Salvador krijgt de eerste gratis school om forró-dansers op te leiden

In het hart van Pelourinho, een gewijd gebied van samba-reggae en axé, maakt een huis van twee verdiepingen, versierd met linten van São João, zich op om plaats te maken voor een ander ritme. Daar, in Casa do Forró , het hoofdkantoor van de Asa Branca Culturele Vereniging van Forrozeiros da Bahia , wordt de eerste openbare school voor traditionele forró, of pé-de-serra, in Salvador geopend.

De opening is gepland op 14 juli en de initiatiefnemer is Marizete Nascimento, 77, een gepensioneerd accountant en een van de belangrijkste organisatoren van de forró-beweging in de hoofdstad. "Deze face-to-face, buik-aan-buik forró dreigt te verdwijnen, maar we houden het in de gaten en ondernemen actie om deze cultuur te behouden," zegt ze.

De school biedt praktijklessen accordeon, zabumba, triangel en tamboerijn aan 32 leerlingen, verdeeld over accordeon- en percussielessen. De lessen worden gegeven door vier docenten, met een focus op het promoten van de traditionele forró.

De openingsles was al vol. Er waren 16 plaatsen voor accordeon en 16 voor slagwerk, gevuld door mensen met verschillende achtergronden, van wie de meesten ouder dan 40 jaar waren. "Er waren zoveel geïnteresseerden dat we voorrang gaan geven aan degenen die al enige initiatie hebben, degenen die een instrument hebben en hun vaardigheden willen verbeteren", legt hij uit. De lessen zullen fysiek plaatsvinden en drie keer per week plaatsvinden.

Ondanks het gratis lidmaatschap moedigt de vereniging studenten aan om lid te worden en een symbolische maandelijkse bijdrage van R$ 30 te betalen, die wordt gebruikt om de ruimte te onderhouden. "Sommige mensen vragen: kan ik op welke manier dan ook helpen? Ja, natuurlijk. We onderhouden onszelf met deze bijdrage, maar minder dan 15% van de leden betaalt. Dus ik dek alles wat ik kan met mijn pensioen."

Om je in te schrijven op de school hoef je echter geen studiefinanciering of eerdere muzikale ervaring te betalen. "Er is maar één vereiste: je moet echt van forró houden", zegt Marizete.

Ze is accountant van opleiding en gepensioneerd van de Federale Universiteit van Bahia. In 2020 besloot ze het hoofdkantoor van de vereniging naar Pelourinho te verplaatsen om de traditionele forró meer zichtbaarheid te geven. Met eigen geld huurde ze het pand, renoveerde de ruimte en begon ze muzikanten en sympathisanten te ontvangen. "Ik kocht een computer, een printer, een stoel, alles. Ik heb mijn dochters al opgevoed. Nu is mijn pensioen om te doen wat ik wil. En wat ik wil, is dit hier."

De oprichting van de school werd mogelijk gemaakt door een amendement van staatsafgevaardigde Fátima Nunes (PT), eveneens een forró- en sertaneja-zangeres. De R$ 200.000 werd overgemaakt via het ministerie van Cultuur van de staat Bahia en gebruikt voor de aankoop van instrumenten, het betalen van leraren en het aannemen van personeel om de school te runnen. "Nu heb ik nieuwe steun nodig. Het heeft geen zin om te planten en het vervolgens niet te kunnen onderhouden."

De Asa Branca Association werd in 2007 opgericht in Simões Filho door een groep forródansers die vreesden dat het ritme terrein zou verliezen. Marizete nam in 2010 het voorzitterschap over en is nooit meer weggegaan. "Diep van binnen wil ik helemaal niet weg. Pas toen ik lid werd, begonnen de dingen te bewegen. Nu oogsten we wat we toen gezaaid hebben."

Ze werd geboren in Quijingue, in het achterland van Bahia, en groeide op met forró op de radio en op countryfestivals. "Er was geen elektriciteit, geen stromend water. Water haalden we uit paardentanks. Maar er was forró. Het was de eerste muziek die ik ooit in mijn leven hoorde – en ik werd er verliefd op."

Marizete's activisme begon in de jaren 80, na haar huwelijk. Ze begon regelmatig het restaurant Uauá in Itapuã te bezoeken, een van de weinige forró-gelegenheden in Salvador. "Toen schaamden sommige mensen zich om te zeggen dat ze naar forró gingen. Het was echt verzet. Ik ging er elke vrijdag en zaterdag. Als iemand een forró-danseres wilde boeken, belden ze me en raadden me aan. Vanaf dat moment ben ik nooit meer gestopt."

Tot de prestaties waar hij het meest trots op is, behoren de erkenning van de vereniging als openbaar nut door de Wetgevende Vergadering van Bahia en de certificering als cultureel centrum door het Ministerie van Cultuur. "Dit is niet zomaar een plek waar forró wordt gespeeld. Dit is waar we nadenken over het overheidsbeleid voor forró. Waar we ervoor zorgen dat het niet uitsterft."

Voor Marizete is de school een volgende stap in dit proces. "We planten een zaadje. We hebben al jongeren die accordeon en percussie spelen, maar voorheen was dat moeilijk. Degenen die het leerden, bleven thuis, bij hun familie, zonder te weten dat ze professionals konden worden. Dat is nu niet meer zo. Nu gaan we echte forrozeiros opleiden."