De nieuwe must-have tas? Een tas die ruimte biedt aan een boek (en weinig anders)

Na jarenlang te hebben gefungeerd in campagnes voor merken als Celine, Chloé en Chanel, is het logisch dat Kaia Gerber de kenmerken van een goede tas herkent. Toen ze haar eigen tas uitbracht, trok die dan ook snel online en offline de aandacht. Het ontwerp was echter van een andere orde dan de designerstukken waar ze vaak mee had gemodelleerd: gemaakt van natuurlijk canvas met een platte bodem en brede banden, was dit kleine tasje ontworpen om "je boek, je telefoon, een markeerstift en niets anders" in te bewaren.

De tas ter grootte van een boek – met de tekst "Terug naar de literatuur" op de voorkant – werd in januari uitgebracht als limited edition bij Library Science , de boekenclub die Gerber en Walkup Studio -oprichter Alyssa Reeder in 2024 officieel lanceerden. Oorspronkelijk uitgebracht als inzamelingsactie voor de brandbestrijding in Los Angeles, was de eerste oplage van de tas uitverkocht. Sinds de voorraad is aangevuld, is de Mini Book Bag nu verkrijgbaar op de website van Library Science voor $ 35.

Literaire tassen – vaak versierd met de namen van boekwinkels, de titels van klassieke romans of het logo van een tijdschrift – zijn geen nieuwe modetrends. Maar het kleine formaat van de tas van Library Science maakte hem opvallend, samen met de duidelijke productomschrijving. Wat kun je nog meer wensen van een tas, zolang er maar een goed boek in past?

Velen zouden antwoorden: Niet veel. De afgelopen maanden zijn er met name mini-tasjes ter grootte van een boek opgedoken op sociale media; in de gangpaden van bibliotheken en boekwinkels; en op straat, waar ze wellicht herkend worden als literaire statussymbolen.

In december vorig jaar waren de mini-tassen van Seen Library , een boekenevenementenreeks in Los Angeles die in 2021 door socialmedia- en communityconsultant Jordan Santos werd gelanceerd, tijdens hun jaarlijkse pop-up uitverkocht. De mini-tassen van LL Bean, geborduurd met het logo van "Seen Library" (van grafisch ontwerper Maddy Pease ), waren in maart uitverkocht. The Yale Review , het oudste literaire tijdschrift in de Verenigde Staten dat continu wordt gepubliceerd, lanceerde een vergelijkbaar klein tasje met de tekst "Little Magazine" in felroze letters op de zijkant. (Volgens de publicatie was de oplage beperkt en zal de voorraad waarschijnlijk binnenkort moeten worden aangevuld.) Diezelfde week lanceerde kunstboekenuitgeverij Pacific Books een merchandisecollectie met het Franse ready-to-wearlabel Soeur ; deze omvatte onder andere een witte tas in drie maten, geborduurd met het woord "Books".

"Het is heel gebruikelijk in de wereld van onafhankelijke uitgevers om 'boeken' op je merchandise te zetten", zegt Elizabeth Karp-Evans, medeoprichter van Pacific. "Het is gewoon, denk ik, uit affiniteit en liefde." Het is een zo duidelijke en directe manier om je literaire voorkeuren te uiten als je je maar kunt voorstellen. En in een tijdperk waarin iedereen een voorraad tassen kan aanleggen zonder al te veel moeite te doen om ze te verkrijgen of te beheren, is de keuze voor een heel specifieke tas een indicatie van smaak. Bij deze tassen is de grootte echt belangrijk.

Hoewel Pacific zijn tassen met Soeur in drie maten aanbiedt – een grote, handige optie voor een weekendtrip; een middelgrote tas met ruimte voor een laptop (ideaal, zegt Karp-Evans, voor een schrijver); en de mini, die een paar boeken kan bevatten – is het de kleinste tas die het meest opvalt, en niet alleen vanwege de nieuwigheid. "De manier waarop [je] je kleedt, inspireert hoe je je door de wereld wilt bewegen en hoe je gezien wilt worden", zegt Karp-Evans. De filosofie achter de tas ter grootte van een boek "gaat er eigenlijk om dat je in het weekend wakker wordt en besluit dat je een of twee boeken gaat uitkiezen die je geweldig vindt en de moeite neemt om misschien een kopje koffie te gaan halen, naar het park te gaan en gewoon een uurtje te gaan lezen", legt ze uit. Zie het als een hulpmiddel voor literaire wensvervulling – niet alleen als een signaal aan anderen over je vermeende intellectualiteit.

