Ik reisde met de trein door Italië. 5 regio's, 7 steden en fantastische uitzichten

Een langere reis door Italië was een van mijn dromen. Ik wilde niet dat het na drie dagen voorbij zou zijn, hoewel ik wist dat ik er op dit moment geen maand of twee aan zou kunnen besteden – het is absoluut te duur en te veeleisend. Uiteindelijk lukte het me om een ​​reis van tien dagen te maken die me zeker voor altijd bij zal blijven. Op mijn lijstje met te bezoeken plaatsen zette ik de populairste steden van het land, maar er was ook ruimte voor een charmant en sfeervol pareltje aan zee – daar kon je even ontsnappen aan de drukte. Het zou ideaal zijn geweest om met een camper van plek naar plek te reizen, maar uiteindelijk besloot ik de trein te nemen. Samen met mijn reisgenoot passeerden we maar liefst vijf regio's. In sommige daarvan waren de uitzichten uitzonderlijk fantastisch.

Treinen door Italië

Is het de moeite waard om met de trein door Italië te reizen? Als je je deze vraag stelt, kan mijn recente ervaring je misschien helpen het antwoord te vinden. Bij het plannen van zo'n reis is het belangrijk om te bedenken dat de treinen daar snel en comfortabel zijn en dat kaartjes betaalbaar zijn.

Eerst vloog ik naar Venetië, en van daaruit reisde ik constant met de trein naar andere steden. Ik keek hoe snel het was om van punt A naar punt B te komen en op basis daarvan besloot ik welke soorten kaartjes ik zou kiezen. Het is belangrijk om te onthouden dat je ze het beste kunt kopen via de officiële website van de lokale vervoerder, trenitalia.com, die ook in het Engels beschikbaar is. Daar vind je alle informatie over actuele aanbiedingen – inclusief aanbiedingen – en beschikbare verbindingen.

Er zijn veel mogelijkheden. Regionale treinen hebben een belangrijk voordeel.

Ik koos vooral voor regionale treinen. Ze zijn het goedkoopst en rijden langzamer dan hun concurrenten, zoals de hogesnelheidstreinen Frecciarossa, Frecciargento of Frecciabianca . Desondanks lukte het me ook om met een van de sneltreinen te reizen. Ik gebruikte onder andere een driedaags ticket in het kader van Italia in Tour, waarmee je onbeperkt kunt reizen en overstappen, maar alleen binnen drie opeenvolgende dagen. In dit geval maakte het niet uit of ik het ticket van tevoren kocht. De prijs van tickets voor regionale treinen is altijd hetzelfde, hoewel deze varieert afhankelijk van de lengte van het traject.

Met hogesnelheidstreinen is het anders. Hoe eerder je een kaartje koopt, hoe minder je betaalt. In Italië kun je dat zelfs een paar maanden van tevoren regelen! Zo kon ik bijvoorbeeld een kaartje van Pisa naar Rome kopen met de Frecciabianca-trein voor 14,90 euro, wat neerkomt op ongeveer 63,68 PLN. Hier is een zitplaatsreservering vereist. Je betaalt meer voor onder andere de eerste klas. Bij Trenitalia moet je ook extra betalen voor kaartjes als je ze wilt omruilen of retourneren. Ik koos voor de klassieke en meest voordelige optie.

Het is belangrijk om te vermelden dat de route in dit geval vrij lang was – 335 km. De reis duurde 3 uur en 10 minuten. Er zijn zelfs snellere en duurdere treinen die er tot 2 uur over doen. Door regionale treinen over te slaan, betaal je meer, maar verkort je de reistijd. Zo kun je bijvoorbeeld in slechts 1,5 uur van Venetië naar Bologna reizen, en ik heb er iets meer dan 2 uur over gedaan, maar dan voor minder dan de helft.

Dit is hoeveel de treinen kosten:

• 3-daags Italia in Tour-ticket – 35 euro (reizen naar Bologna, Florence en Pisa), ongeveer PLN 149,50
• Ticket van Pisa naar Rome – 14,90 euro, of ongeveer 64 PLN
• Ticket van Rome naar Anzio – 3,60 euro, of ongeveer 15 PLN
• Ticket van Anzio naar Napels – 13,75 euro, of ongeveer 58 PLN

Dat is in totaal ongeveer 286,50 PLN voor zes ritten. Is dat veel? Het is de moeite waard om te vermelden dat we in Polen soms zoveel betalen voor een enkeltje op de Pendolino, dus ik denk zeker niet dat ik te veel heb betaald.

