Hoe maak je een herinnering met een ziek kind, waarbij je weet dat je kleine niet oud wordt?

Hoe maak je als ouders herinneringen met een ziek kind, terwijl je weet dat hij of zij nooit meer beter wordt? Hoe houd je de moed erin als je jonge dochter 24 uur per dag enorme jeuk heeft en wacht op een levertransplantatie? En wat als je met je kindje uit Oekraïne vlucht, je openhartig ontvangen wordt en je dochtertje vervolgens de diagnose kanker krijgt?

Daarover gaat de zesdelige serie Niet Klein Te Krijgen van BNNVARA en tv-maker Jurre Geluk. Metro bekeek de eerste aflevering, die je vanavond kunt zien, voor televisierubriek Blik op de Buis. We hebben het hier over het tweede seizoen van Niet Klein Te Krijgen. Het is niet Metro’s gewoonte om het dan in deze rubriek te bespreken. Maar bij zo’n onderwerp zien we dat graag door de vingers. Een ernstig ziek kind verdient alle aandacht en in deze serie volgt Jurre Geluk er vijf.

Bovendien kijkt de Nederlandse tv-kijker massaal naar dergelijke verhalen. Vorige week nog scoorde Beste Zangers voor Kika, over kinderen met kanker, een kijkcijfer van dik boven de miljoen. Ook Metro-artikelen over zulke onderwerpen worden veel gelezen. Onlangs gold dat nog voor een verhaal over de euthanasie van Milou, een meisje van 17.

Natuurlijk is Niet Klein Te Krijgen een reeks die veel weg heeft van Over Mijn Lijk van Tim Hofman. Een ziek kind (en hun ouder of ouders) speelt nu echter altijd een centrale rol, niet ‘een jongere’ die bij Hofman ook een dertiger kan zijn. Jurre Geluk volgde elk ziek kind een jaar lang, verdeeld over 2024 en 2025. De 33-jarige geboren Veenendaler, zo zagen we zaterdag, kon z’n geluk niet op dat hij aan het jubileumseizoen van Wie Is De Mol? mocht meedoen.

Niet Klein Te Krijgen is allesbehalve vreugdevol. Het contact van Jurre Geluk met elk ziek kind in dit programma is echter losjes, geïnteresseerd, luchtig en grappig wanneer dat kan. In Tim Hofman had hij, al lijkt Geluk die houding van zichzelf al in huis te hebben, vast een goede leermeester. Het maakt het voor de kijker prettig bij zo’n zwaar beladen onderwerp.

We stellen de vijf helden – want dat zijn het als je al zo jong zo’n ziek kind bent – van Niet Klein Te Krijgen graag aan je voor. Francesca is 11 en behoorlijk stoer, je ziet haar op de foto hierboven. In 2018 krijgt zij de diagnose Ewing-sarcoom, een zeldzame en agressieve vorm van kanker. Francesca blijft ondanks alles tekenen, schilderen en jiu-jitsu trainen als dat haar lukt. Onlangs kwam de kanker voor de vijfde keer terug, in haar hersenen. Met Jurre Geluk gaat zij naar een ziekenhuis in Düsseldorf, voor één van de twaalf chemotherapieën in haar hoofd. Zonder schroom vertelt deze dappere meid hoe dat allemaal gaat. We mogen ook meekijken hoe een kap over haar hoofd gaat en aan een tafel wordt vastgeschroefd. Serieus eng!

Logan (8) hebben we in de eerste aflevering van Niet Klein Te Krijgen nog niet gezien. Deze drukke moppentapper heeft de stofwisselingsziekte MLD. Logan zal niet meer beter worden, maar overlijden aan een complicatie die door zijn ziekte gaat ontstaan. Zijn familie moet uiteindelijk beslissen of zo’n complicatie nog wordt behandeld of niet.

Mila (10) kwam met haar papa en mama vanuit Oekraïne naar Nederland. Het leven leek eindelijk weer goed, maar daarna volgden twee drama’s. De scheiding van haar ouders was erg, maar non-Hodgkin-lymfoon kwam daar bovenop. Mila wordt behandeld in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht en maakt video’s wanneer dat maar even kan. Daar wil ze beroemd mee worden. Het ziekenhuispersoneel doet bijzonder fanatiek met haar mee. Maar ach, ach, wat is het meisje meestal doodziek.

Dan hebben we nog zo’n stoere gast en tegelijkertijd een ziek kind, of beter: zieke tiener. Luca (13) had agressieve botkanker in zijn knie. Omdat Luca zo graag in de toekomst weer wil autocrossen (hij was al jeugdkampioen), koos hij ervoor om meer dan de helft van zijn been te laten amputeren. Had jij zoiets kunnen beslissen als je 13 jaar was? Luca wel. Hij heeft nu een knieprothese en als de kanker niet terugkeert, kan hij straks weer crossen. Mooi om te zien is dat zijn beste vriendje net als de zieke jongen kaal gaat, als blijk van steun en vriendschap.

We sluiten af met Rosan van 12. Rosan heeft een ernstige leveraandoening (PFIC2), de gal in haar lever ‘kan er niet uit’. Dat is zo ernstig dat alleen een levertransplantatie haar leven (voorlopig) kan redden. Dag en nacht heeft haar mama nu haar werktelefoon aan, het nummer dat een ziekenhuis in Groningen belt als er een lever beschikbaar is. Een gevulde koffer staat altijd klaar om direct weg te kunnen rijden.

Het bijzondere aan Rosan: ze heeft door haar ziekte jeuk, 24 uur per dag en dan ook nog eens heel erg. Welk ziek kind we in de eerste aflevering van Niet Klein Te Krijgen ook zien, dat verhaal over altijd ernstige jeuk hebben blijft hangen. Dat komt ook omdat je, als je geen kanker hebt of op een lever wacht, het allemaal vreselijk vindt, maar je er iets bij kunnen voorstellen is veel moeilijker. Jeuk, daar kunnen we ons allemaal wat bij voorstellen. Het is een opluchting om te zien dat Jurre Geluk met Rosan even gaat trampolinespringen. Ze is die jeuk dan heel even vergeten.

Niet Klein Te Krijgen is vanaf vandaag (4 november) zes keer op dinsdag om 21.25 uur bij BNNVARA te zien op NPO 1. Terugkijken kan via NPO Start.

Meer lezen over (nieuwe) programma’s op tv?