Over de school die een ziekenhuis was

Sommigen vragen zich af: was het niet de bedoeling dat de Grieks-katholieke kathedraal hier gebouwd zou worden? Is het Klokken- en Pijpenmuseum niet gevestigd in de klokkentoren die ooit werd gebouwd voor een tempel die echter nooit heeft bestaan? Ja en nee. Het Klokken- en Pijpenmuseum is gevestigd in een verbouwde klokkentoren, die in 1777 naast de toenmalige kathedraal werd gebouwd. Het was nog een tempel uit de 15e eeuw en lag ongeveer op de plek waar nu het speelveld van basisschool nr. 11 is. Helaas lag het gebouw praktisch in puin en werd het in 1780 afgebroken. Omdat het beleid van de toenmalige bezettingsmacht – om het zachtjes uit te drukken – er eerder op gericht was het aantal kerken te verminderen, werd de toestemming voor de bouw van een nieuwe kerk ingetrokken en werden de Karmelietenkerk en het klooster overgedragen aan de Grieks-katholieke gemeenschap.

Interessant is echter dat er in Władycz, naast de oude kathedraalkerk, een parochieschool stond, een gebouw voor de geestelijkheid, maar vooral een ziekenhuis, dat "Russisch" werd genoemd. Dit was de periode voordat iemand dacht aan de bouw van een fort. Daarom investeerde de indringer niet in de stad – en zelfs niet in het hele gebied – en probeerde hij alle instellingen onder te brengen in reeds bestaande gebouwen. Daarom werd het ziekenhuis in 1861 omgedoopt tot algemeen ziekenhuis, na de fusie of liquidatie van het Poolse ziekenhuis en het ziekenhuis van het klooster van de Broeders van Barmhartigheid dat in de stad gevestigd was.

Model voor gezondheidszorgfaciliteiten

Volgens de toenmalige bewoners waren de omstandigheden in die instelling verschrikkelijk. In 1873 werd besloten tot de bouw van een nieuw gebouw, waarna het oude ziekenhuis vermoedelijk werd afgebroken. In 1877 werd op initiatief van de burgemeester van de stad, Valery Waygart, een nieuw gebouw met 160 bedden neergezet, dat aanvankelijk werd beschouwd en beschreven als een model voor een gezondheidsinstelling. Er werkten 4 conciërges, 3 conciërges, een conciërge en een kok en het stond onder toezicht van de Dienst Grondzaken en werd beheerd door de gemeenteraad, wat betekende dat het deels uit gemeentelijke middelen en deels uit nationale middelen werd gefinancierd. In 1881 werden er 1.295 patiënten opgenomen, van wie er 74 overleden en 944 volledig genezen het ziekenhuis verlieten. De gemiddelde ziekenhuisopnameduur bedroeg 20 dagen.

Hierbij moet duidelijk vermeld worden dat de bouw van het Dominicaanse klooster aan de ul. werd gebruikt voor de behoeften van het leger gestationeerd in Przemyśl. Grodzka (tegenwoordig de Openbare Bibliotheek van Przemyśl) en die in Władycz waren uitsluitend bedoeld voor de behoeften van de inwoners, met een uitzondering van de Israëlieten, die vanaf 1842 hun eigen ziekenhuis hadden, niet ver van de ul. Rakoczy, tegenwoordig Pelczara. In de loop van de volgende 40 jaar nam het aantal inwoners zo sterk toe dat besloten werd om een ​​nieuw, groter ziekenhuiscomplex te bouwen in Zasanie, aan de ul. Buszkowicka, het huidige Rogozińskiego. Bovendien voldeed het militaire ziekenhuis aan de Grodzka-straat niet meer aan de behoeften van het groeiende aantal bemanningsleden van het fort, wat resulteerde in de bouw van een complex van gebouwen aan de ul. Słowacki in de tweede helft van de jaren 1880.

Een van de redenen voor de liquidatie van het ziekenhuis in Władycz was waarschijnlijk de toegenomen kennis over infectieziekten en de beschuldiging dat de kamers voor deze patiënten zich vlak naast de keukens bevonden. Hoe dan ook, het vrijgekomen gebouw werd een openbare school en heeft tot op de dag van vandaag zijn educatieve functie behouden: het bestaat nog steeds als basisschool nr. 11.

Dr. Natalia Stojak-Pomykacz