Begrijp hoe het duo Irmãs de Pau de muziek saboteert en mogelijkheden opent voor transgenders

"Ik zag funk als een ruimte voor vrijheid. Ik spreek over mijn seksuele ervaring als travestiet. Ik spreek over een lichaam dat de penis gebruikt zoals een vrouw met een penis – omdat die niet alleen aan mannen toebehoort." Zo verklaart Isma Almeida, die samen met Vita Pereira het duo Irmãs de Pau vormt, het label dat ze bedachten om zichzelf te definiëren: onderzoekers van de klank- en visuele esthetiek van Braziliaanse hoererij.

Het duo werd beroemd nadat ze samenwerkten met Pabllo Vittar en heeft de queer scene in São Paulo veroverd met hun combinatie van elektronische muziek , dancehall en hiphop. Hun expliciete en schaamteloze teksten zijn gebaseerd op hun ervaringen aan de rand van het westen van de stad.

De twee, die al tien jaar vrienden waren, ontmoetten elkaar tijdens een studententijd op de middelbare school , maar hun eerste nummers ontstonden tijdens de pandemie. Toen wisten ze crowdfunding te regelen voor hun debuutalbum "Dotadas" uit 2021, met Jup do Bairro , een bekend figuur in de scene.

Een van de eerste dj's die op het geluid van het duo inzette, was Mu540 in "Travequeiro". "Het zijn multi-artiesten die weten wat ze willen, van het moodboard tot de kostuums en de set. Ze geven de funkartiest en de Braziliaanse artiest een absurde grandeur", aldus de muzikant.

Het keerpunt kwam het jaar daarop met de single "Shambaralai" en de deelname vanPabllo Vittar aan het album "After" met het nummer "Derretida". Daaruit ontstond een slogan die zich verspreidde over TikTok: "elas têm pau, e a Pabllo também tem pau".

Sindsdien is het duo een graag geziene gast op verschillende festivals en aanstaande zaterdag, aan de vooravond van de LGBT+ Pride Parade , treden ze op in de nachtclub Kat Klub in het centrum van São Paulo.

Alleen al dit jaar traden ze op tijdens Hopi Pride , een van de belangrijkste muziekevenementen voor het LGBTQIA+ -publiek in het centrum van São Paulo. Ook zorgden ze voor de soundtrack van de Misci-modeshow van ontwerper Airon Martin, geïnspireerd op de roman "Tieta do Agreste" van Jorge Amado. Ook maakten ze deel uit van het pagodeproject "Numanice" van Ludmilla .

"We hebben geen grote merken, openbare aankondigingen of instellingen die ons steunen. We zijn zelf zakenvrouwen, producenten en fondsenwervers. We sparen geld voor het project", zegt Vita Pereira, verwijzend naar de creatie van het album "Gambiarra Chic".

Het tweede deel van het werk, dat eind vorige maand uitkwam, is de meest geraffineerde productie van het duo tot nu toe. In tien nummers varieert het geluid van rap tot drill, via clubtrui, mandelão en zelfs reggaeton. Het bevat de handtekening van vrienden zoals DJ Dayeh, Brunoso, Larinhx, Cyberkills en anderen.

"Boy Boy" herinterpreteert bijvoorbeeld "Boi da Cara Preta" om een ​​crush duidelijk te maken dat de relatie vrijblijvend is. In "Posturadas" maakt het duo duidelijk dat ze "niet roddelen met lelijke meisjes, geen tijd verspillen aan mannen en genieten van een nieuwe hit bij elke studiosessie".

"We zingen alleen wat we componeren. Het is een uitgangspunt om eerlijk te zijn over ons leven en wat ons raakt," zegt Isma Almeida. "Representatie door ons werk en ons leven is een consequentie. Ik wil echt zijn en anderen zullen zichzelf in mij herkennen. Ik wil niet onder druk gezet worden omdat ik de rollen heb omgedraaid en wil dat ik iedereen vertegenwoordig. Niet alle zwarte transgendermeisjes willen funkzangers zijn zoals ik," zegt ze.

