthy Republic-plan (pagina 48, Staatscourant , 15-04-2025). Het algemene doel lijkt zonder bezwaren, maar het vermengt concepten die niet altijd verenigbaar zijn. Er staat: Garandeer het recht op gezondheidszorg voor de gehele Mexicaanse bevolking door het gezondheidssysteem te consolideren en te moderniseren, met de nadruk op universele toegang die de verschillen in kwaliteit en kansen verkleint, en die het fysieke, mentale en sociale welzijn van de bevolking beschermt. Hoewel het recht op gezondheidsbescherming in artikel 4 van de Grondwet wordt genoemd, wordt het bij de herziening van artikel 1 in de eerste plaats als een mensenrecht gepresenteerd.

Dit is van belang omdat het neoliberale gezondheidsbeleid gebaseerd was op een gezondheidsbeschermingsmodel genaamd Seguro Popular (SP). Aanvankelijk waren er kosten aan verbonden voor mensen met een salaris boven de 3 SM. In dit model werd gezondheid beschouwd als een handelswaar die op de markt verhandeld moest worden. Er waren diverse eerste- en tweedelijns servicepakketten beschikbaar, die echter niet volledig werden geleverd. Met uitzondering van het derde niveaupakket voor kinderen die geboren werden tijdens het bewind van Calderón ( sic ), was het voor de rest van de bevolking zeer beperkt. Dit waren de redenen om hem tijdens de Vierde Transformatieregering te elimineren, hoewel het proces om hem ongedaan te maken ontoereikend was. Er dient opgemerkt te worden dat er andere alternatieven waren, die niet in overweging zijn genomen.

Het is bekend dat het publieke stelsel geconsolideerd en gemoderniseerd moet worden, maar er is geen eenduidig ​​beeld van hoe dat gerealiseerd moet worden. We hebben een publiek systeem dat verdeeld is in verschillende subsystemen, die diensten van zeer verschillende complexiteit en kwaliteit leveren. Het is een al lang erkend probleem, waar tot op heden nog geen oplossing voor is gevonden. Het probleem wordt niet opgelost door het alleen maar te stellen, vanwege de economische en politieke obstakels die hierbij komen kijken. De vraag is ook of universalisering bereikt zal worden door federalisering en versterking van de IMSS-Bienestar OPD.

Het versterken van preventie en gezondheidsbevordering bestaat ook al langer, maar wordt nog niet in de praktijk gebracht. Het zou zeer prijzenswaardig zijn als dit via het openbare zorgstelsel zou kunnen worden gerealiseerd, aangezien dit tijdens de vorige regering niet is gerealiseerd. Het was in wezen een constructie van het hoofdkantoor van het Ministerie van Volksgezondheid, die nooit tot leven is gekomen in de bestaande gezondheidszorg.

Een gezonde republiek is een grote noodzaak voor het land en zijn bevolking. Maar om dit te bereiken is het niet voldoende om er je hart en ziel in te leggen. Voor deze taak zijn ook financiële middelen en getrainde professionals nodig.