Hoe Tati Gabrielle haar stille kracht omzette in onwrikbare kracht
Smokingjasje, slabbetje, broek, McQueen. Oorbellen, ring, Anita Ko.
We ontmoeten Tati Gabrielles personages voordat er ook maar een woord is gesproken. In The 100 branden haar grote, hertenachtige ogen met een koude, onverzettelijke blik. Als Nora in The Last of Us seizoen 2 wordt ze geïntroduceerd te midden van burgerlijke onrust, haar ogen gesloten door dreigende angst. En als Marienne in You worden ze zachter van intrige – we (en Joe) ontmoeten haar immers in een bibliotheek. Het is bijna onmogelijk te geloven dat ze ooit haar kracht niet heeft herkend.
"Ik was een sociaal onhandig kind en sprak langzaam," zegt ze, "maar ik hield ervan om mijn emoties en gedachten visueel te presenteren." Ze dankt haar opvoeding in de San Francisco Bay Area aan het feit dat ze een "gevoel van sterke individualiteit, loyaliteit en rechtvaardigheid" heeft gekregen. Gabrielle beet uiteindelijk haar tanden in een toneelstuk in groep 3, wat haar leraar ertoe aanzette tegen haar moeder te zeggen: "Ze heeft iets – dat moet je koesteren." Toen haar moeder haar aanspoorde om door te gaan met theater, verzette ze zich en deed ze auditie voor de Oakland School for the Arts als student beeldende kunst. Ironisch genoeg vergat ze die dag haar schetsboek, en toen sloeg het lot toe: het werd theater.
Haar roeping werd verankerd in de vierde klas van de middelbare school, tijdens een schoolreisje naar Edinburgh, Schotland, waar haar theaterklas een toneelstuk opvoerde. Op straat tijdens het Festival Fringe zag ze hoe deze vorm van verhalen vertellen een publiek kon boeien. "Toen ik zag hoe iemand naar iets kon kijken en het hem zo aansprak dat hij vanaf dat moment anders door het leven ging," zegt ze, "besefte ik hoeveel dat met me was gebeurd toen ik opgroeide, zoals naar Spy Kids kijken en uit de film komen met de gedachte: 'Ik kan dit ook.'"
Bubblejurk, laarzen, Marc Jacobs. Oorbellen, ketting, armbanden, Cartier.
Het lot zit zo: hoe hard je ook probeert eraan te ontsnappen, een stem zal je altijd terugbrengen naar je rechtmatige pad. Gabrielle overwoog een carrière in crimineel profileren en studeerde Frans aan Spelman College, met de droom diplomaat te worden. Pas toen ze haar moeder tegen mensen hoorde zeggen dat ze zich op het strafrecht wilde richten, knapte er iets in haar. "Nee, ik wil actrice worden," dacht ze meteen.
“[Zwarte vrouwen] zijn gedwongen op te groeien in een wereld waarin we te allen tijde alert moeten zijn.”
Ze worstelde met een depressie, verliet haar studie met medisch verlof en keerde terug naar de Bay Area, waar ze zich verloren en onzeker voelde. Maar haar innerlijke stem wist wat ze moest horen. Of in ieder geval haar beste vriendin van de middelbare school, toen ze haar uit het niets belde en voorstelde om samen naar Los Angeles te verhuizen. "Voor mij was het de roep van het universum", zegt ze.
Ze waagde zich aan acteren met een optreden in een Nickelodeon-show, maar vond dat kinderprogramma's haar potentieel niet weerspiegelden. "Het was een goede kennismaking met hoe het er op een filmset aan toegaat, maar ik wilde mezelf uitdagen om verhalen te vertellen die op alle niveaus impact hadden", zegt Gabrielle. Dat betekende rollen vinden die haar identiteit als zwarte en Koreaans-Amerikaanse vrouw erkenden. "In de eerste paar jaar [dat ik acteerde] wist niemand waar ze me moesten plaatsen. Ik was niet zwart genoeg om zwart te zijn. Ik was niet Aziatisch genoeg om Aziatisch te zijn", herinnert ze zich.
Smokingjasje, slabbetje, broek, McQueen. Oorbellen, ring, Anita Ko.
Haar jeugd in de diverse Bay Area vormde een schril contrast met de bekrompen blik van Hollywood. Toen ze in Chilling Adventures of Sabrina speelde, lokte een scène waarin haar personage Prudence werd gelyncht, een heftige reactie uit. "Zwarte Twitter ging uit de hand", zegt ze. Showrunner Roberto Aguirre-Sacasa zag een onschuldig kleurenblinde wereld voor zich, maar het publiek zag geen heks in een fictief, bovennatuurlijk rijk – ze zagen een blanke vrouw een zwarte vrouw ophangen.
"Zoiets mag ik nooit meer laten gebeuren. Ik kan mijn mensen niet teleurstellen," zegt ze. Vanaf dat moment maakte ze er haar missie van om ervoor te zorgen dat haar rollen de realiteit van vrouwen van kleur weerspiegelden. Voordat ze haar rol in You accepteerde, ontmoette ze showrunner Sera Gamble. "Ik vertelde Sera dat, aangezien ik Joe's nieuwe obsessie word en alle vrouwen vóór mij blank zijn geweest, er bepaalde dingen zijn die, als vrouw van kleur, niet op dezelfde manier zullen gaan," zegt ze. "[Zwarte vrouwen] zijn gedwongen op te groeien in een wereld waarin we ons altijd bewust moeten zijn. We denken anders. We moeten onszelf anders beschermen. Dus Marienne kan zich daar niet van bewust zijn."
Smokingjasje, slabbetje, broek, McQueen. Oorbellen, ring, Anita Ko.
De laatste keer dat we Marienne zagen, was ze Joe te slim af geweest en liet ze hem denken dat ze dood was na een vermoedelijke overdosis. Maar aan het einde van seizoen 5 keert ze terug met een huiveringwekkende oneliner: "Je had me beter moeten doden, Joe." Het was een bitterzoet moment voor Gabrielle, die rouwde om de dood van haar vriendin en Sabrina -collega Chance Perdomo. Toch vond ze troost in Mariennes veerkracht. "Vrouwen, we houden intens en heel erg van elkaar, en we zullen wankelen, maar laat die wankeling niet je einde zijn," zegt ze.
Voor het meisje dat ooit zo weinig sprak, was het niet makkelijk om haar stem te vinden – een stem die gewicht, kracht en een doel in zich draagt. "Prudence leerde me hoe ik me onbeschaamd moest opstellen, en Marienne leerde me gratie – dat er altijd ruimte is om vreugde te vinden, wat er ook gebeurt," reflecteert ze. Wat Nora in The Last of Us betreft, zij leert de zwaarte van haar keuzes. "Al deze personages zijn zo overduidelijk gebrekkig, en [ The Last of Us ] probeert ze niet per se te verlossen. Nora begon me te leren dat je je eigen keuzes bent. Je kunt zoveel intentie en hart hebben als je wilt, maar wat de wereld ziet, zijn je daden. Je keuzes definiëren je," zegt ze. "En je kunt niet wegrennen voor de dingen waar je voor hebt gekozen."
Haar door Sami Knight voor Rehab; make-up door Alexandra French bij Forward Artists; manicure door Johanna Castillo; geproduceerd door Anthony Federici bij Petty Cash Production; gefotografeerd op Malibu Creek Ranch. Een versie van dit artikel verscheen in de zomereditie 2025 van ELLE.
elle
