Onderzoek toont aan dat mensen een gebied in hun DNA hebben dat verband houdt met winterslaap, net als beren

Het meest intrigerende is dat de regio's die bij dit proces betrokken zijn, geen genen in de klassieke zin zijn, maar eerder regulerende elementen – kleine secties die functioneren als schakelaars. Ze "doen" niets op zichzelf, maar controleren de activiteit van andere genen in de buurt en fungeren als controlepanelen die specifieke functies van het organisme activeren of uitschakelen. Door deze segmenten bij muizen te veranderen, observeerden wetenschappers significante effecten: veranderingen in lichaamsgewicht, hongerreactie en koudebestendigheid.

Deze resultaten suggereren dat het potentieel voor winterslaap niet afhangt van nieuwe genen, maar van de reactivering van oude mechanismen die momenteel bij mensen "uitgeschakeld" zijn. De meeste genetische veranderingen die bij dieren in winterslaap worden waargenomen, lijken te werken als een verlichting van metabolische beperkingen – zoals het loslaten van de remmen van een systeem dat we hebben, maar dat onder strikte grenzen functioneert.

Wat winterslaap ons kan leren

De ontdekking dat we een DNA-"infrastructuur" hebben die vergelijkbaar is met die van winterslapers, is niet alleen een biologische curiositeit. Het zou de weg kunnen openen naar medische en technologische vooruitgang met verstrekkende gevolgen. Dieren die een winterslaap houden, kunnen kou, langdurig vasten en gewichtsverlies zonder bijwerkingen doorstaan. Bovendien komen ze uit deze toestand met volledig herstelde spier-, neurologische en metabolische functies.

Deze veerkracht is indrukwekkend in de geneeskunde. Het begrijpen en mogelijk activeren van deze latente mechanismen bij mensen zou een revolutie teweeg kunnen brengen in de behandeling van ziekten zoals diabetes, Alzheimer en andere degeneratieve aandoeningen. Het zou ook een revolutie teweegbrengen in situaties die strikte metabole controle vereisen, zoals langdurige operaties, behandelingen voor ernstig trauma of zelfs langdurige ruimtemissies.

De wetenschap probeert nu de precieze schakelaars te lokaliseren, de genetische commando's die een gecontroleerde winterslaap kunnen simuleren. Hoewel mensen al over de "interne handleiding" voor deze functie beschikken, is de uitdaging om te leren hoe ze deze kunnen interpreteren en veilig en effectief kunnen activeren.