"Regionale is waarschijnlijk net zo snel als onze Pendolino"

U zult zich afvragen: "Hoe zit het met het reiscomfort, de stiptheid van de vervoerders en de reistijd?" Het antwoord zal u aangenaam verrassen. Ik had zulke goede omstandigheden niet verwacht. Regionale treinen zijn comfortabel, hebben airconditioning, een dubbeldekker en bieden voldoende ruimte voor bagage of fietsen. Het is ook gemakkelijk om een ​​zitplaats te vinden. Tijdens mijn reis heb ik me bijna nooit door de drukte heen geworsteld, hoewel er op sommige stations meer mensen instapten en het er druk was. Desondanks kwamen we altijd op de geplande tijd aan, zonder vertragingen. Ik denk dat ik tijdens al die dagen in Polen zeker tijd had gehad om pech te krijgen, maar wie weet? Misschien had ik ook geluk gehad?

Interessant genoeg was, in tegenstelling tot wat het leek, de enige trein die later arriveerde de snellere en duurdere Frecciabianca. Desondanks bedroeg de vertraging ongeveer 10 minuten, dus het viel niet zo op. De tweede klas in Italiaanse treinen is vergelijkbaar met die in de PKP Intercity. Passagiers beschikken over tafels, stopcontacten voor het opladen van telefoons en wifi, die echter niet altijd werkte.

Waren de treinen snel? Naar mijn mening wel. "De Regionale is waarschijnlijk net zo snel als onze Pendolino", vertelde mijn reisgenoot me ooit. Ik lachte en gaf toe dat het een behoorlijk accurate observatie was. Meestal duurde de reis van stad naar stad ongeveer twee uur. De snelste reis die ik van Florence naar Pisa of Rome naar Anzio maakte, was ongeveer een uur.

Ook de controles daar zijn het vermelden waard. Tijdens de hele reis in een regionale trein hoefde ik mijn ticket geen enkele keer te laten zien. Een uitzondering was Frecciabianca, waar een zitplaatsreservering verplicht was. Daar hoefde de conducteur geen identiteitsbewijs te tonen, zoals bij ons bij PKP wel het geval was. Ik gebruikte altijd elektronische tickets met een QR-code die klaar was om te scannen - tegenwoordig is er geen validatie meer nodig. Er werden wel controles uitgevoerd, maar vóór het betreden van het perron, bijvoorbeeld in Rome. Mensen zonder ticket mochten niet naar binnen. De service was overal beleefd en behulpzaam.

Het beste uitzicht op de treinroute

De reden om met de trein door Italië te reizen is niet alleen de punctualiteit, het comfort, de relatief lage prijzen en de goede verbindingen, maar ook de prachtige uitzichten die je onderweg kunt bewonderen. Ik herinner me dat ik al onderweg van Venetië naar Bologna verrukt was van de prachtige velden en bergen, maar het echte paradijs wachtte in Toscane, op de route van Pisa naar Rome en van Anzio naar Napels.

Het was iets ongelooflijks. Op de eerste van de genoemde routes, Pisa-Rome, reisde ik langs de Ligurische en Tyrreense Zee. Er waren momenten dat de trein bijna pal langs het water liep. Aan de ene kant zag je de bergen, aan de andere kant het blauw van het paradijs, en daarbovenop de karakteristieke kustdennen en charmante huizen. De donkere tunnels die in de rotsen waren uitgehouwen, waren ook indrukwekkend. Zo nu en dan verdween de trein in totale duisternis en ik wist dat het een paar minuten zou duren voordat ik weer licht zou zien.

