Europese strategie voor quantumtechnologie: visie of FOMO?

Tot het begin van de 20e eeuw dacht men dat verschijnselen zoals magnetisme of licht simpelweg golven waren in een elektromagnetisch veld dat zich voortplantte met de lichtsnelheid, volgens de vergelijkingen van Maxwell, die sinds 1862 bekend zijn. Het werk van onder anderen Max Planck in 1900, Albert Einstein in 1905 en Niels Bohr in 1913 toonde echter aan dat de theorie van het elektromagnetische veld niet alle waargenomen verschijnselen verklaarde en dat in sommige gevallen de verklaring vereiste dat licht en andere deeltjes een discrete, gekwantiseerde aard hebben (van het Latijnse kwantum ). Later werd ontdekt dat alle essentiële componenten van de werkelijkheid, inclusief deeltjes zoals fotonen, protonen en elektronen, maar ook atomen en grotere objecten, tegelijkertijd golven en deeltjes zijn (de vraag blijft open voor zwaartekracht). Deze golf-deeltjedualiteit werd verduidelijkt door de theorie van de kwantummechanica, ontwikkeld in de jaren 1920, met belangrijke bijdragen van vele natuurkundigen, waaronder Louis de Broglie, Werner Heisenberg en Erwin Schrödinger.