Paulo Guidelly speelt immigrant in theater en beoordeelt maatschappijkritiek: ‘Grote uitdaging’

Paulo Guidelly, die op het punt staat de hoofdrol te spelen in het toneelstuk Imigrantes in Rio de Janeiro dat loopt van 12 juni tot 13 juli, sprak met CARAS en benadrukte het belang van zijn personage: Elihu is een immigrant uit Afrika die talloze uitdagingen tegenkomt en scherpe maatschappelijke kritiek levert op de zaak van duizenden anderen die met soortgelijke drama's te maken krijgen.

De acteur – die recentelijk speelde in Abdias Nascimento en de Portugese soapserie Cacau – ervaart alle opofferingen en manipulaties, evenals de vooroordelen tegen immigranten. Guidelly benadrukt het belang van het stuk en hoe het acteursvak meer dan ooit een onmisbaar communicatie-instrument wordt. Lees het volledige verhaal hieronder.

Na intensief werken aan een ander project, stort je je nu op "Migrantes". Hoe was de overgang tussen deze twee krachtige en verschillende projecten?

Er was geen overgang. Ik kreeg de uitnodiging om praktisch tegelijkertijd aan beide deel te nemen. De repetities begonnen ook tegelijk. Het lijkt misschien gek om twee stukken tegelijk te repeteren (misschien is het dat ook), maar het is iets wat we doen als we de kracht van wat er wordt opgebouwd begrijpen. De thema's die elk stuk aan bod laat komen, zijn urgent en noodzakelijk, en deel uitmaken van dit proces is zonder twijfel een geschenk voor elke acteur die gelooft in de kracht van het podium als ruimte voor transformatie.

Elihu staat voor extreme dilemma's om een ​​droom te verwezenlijken. Wat waren de grootste uitdagingen bij het ontwikkelen van deze viscerale rol?

Het was een enorme uitdaging om hem te spelen. Een extreem visceraal personage, met weinig woorden, geconstrueerd in een naturalistische taal in de enscenering. De intenties moeten overvloeien in de subtekst, in het lichaam, in de ademhaling, vooral in de blik. Het is in deze stilte dat hij communiceert. Het is in de pauze, in het ingehouden gebaar, in het gewicht van het onuitgesprokene dat hij zich openbaart. Dit personage spelen is een voortdurende oefening in luisteren, in overgave, het is werkelijk schilderachtig. Een proces dat me volledig doordringt.

Je vertelde dat je je hebt verdiept in de verhalen van vluchtelingen die organen verkochten, zoals in het toneelstuk. Welke impact had dat onderzoek op jou, zowel persoonlijk als artistiek?

Wat me het meest raakt in dit proces, is het woord onderwerping. Te bedenken dat er mensen zijn die, geconfronteerd met zo'n wrede realiteit, gedwongen worden hun eigen organen te verkopen in de hoop een minimaal waardig leven te leiden. Het woord onderwerping raakt me diep. Eerlijk gezegd weet ik niet of ik in hun plaats de moed of de keuze zou hebben. Een personage spelen dat zich hieraan onderwerpt, is een gave als acteur. Een personage vol lagen, tegenstrijdigheden, pijn en stilte. En juist in die diepe duik schuilt de kracht van de scène. De voorstelling wint hiervan. Het publiek wint, want het verlaat het podium, op zijn minst geprikkeld tot nadenken.

De tentoonstelling "Migrantes" bevat een sterke maatschappijkritiek. Wat is volgens jou de rol van de kunstenaar in tijden van intolerantie en desinformatie?

Het werk van een acteur gaat veel verder dan leven in een celebrity-bubbel, een script uit het hoofd leren en simpelweg woorden op het podium spuien. In mijn beroep heb ik altijd gezocht naar processen die me in staat stellen dieper in te gaan op andere perspectieven, een stem te geven aan verhalen die verteld moeten worden, aan personages die aandacht en aandacht verdienen. Theater is de ideale ruimte om reflectie uit te lokken en urgente kwesties aan te kaarten. Het stuk behandelt een realiteit die nog weinig is onderzocht. Het is essentieel dat het publiek dit wereldwijde probleem beter begrijpt en het belang erkent van regulering en regularisatie van mensen die betere levensomstandigheden in andere landen zoeken. We moeten dringend onze ogen openen voor de wereld en de mensen die erin leven.