"Ik ben een klootzak/ Ik heb geen hunk nodig/ Ik heb zelf gewerkt/ Ik heb mijn Lacoste-tas betaald." De tekst van "Queimando Ice", een samenwerking met rapper Duquesa en een van de grootste hits van hun meest recente album, dat viraal ging op TikTok met meer dan 2,1 miljoen weergaven, is een voorbeeld van de tegenstrijdigheden die het duo ervaart in hun professionele en persoonlijke leven.

"De chique kant van mijn leven kwam door de Pau Sisters. Ik begon naar vliegvelden te gaan, ontdekte wat een hottub is, had autonomie over mijn lichaam met siliconen, gebruikte menselijk kant, goede producten en kon op een comfortabele en veilige plek leven", zegt Pereira.

"Hun muziek komt uit de grond, maar kijkt naar de toekomst. Het zet je aan het denken en laat je tegelijkertijd met je heupen schudden", zegt Duquesa.

Volgens de artiesten van het duo heeft deze bevestiging van identiteit ook een prijs. "We voelen ons niet gewaardeerd door de markt zoals we verdienen of zouden moeten, met de aantallen en het bereik dat we hebben. Elke andere heteroseksuele, witte, cisgender artiest zou een heel ander niveau bereiken," zegt Almeida.

Alleen al op Spotify heeft het duo maandelijks meer dan 1 miljoen luisteraars en zijn de nummers zo'n 3 miljoen keer bekeken, zoals 'Maria Magdalena' met Sevdaliza, een Iraanse zangeres die Nederlands staatsburger is geworden.

Geconfronteerd met een markt die zich richt op kortere nummers, is de spanning om meer verteerbaar te worden groot. "We hebben al nagedacht over hoe onze carrière eruit zou zien als het duo een andere naam had. Vroeger zeiden ze 'oorlogsnaam' en nu is het 'sociale naam'", zegt Pereira. "Door ons verhaal Irmãs de Pau te noemen, markeren we een politieke plek, we kunnen onze essentie niet onderhandelen."

In tegenstelling tot andere sterren in de industrie, zoals Gloria Groove, die in een interview ontweek op de vraag op wie ze in 2026 zou stemmen voor het presidentschap , steunen de artiesten de herverkiezing van president Luiz Inácio Lula da Silva.

"Ik zal op Lula stemmen, omdat ik niet denk dat we nog een figuur hebben die kan concurreren met de volgende vertegenwoordiger van het conservatisme in Brazilië. Maar ik sta ook zeer kritisch tegenover verschillende historische standpunten van de PT en links", aldus Pereira.

Het duo keek met bezorgdheid naar de recente gebeurtenissen die het debat over de criminalisering van funk weer deden oplaaien , met de arrestatie van MC Poze do Rodo , die ervan wordt verdacht een misdrijf te hebben gepleegd, en met rapper Oruam die een wetsvoorstel indiende om muziek met dit soort inhoud te verbieden op openbare evenementen.

Op hun meest recente album bijvoorbeeld, herinneren de Irmãs de Pau zich aan de consumptie van verschillende soorten marihuana. "Morgen kunnen wij of iemand anders funk produceren," zegt Pereira. "Er valt veel te zeggen over de transfobische, racistische en seksistische aard van funk, maar we kunnen niet negeren hoe sterk deze projecten groeien. Naast het roepen dat 'de favela heeft gewonnen', moeten we ook kijken wat de favela doormaakt."

Het is immers in de sloppenwijken waar ze zijn opgegroeid en wonen – Almeida in Itapevi, Pereira in Barueri, allebei steden aan de rand van São Paulo – dat ze de fijne puntjes van hun pumps planten. "Hier ben ik Isma. Ik treed uit mijn rol, zonder angst, zonder make-up. Je hoeft je niet altijd groot te voelen."