Mening - Thales de Menezes: Deep Purple brengt de nieuwe en oude klanken van de rockband goed in balans

De laatste dag van het Best of Blues and Rock Festival, dat gedurende twee opeenvolgende weekenden werd gehouden op het buitenterrein van het Ibirapuera Auditorium in São Paulo , had de beste line-up om het aanbod van het evenement te vertegenwoordigen.

Er was ook een show van de nieuwe nationale band die echt blues en rock speelt, Hurricanes; een zeer goede Amerikaanse artiest die in Brazilië nog weinig bekendheid geniet, Judith Hill; en een gigantische band die de zaal voor 15.000 mensen vulde. In dit geval de legendarische Deep Purple.

Sinds 1991, toen de band voor het eerst Brazilië bezocht, is het niet zo moeilijk geweest om Deep Purple op een Braziliaans podium te zien. Ze hebben tot nu toe meer dan 70 shows gespeeld, tijdens 15 tournees door het hele land. En deze intense frequentie is geen privilege van Brazilië. Deep Purple stopt gewoon niet met opnemen en toeren.

Er zijn 23 studioalbums uitgebracht en het meest recente, "=1", werd vorig jaar al aan de Brazilianen voorgesteld tijdens de tournee, waarbij ook een stop bij Rock in Rio werd gemaakt.

Ze rusten niet op hun lauweren. Ze zouden shows vol oude hits kunnen spelen en het publiek zou er dol op zijn. Maar de band wil hun nieuwe werk laten horen, waaronder zes nummers van "=1" in hun repertoire.

Dus lieten ze rockanthems als "Strange Kind of Woman", "Child in Time", "Perfect Strangers" en "Woman from Tokyo" weg. Maar de band is slim genoeg om het belang van hits te begrijpen, dus openden ze de avond met "Highway Star" en voegden ze aan het einde "Smoke on the Water" en "Black Night" toe.

De Deep Purple die momenteel op het podium staat, is een hybride. Ze brengen een monsterlijke ritmische keuken, met Ian Paice (76) op drums en Roger Glover (79) op bas. Dit zijn leden van de klassieke bezetting van de band uit de vroege jaren 70, met ook Ian Gillan op zang, Ritchie Blackmore op gitaar en Jon Lord op keyboards.

Don Airey maakt sinds 2002 deel uit van de band en vervangt Jon Lord, die in 2012 overleed. Hij is een geweldige toetsenist, maar zelfs na twintig jaar in de band ontkomt hij nog steeds niet aan vergelijkingen met Lord, misschien wel de beste op zijn instrument in de geschiedenis van de rock. Hij was echter zo aardig om fragmenten uit "Aquarela do Brasil" te gebruiken in zijn solomoment in de show.

Simon McBride, 46, de enige in de huidige bezetting die de 70 niet heeft gehaald, staat voor de zware taak om twee klassieke muzikale signatuurs in de band te vervangen. Nadat Ritchie Blackmore de eerste grote gitarist van Deep Purple was, bekleedde Steve Morse die positie van 1994 tot 2022 en veroverde hij de harten van fans. McBride is goed, maar niet zó goed.

En de 79-jarige Ian Gillan doet zijn best, maar hij is het bandlid dat de lange weg van Deep Purple benadrukt. Zijn stem is niet meer dezelfde en sommige nummers van de band zijn behoorlijk uitdagend. Sommige biografen beweren dat de groep vandaag "Highway Star" kiest als openingsnummer, omdat Gillan na een paar nummers op het podium de lange hoge noten van deze geweldige hit niet meer kan volhouden.

Maar de balans tussen al deze omstandigheden garandeert nog steeds een onvergetelijke rockshow. De oude nummers zijn sensationeel en de nieuwe aanwinsten zijn goed. Het zal moeilijk zijn om een ​​fan te vinden die teleurgesteld is over wat hij of zij op het podium zag.

The Hurricanes, die de dag openden, werden in 2016 opgericht in Santa Maria, Rio Grande do Sul, en verdienden op Ibirapuera terecht de humoristische bijnaam "Braziliaanse Zwarte Kraaien". Ze gaven een show zonder ruimte voor ontspanning, zonder gepraat. Het ene nummer volgde het andere snel op, met geweldige muzikanten met lang haar en baarden, met de complete garderobe van de Zuid-Amerikaanse rocker, tot aan de hoed toe.

De band speelde nummers van hun twee albums, "Hurricanes" en "Back to the Basement". Verschillende bluesnummers in verschillende tempo's, met mogelijkheden voor solo-optredens.

Zanger Rodrigo Cezimbra is een goede frontman. Er waren nog maar weinig mensen aanwezig op Ibirapuera toen de band het podium betrad. Wie het liveoptreden van de band wil meemaken, kan een reeks livesessies bekijken op YouTube .

Judith Hill heeft een krachtige stem die moeiteloos schakelt tussen pop , soul en R&B. Ze is nog steeds weinig bekend in Brazilië, maar 41 jaar oud pronkt ze met een lijst van zeer bekende namen wanneer ze haar biografie presenteert.

Hill is tevens gitarist en toetsenist en was achtergrondzangeres voor onder andere Michael Jackson en Prince . Haar eerste album, "Back in Time", dat tien jaar geleden uitkwam, bevatte een aantal nummers geproduceerd door Prince. Dit album bevat de onweerstaanbare ballad "Cry, Cry, Cry", een hoogtepunt in haar repertoire. Maar ze gaf de voorkeur aan nummers van haar vijfde studioalbum, "Letters from a Black Widow".

Haar show was een aangename verrassing, met een scherpe band vol familieleden, en haar vader op de bas. Hill heeft een fantastische stem en toonde een enorm talent op de gitaar, met een duidelijke invloed van Prince, en schudde het hele publiek, dat bijna vol zat met Deep Purple-fans, op. Het optreden in São Paulo was dan ook een uitstekend visitekaartje voor de zangeres bij het Braziliaanse publiek.