We reden door bijzonder lange tunnels op de route van Anzio/Rome naar Napels. Op het traject Rome-Cassino-Napels waren er ook uitzonderlijk hoge en indrukwekkende heuvels en een baai. Meestal kon ik mijn ogen maar moeilijk van het uitzicht afhouden. Ik probeerde ook foto's te maken, hoewel dat, terwijl de trein voortsnelde, niet altijd lukte. Kortom, reizen per trein van stad naar stad in Italië is een interessante en zeker de moeite waard om te overwegen. Ik kan de twee genoemde trajecten van harte aanbevelen: het ene verbindt Toscane met Lazio en het andere Lazio met Campanië.

“Maar zul je dit allemaal over 10 dagen zien?”

Deze woorden hoorde ik van een van de mensen aan wie ik mijn reisplan presenteerde. Het was meer een stem van scepsis, maar ook van bezorgdheid, veroorzaakt door een gebrek aan vertrouwen in de haalbaarheid van mijn idee. Zulke uitspraken kunnen twijfel zaaien, en dat was in mijn geval ook het geval. Uiteindelijk schudde ik ze snel van me af. Ik denk dat het vaak genoeg is dat we in onze dromen geloven – zelfs de gekke, of misschien wel juist de gekke! Soms is het voor iemand het makkelijkst om ons ervan af te brengen.

Ik wilde Venetië bezoeken – inclusief het eiland Burano, Bologna, Florence, Pisa, Rome, Anzio en Napels – en de Vesuvius beklimmen. Dat zijn in totaal vijf regio's: Veneto, Emilia-Romagna, Toscane, Lazio en Campanië. Bladerend door verschillende reisblogs zag ik dat veel mensen dergelijke of vergelijkbare roadtrips hadden georganiseerd. Sommigen deden het met de auto of via een reisbureau, maar de sfeer was toch heel vergelijkbaar – er is in korte tijd veel te zien, dus je moet wel voorbereid zijn op een hoog tempo.

Naar mijn mening is het belangrijkste dat je weet en begrijpt waar je voor tekent en dat je het accepteert. Het plan dat ik heb geïmplementeerd, zou niet geschikt zijn voor mensen die niet graag veel lopen, niet graag vroeg opstaan ​​of niet elke dag een rugzak inpakken. Het is ook niet geschikt voor mensen die het gevoel hebben dat ze altijd langer in een bepaalde stad moeten blijven om de sfeer te proeven. Dat zou natuurlijk ideaal zijn en ik vind het ook fijn als ik zo'n kans krijg, maar aan de andere kant weet ik dat ik me snel verveel en liever constant onderweg ben. Elke dag wachtten er compleet andere avonturen op me, vol nieuwe uitdagingen, weer een eeltplek op mijn vinger of een ander treinstation. Deze keer heb ik voor deze stijl gekozen, en de Italiaanse treinen hebben me zeker niet teleurgesteld.

Was het mogelijk om in zo'n hoog tempo alles te bezoeken wat ik in een bepaalde stad kon? Natuurlijk niet! Ik sloeg onder andere de ingangen van de meeste musea, galerieën en kerken over, hoewel ik in het kleine stadje Pisa bijvoorbeeld wel alle belangrijke voorzieningen heb gebruikt. Ik was twee dagen in Venetië, en het is geen grote stad. Door het niet alleen te voet, maar ook met de watertram te bezoeken, kun je veel zien, en zeker de populairste. Dat is me gelukt.

Hetzelfde gold voor Napels, waar ik ook bijna twee dagen was, of Rome en het Vaticaan, waar ik anderhalve dag doorbracht. Tijd voor regeneratie en rust was belangrijk, en die tijd had ik onder andere aan het strand van Anzio. Wat bij deze reis telde, was een goed sightseeingplan, discipline en organisatie. Ik ging nergens onbewust heen, maar altijd met kaarten en routes. Ik had ook een ondersteunend en positief persoon bij me, die Italië veel beter kende dan ik. Uiteindelijk is het belangrijkste: een goede instelling, geloof in de droom, humor en een vrolijke benadering van elk moment. Dankzij deze instelling verliep alles volgens plan, ondanks de moeilijkere momenten of vermoeidheid.

Lees ook: Ik fietste van Gdansk naar de grens met Rusland. Ik ontdekte een minder bekende kant van de Wislaschoorwal. Lees ook: Ik fietste van Świnoujście naar Gdynia. Het was prachtig, maar soms ook gevaarlijk.