Dat soort intentionaliteit was ook belangrijk voor Santos, die lezers samenbrengt via de boekenruilbeurzen, boekeninzamelingsacties, weggeefacties en pop-ups van Seen Library. Tijdens deze evenementen – die ze thuis in Los Angeles, maar ook in New York, Parijs en Londen heeft georganiseerd – kunnen boekenliefhebbers hun volgende boek vinden, verpakt in roomwit papier en voorzien van een uitleenkaart met aanwijzingen over de inhoud. Het is Santos' missie om verbindingen te leggen en een gemeenschapsgevoel onder bibliofielen te creëren, gezien het eenzame karakter van lezen als activiteit en vooral in een tijd waarin sociale media gevoelens van isolement kunnen bevorderen. Daarom zijn de evenementen van Seen Library uitsluitend fysiek .

Tijdens Seens jaarlijkse pop-up in december 2023 begon Santos met het aanbieden van merchandise: geborduurde Seen Library-baseballpetten. Vorig jaar introduceerde ze tanktops en de iconische mini-tasjes.

Santos aarzelde aanvankelijk om deze items op haar evenementen te introduceren. "Ik werk in de sociale media en in de mode- en beautybranche, dus ik zie veel merchandise ontstaan ​​en voel me overspoeld met een overvloed aan producten", zegt ze. "Ik wil niet dat mensen denken dat ik een merk begin, maar dat ik boeken gebruik als middel om het merk te lanceren." Merchandise zou alleen werken als het haar hielp om het doel van Seen Library te bereiken. Het moest dus een gesprek op gang brengen.

Omdat de geborduurde tassen van Seen alleen ter plekke te koop waren, zegt Santos dat als iemand gevraagd wordt waar hij of zij ze heeft gekocht, hij of zij de kans krijgt om een ​​verhaal te vertellen over de ervaring die hij of zij op het evenement had. "In plaats van 'ik heb op de knop 'winkelen' op een website geklikt'," legt ze uit. Bezoekers die de tas dragen, kunnen uitleggen wat Seen Library is en het gesprek openen voor allerlei soorten gesprekken over boeken en lezen.

Santos zegt dat ook het formaat van de tassen doelbewust was. Een kleinere tas valt op in een zee van gewone tassen – wat iemand makkelijker een reden kan geven om een ​​nieuwe tas te kopen. Hij is natuurlijk ook precies het juiste formaat voor een boek, wat kan helpen bij het ontwikkelen van literaire gewoontes.

"Als je het in je hand draagt ​​in plaats van over je schouder, zie je het boek uitsteken en denk je: 'Oké, het ligt daar.' Het is of het boek, of de telefoon," zegt ze. "Doordat het zo zichtbaar is, herinnert het je eraan: 'Hé, hier ben ik. Pak me, lees me voor in de rij voor een vriend.'" Santos zelf is een fervent voorstander van de 'altijd-een-boek-mee-dragen'-gedachtegang.

Will Frazier, digitaal directeur en hoofdredacteur van The Yale Review, hoopt dat het 206 jaar oude literaire tijdschrift ook met zijn Little Magazine-tas de nodige conversatie op gang brengt. De term "little magazine" wordt intern al lang gebruikt door The Yale Review . De historische term, zegt Frazier, verwijst naar kleinschalige tijdschriften die een bonte verzameling literatuur, poëzie, fictie en kritiek publiceren – allemaal genres binnen het hedendaagse domein van The Yale Review .

Merchandise is een relatief nieuwe productlijn voor de publicatie. In 2021 lanceerde het een eenvoudige, niet-mini-tote bag, na de onthulling van een rebranding die redacteur Meghan O'Rourke in gang zette toen ze in 2019 het roer van het tijdschrift overnam – een tijd waarin de publicatie nog niet eens een website had. Naast de mini-tote die eerder dit jaar werd gelanceerd, bevat de nieuwste productlijn van Yale Review twee baseballpetten en twee middelgrote totes. Maar de mini-variant is natuurlijk het meest spannend.

Het idee ontstond toen O'Rourke terugkwam van een reis uit Londen met een miniatuur tasje van de geliefde Britse boekwinkel Daunt Books . "Ze nam het op een avond mee naar het etentje en we hadden allebei hetzelfde idee", zegt Frazier. "Een klein tasje voor een klein tijdschrift."

De merknaam "kleine tijdschriften" neigt weliswaar naar "als je het weet, weet je het", maar Frazier vindt het bemoedigend dat de tas vreemden ertoe zou kunnen brengen de konijnenholgeschiedenis van publicaties zoals de Review te betreden. "Kleine tijdschriften zijn van oudsher echt spannende plekken waar essays en literatuur die misschien niet in reguliere literaire publicaties worden gepubliceerd, een plek kunnen vinden", zegt hij.

