Ana Canosa: Het doet pijn, het irriteert en het is niet opwindend: het recht om nee te zeggen tegen anale seks

Daniele noemt ook iets dat een ander gevoelig punt onthult: ze accepteert geen Griekse kussen, aanrakingen of alles wat met de anale regio te maken heeft. Het is alles of niets: alles wordt daar verboden terrein. Het is geen toeval dat veel mensen nog steeds – zonder het te weten – een repressieve opvoeding met zich meedragen, die gekenmerkt wordt door walging, schaamte en de verplichting om altijd ‘schoon’, stinkend en reukloos te zijn. Niemand heeft ons geleerd de anus te zien als een zone van genot. Integendeel: ze hebben er een angstzone van gemaakt.

Anale seks vereist, net als alle seksuele handelingen, vrijheid. Vrijheid om te ontdekken, weigeren, experimenteren, halverwege stoppen, het opnieuw proberen of nooit meer. Het vereist ook tijd, voorbereiding, zorg, ontspanning – en vooral passie. Zonder lust is geen enkele opening uitnodigend.

Er bestaat niet zoiets als "je moet het leuk vinden", er bestaat niet zoiets als "iedereen doet het". Het lichaam liegt niet: het stemt ermee in, of het verdedigt zichzelf.

Voor degenen die anale seks met plezier en verantwoordelijkheid willen ervaren, is geduld en zorg vereist. Er moet opwinding optreden vóór penetratie, maar vaak is dat niet het geval. Spelletjes, liefkozingen, kussen, massages, het gebruik van oordopjes of aanraking met de vingers kunnen het lichaam helpen wennen en laten beseffen dat 'alles oké is'.

Glijmiddel is verplicht, net als een condoom. De anale regio beschikt niet over een natuurlijke smering en is daardoor gevoeliger voor kleine kloofjes en de overdracht van seksueel overdraagbare aandoeningen. En misschien wel het belangrijkste: het lichaam moet het willen. Dit respecteren is onderdeel van het erotische spel. Want anaal genot, als het bestaat, ontstaat niet uit "ik moet", maar uit "ik wil het met jou".

Misschien heeft Daniele – en zoveel anderen ook – niet zozeer een nieuwe technische poging, met meer glijmiddel of een andere positie nodig, maar een ruimte voor luisteren en acceptatie om te begrijpen of er ruimte is voor haar verlangen om daar te bloeien, tot het punt waarop ze het opnieuw probeert.