Verlichte randen

Er zijn stelregels die de tand des tijds doorstaan ​​omdat ze eeuwenlange wijsheid belichamen. "Als je in Rome bent, wees dan zoals de Romeinen doen" is er zo een. Deze spreuk komt niet voort uit eng chauvinisme, maar uit de erkenning dat beschaving, dat delicate breisel van gewoonten, waarden en instellingen, orde, continuïteit en trouw aan een gemeenschappelijke geest vereist. Immigratie zonder criteria, het verdwijnen van multiculturalisme en de arrogantie van de nieuwe kaste van rijke "expatriates" zijn allemaal symptomen van een tijdperk dat mobiliteit verwart met erbij horen, en tolerantie met culturele capitulatie.

Portugal wordt geconfronteerd met ongekende demografische veranderingen: in slechts zes jaar tijd is het aantal immigranten verviervoudigd. Dit gaat niet om geleidelijke en zorgvuldige integratie, maar om een ​​massale, vaak onregelmatige, instroom, aangewakkerd door naïeve politieke elites en kortzichtige zakenlieden, voor wie de mens gereduceerd is tot een economische eenheid die slechts als wegwerpartikel kan dienen, terwijl het staatsapparaat aarzelt, struikelt en immigranten zonder voorwaarden of eisen verwelkomt. Het resultaat is voorspelbaar: onhoudbare druk op de publieke dienstverlening, culturele spanningen en een verslechtering van de sociale cohesie.

Verontrustender is de figuur van de "expatriate", oftewel de rijke immigrant, die niet komt om te integreren, maar om te "bezetten". Hij vertrekt met vorstelijke verwachtingen, eist een hoffelijke behandeling van de diensten (zowel publieke als private) die hem bijstaan, spreekt alleen zijn eigen taal en vormt de steden naar zijn gesteriliseerde smaak, verandert ze in een podium voor ijdelheden en een tentoonstellingscentrum voor exotische grillen. Deze gentrificatie is niets meer dan een verfijnde vorm van globalistisch neofeodalisme die bestreden moet worden, niet uit wrok, maar uit liefde voor de lokale manier van leven, die een legitieme uiting is van een volk.

Niet minder ernstig is de rol van bepaalde "kapitalisten", verblind door directe winst, die migratiestromen omvormen tot een goedkope arbeidsreserve, met steun van links, kwaliteit vervangen door kwantiteit en nieuwe getto's in stand houden in plaats van gemeenschapsbanden. Dit degraderende utilitarisme is niet kapitalisme in de hoogste zin van het woord (datgene wat de menselijke waardigheid investeert, kwalificeert en verheft), maar eerder een karikatuur ervan, overgeleverd aan cijfers en statistieken. Echt kapitalisme, geworteld in christelijke ethiek en aristocratische rationaliteit, reduceert de mens niet tot louter een winstinstrument.

Het is daarom dringend noodzakelijk om het principe van verlichte voorzichtigheid nieuw leven in te blazen. De Australische en Nieuw-Zeelandse immigratiemodellen, gebaseerd op puntensystemen die verdienste, culturele compatibiliteit en maatschappelijk nut beoordelen, zijn een voorbeeld van hoe liberale democratieën open kunnen blijven zonder kwetsbaar te worden. De selectie van degenen die binnenkomen moet niet alleen gebaseerd zijn op economische behoeften, maar ook op culturele verwantschappen. Buitenlanders die staatsburger willen worden, verwelkomen, ja; onverschilligen, moreel opportunisten of vijandigen, nooit.

De voorspelbare kritiek "dit is xenofobie" is intellectueel lui. Het gaat niet om haat jegens anderen, maar om liefde voor anderen. Wie arriveert, moet zich conformeren aan de huisregels, zoals altijd het geval is geweest in elke maatschappij die die naam waardig is. En als gastvrijheid een deugd is, bestaat die alleen binnen streng bewaakte deuren.

Portugal moet het vertrouwen in zijn cultuur, taal en manier van leven herwinnen. Alleen dan kan het mensen blijven verwelkomen, met generositeit maar ook met eisen. Het alternatief, dat al zichtbaar is in Lissabon en andere Europese steden, is fragmentatie, culturele vervanging, morele ineenstorting en de opkomst van radicale bewegingen (zowel links als rechts) die de Democratische Staat ondermijnen. Laten we ter verdediging van onze toekomst zonder schaamte herhalen: als je in Rome bent, wees dan Romeins, of kies een ander lot.

Econoom