Hij is ook verheugd over de late adoptie door de literaire wereld van de mini-tastrend, waarvan hij erkent dat die al enkele jaren geleden in de mode is gekomen. In 2018 zette Jacquemus de bal aan het rollen met zijn virale Le Chiquito , en tegen de tijd dat de nog kleinere, meme-waardige Mini Chiquitos het jaar daarop werden gelanceerd, zaten kleine tasjes op de schouders van menig stijlvol persoon. Hoewel kleine handtassen hun populariteit hebben behouden te midden van de toenemende dominantie van grotere tassen , zoals Margaux van The Row en Brooklyn Hobo van Coach , is de shockfactor van kleine accessoires inmiddels vervaagd – maar met name een kleine tas heeft nog steeds de kracht om op te vallen. "Ik heb het gevoel dat alles wat er in de modewereld gebeurt, qua stijl, vijf jaar later de literaire wereld raakt", grapt Frazier.

De stijl van de tas is echter niet het enige dat hem aanspreekt. "Vanuit praktisch oogpunt", voegt Frazier eraan toe, "vind ik het een heel charmant idee om gewoon het boek dat je leest, je portemonnee en misschien nog iets anders mee te kunnen nemen, en een dagje naar het park te gaan."

Dat idee past naadloos in de moderne tijdsgeest, die het uitloggen... of op zijn minst het verschuiven van je scrollgedrag van Instagram naar Substack , of van TikTok-kledingaankopen naar BookTok, romantiseert. Het is niet moeilijk om talloze memes te vinden die een simpeler tijdperk oproepen, vóór de 24/7 nieuwscyclus en zeker vóór de komst van pushmeldingen. In een tijd vol eindeloze afleidingen en een daardoor overbelaste aandachtsspanne, is een dagje in het park met alleen een boek een soort platonisch ideaal.

Geen wonder dat zoveel mensen het idee omarmen. De New Yorkse boekhandel Books Are Magic heeft zijn mini-tas – die in juli 2024 werd gelanceerd – regelmatig zien opduiken in de wijken van Brooklyn. De tas, een samenwerking met kunstenaar Todd Colby, draagt ​​de naam van de boekhandel op de ene kant en een vriendelijke suggestie op de andere: "Misschien kan poëzie helpen."

Tot nu toe heeft Books Are Magic meer dan 1000 van deze tassen verkocht. Marketing- en evenementencoördinator Tiffany Gonzalez zegt dat de tas populair is bij veel van de boekenclubs die samenkomen in Books Are Magic. De basisschoolleerlingen dragen hem vaak bij zich terwijl ze met hun begeleiders de boekenplanken doorzoeken, maar veel volwassenen gebruiken hem ook als hun dagelijkse tas. "We wilden een mini-tas maken omdat ik het zat was om mijn chique vriendinnen hun kleine Daunt-tasjes als handtas te zien gebruiken", grapt Emma Straub, mede-eigenaar van BAM.

Daunt, zo lijkt het, was mogelijk de grondlegger van deze trend: de winkel lanceerde zijn eerste mini-tassen in 2016, in een beperkt aantal kleuren, maar heeft sindsdien zijn aanbod uitgebreid. "Net als bij onze grote tassen was het aanvankelijk de bedoeling om deze weg te geven bij een aankoop van boeken boven een bepaald bedrag – aankopen voor kinderen, of aan gezinnen met kinderen die grote aankopen doen – maar de tassen zijn al snel op zichzelf populaire producten geworden", zegt Daunt-manager Brett Wolstencroft. "We hadden niet verwacht dat dit formaat zo populair zou worden bij volwassenen, maar ze zijn natuurlijk perfect voor bijvoorbeeld een boek en een zonnebril, en we hebben daarop gereageerd door steeds meer kleuren toe te voegen en onlangs metallic prints in goud en zilver toe te voegen ."

In een tijd waarin de modewereld steeds meer ruimte deelt met de literati – waarin Miu Miu literaire salons over Italiaanse schrijfsters organiseert in Milaan en J.Crew een boekenclub sponsort in New York – kan de esthetisering van de leescultuur dubieus lijken, of in ieder geval oppervlakkig. Het dragen van een tas die speciaal voor boeken is ontworpen, maakt je immers geen diepere of meer toegewijde lezer. Maar de bedoeling achter deze tassen kan niet duidelijker zijn voor de bibliofielen die ze op de wereld hebben gezet: je kunt een boek niet beoordelen op de kaft. "Ik hoop dat wanneer je een boek uit een tas ziet piepen, er wel een soort gesprek ontstaat", zegt Santos. "Als ik in een koffiezaakje zit en iemand een boek zie lezen, denk ik: 'Oh, ik vind dat boek echt leuk', of: 'Wat vind je van dat boek? Dat staat op mijn leeslijst.'"