Over de poging om degenen die Leven en Gezin verdedigen het zwijgen op te leggen

1 Een groep die zichzelf het Forum voor Seksuele en Reproductieve Rechten van het Europees Parlement noemt (dat, ondanks de mooie naam, in werkelijkheid slechts een lobbygroep is van Europarlementariërs die abortus en de LGBT-agenda steunen) heeft een zogenaamd rapport gepresenteerd, getiteld "De volgende golf: hoe religieus extremisme de macht herwint" . Het pamflet, dat dankzij de mooie naam voor € 25 te koop is, lijkt niets meer te zijn dan een manier om druk uit te oefenen op iedereen met de minste blootstelling of associatie (politiek of anderszins) die het waagt pro-life te zijn of zich tegen genderideologie te verzetten. Onder de mensen die het doelwit zijn van het "rapport" bevinden zich bijvoorbeeld Eduard Habsburg, de Hongaarse ambassadeur bij de Heilige Stoel, die het waagde een boek te schrijven met vrome adviezen, of de groep 40 Dagen voor het Leven , die de moed heeft te bidden voor het einde van abortus.

Iedere normale mens zou zich kunnen afvragen waarom (en met welk geld) een groep Europarlementariërs hun tijd en macht gebruikt om niet alleen mensen en verenigingen te bespioneren wier enige “misdaad” is dat ze het niet met hen eens zijn, maar ook om hun politieke tegenstanders ervan te beschuldigen een bedreiging voor de maatschappelijke vooruitgang te vormen (taalgebruik dat we maar al te goed kennen en dat overigens als excuus heeft gediend voor veel zuiveringen in sommige landen die nu deel uitmaken van de Europese Unie).

Helaas zien de journalist van Público die besloot het nieuws tot coververhaal te maken, en de journalisten die het vervolgens reproduceerden, geen enkel probleem in de activiteiten van deze groep Europarlementariërs. Ze reproduceren alles wat ze zeggen, zonder zich ook maar een moment af te vragen welke legitimiteit deze mensen hebben om Europese burgers, wier enige misdaad is het oneens te zijn met hen, te controleren en aan te vallen.

Sterker nog, het nieuws over dit onderwerp neemt alle aspecten van dit rapport over en doet grote beweringen over zo'n drie miljoen euro aan donaties van "extremistische groeperingen" die de grondrechten in gevaar zouden brengen. Wat die rechten precies zijn, is onduidelijk, aangezien abortus geen recht is – laat staan ​​een fundamenteel recht – noch in de nationale noch in de Europese wetgeving.

Nog ernstiger, en hier begint de duidelijke schending van journalistieke plichten, is dat de journaliste van Público , noch haar collega's die het nieuws volgden, op geen enkel moment de basisprincipes hebben uitgelegd: a) wie zijn deze extremistische groeperingen? b) wie heeft de drie miljoen euro ontvangen? Het nieuws herhaalt simpelweg de "beschuldiging" (tussen aanhalingstekens, want geld doneren ter verdediging van leven, gezin en vrijheid van onderwijs lijkt me geen grote beschuldiging), zonder deze ooit te onderbouwen. Het bedrag verschijnt op magische wijze en wordt nooit toegelicht.

Het enige voorbeeld dat in het oorspronkelijke artikel wordt genoemd, is Vida Norte, dat naar verluidt de afgelopen vijf jaar 1,5 miljoen euro heeft ontvangen. Helaas heeft de journaliste nooit met deze vereniging gesproken om de feiten te bevestigen, en erger nog, ze heeft niet eens de moeite genomen om naar de activiteiten van de vereniging te informeren. Het had gemakkelijk kunnen zijn om te ontdekken dat Vida Norte geen enkele politieke activiteit heeft en alleen buitengewoon maatschappelijk werk verricht ter ondersteuning van zwangere vrouwen en hun gezinnen – werk dat alleen al het afgelopen jaar meer dan 400 vrouwen heeft geholpen. Al deze informatie is openbaar en de journaliste had slechts een beetje onderzoek hoeven doen om erachter te komen. Blijkbaar is voor de journaliste in kwestie echter een stukje politieke propaganda voldoende om beschuldigingen te uiten in een landelijk dagblad, en daarom voelt ze zich vrijgesteld van de triviale taak om de feiten te bevestigen.

Maar dit verklaart slechts 1,5 miljoen van het geld van extremistische organisaties (die nooit worden geïdentificeerd), waardoor de helft van het bedrag dat in grote letters in de kop staat, ontbreekt. Helaas lijkt het erop dat de journaliste niet heeft kunnen achterhalen waar de rest van het geld naartoe was gegaan, noch voelde ze de behoefte om te bevestigen of het überhaupt bestond. Wat er in het "rapport" van een politieke lobby stond, was voor haar voldoende om er een "nieuwsbericht" van te maken.

3 Als er één extremisme lijkt toe te nemen, nu we het nieuws over dit "rapport" lezen, dan is het dat van politieke bewegingen die zich inzetten voor abortus en de LGBT-agenda. En het groeit in zo'n mate dat het niet alleen toegang heeft tot machtsorganen zoals het Europees Parlement, maar ook tot de media, die alles wat ze zeggen reproduceren zonder enige behoefte te voelen om zich aan de minimumnormen van hun beroep te houden.

Helaas is dit extremisme in Portugal de afgelopen jaren al voelbaar geweest. Niet alleen in politieke initiatieven, maar ook in de media. Ik zal er kort iets over vertellen.

Elk jaar wordt de Walk for Life georganiseerd in Portugal, waar ik de coördinator ben, in verschillende steden in het land. Het is een evenement dat duizenden mensen in verschillende districtshoofdsteden samenbrengt en dat altijd wel wat aandacht in het nieuws krijgt: minder dan we zouden willen, maar toch.

Dit jaar was in Lissabon een verslaggeversteam van RTP aanwezig bij de mars. Ze verzamelden aan het begin verklaringen, begeleidden ons langs de route (op een gegeven moment stopten we zelfs zodat het team een ​​van de jongeren met de spandoek voorop kon interviewen) en namen de laatste interventies op. Een werk van meer dan twee uur, in een demonstratie met meer dan tweeduizend deelnemers, over een onderwerp dat veel media-aandacht heeft gekregen.

Tot onze verbazing werd er geen enkele minuut van het verslag uitgezonden op RTP. Niet die dag, niet de dagen erna, niet op RTP1, niet op een van de andere zenders. Waarom werd het niet uitgezonden? Hoe kan uren werk gerechtvaardigd worden om het vervolgens te negeren? Waarom heeft de publieke omroep duizenden demonstranten, verspreid over het hele land, het zwijgen opgelegd over een van de kwesties die in de samenleving ter sprake kwamen? We weten het niet, maar we kunnen wel vermoeden.

4 Het doel van dit soort "rapporten", en van de "journalisten" die ze ongefilterd reproduceren en de initiatieven van de pro-lifebeweging negeren, is duidelijk: het publieke debat beïnvloeden. Ze waarschuwen voor de groei van extremisme, zonder daarbij de moeite te nemen om elke vorm van oppositie tegen hun agenda het zwijgen op te leggen. Ze spreken over bedreigingen voor de democratie, terwijl ze zelf worden wat ze beweren te vrezen.

Jurist