De echte BOOM

Op 25 juli 1997 eindigde de eerste Boom, een psychedelisch festival dat dat jaar 3500 mensen bijeenbracht aan de oevers van een Portugees meer. Drie jaar later, op 25 juli 2000, vond er een nieuwe explosie plaats in de lucht boven Parijs, die de luchtvaartwereld op zijn grondvesten deed schudden. De fatale crash van de Concorde, de enige die dit type vliegtuig ooit meemaakte, markeerde het begin van het einde van het supersonische tijdperk van de commerciële luchtvaart.

Terwijl het Boomfestival, dat nu zijn 30-jarig jubileum nadert, organisch, bijna tribaal, groeide tot de 40.000 mensen die het vandaag vieren als een ritueel van herverbinding, kunst en milieubewustzijn, vloog de Concorde, een Europese prestatie en symbool van een snelle toekomst, bijna drie decennia lang met een mengeling van bewondering en ongemak. Hij vervoerde 2,5 miljoen passagiers, maar was nooit meer dan een luxevlucht: beperkt, lawaaierig, onhoudbaar. Toen hij ontplofte, nam hij een mengeling van droom en nachtmerrie met zich mee.

Nu belooft een nieuw bedrijf – ditmaal Amerikaans, genaamd Boom Supersonic – supersonische vliegtuigen uit de as te laten herrijzen. Is dit de juiste richting voor mobiliteit? Het Boom-festival in Idanha-a-Nova, onder de modder, verlaten voor Alcochete, een half brandend land over de weg doorkruisen, alle luchthavenprotocollen naleven en in een taxfreewinkel wachten tot je aan boord van een nieuwe Concorde mag? Is dit een terugkeer naar een technologische race uit het verleden, of een oprechte belofte voor de toekomst?

Terwijl het Boom-festival zich richt op nabijheid, duurzaamheid en zintuiglijke en menselijke ervaring, benadrukt Boom Supersonic snelheid als technologische fetisj. Een recent experiment kan het debat wellicht verfijnen: een elektrisch vliegtuig vloog 133 km met vier passagiers en verbruikte slechts 7% van de energie van een conventioneel vliegtuig. De luchtvaart – net als elke andere vorm van mobiliteit – moet zich verzoenen met de planeet, en misschien komt de volgende revolutie wel ergens anders vandaan, waarvan we de enorme ontwikkeling dagelijks zien: autonome, stille en betaalbare drones, die steeds vaker worden gebruikt in oorlogsscenario's, net zoals de militaire luchtvaart de burgerluchtvaart in de Eerste en Tweede Wereldoorlog voorging.

Ik denk dat de volgende BOOM misschien niet het hoorbare resultaat is van het doorbreken van de geluidsbarrière, maar eerder het resultaat van een idee dat in stilte rijpt. Wat als we de volgende keer dat we naar het Boom-festival gaan, een drone vanaf onze mobiele telefoon bestellen om ons op te pikken op onze straat? Geen vliegvelden, geen landingsbanen, niets. Op de terugweg veeg je gewoon de modder af voordat je instapt om te voorkomen dat je vies wordt. Bedankt en een goede reis!