Braziliaanse man verstopte geld in koffer uit angst voor oorlog en werd 'Maestro' in Servië

Samenvatting Bruno Duarte, een 29-jarige Braziliaanse aanvaller, overwon uitdagingen in het Midden-Oosten en Europa en groeide uit tot een idool bij Rode Ster Servië, waar hij bekendstaat als "Maestro".

Op 29-jarige leeftijd plukt Bruno Duarte de vruchten van de offers die hij gedurende zijn carrière heeft gebracht en is hij op weg een idool te worden voor de Servische Rode Ster. Het verwezenlijken van zijn droom op de Balkan leek echter lange tijd een ver-van-mijn-bed-show voor de voetballer, geboren en getogen in Guaianases, in het oosten van São Paulo.

De ontploffing van de bommen die door gepassioneerde Servische fans op de tribunes van het Rajko Mitic Stadion - de Marakana - werden gegooid, is angstaanjagend, maar het valt in het niet bij de angst die het dagelijks leven van de spits beheerste tijdens een kort verblijf in Saoedi-Arabië.

Voordat de lawine van sterren in het Midden-Oosterse land met namen als Cristiano Ronaldo en Neymar toesloeg, tekende Duarte in juli 2022 bij Damac. Ver weg van de luxe van Riyad, is de club gevestigd in de stad Khamis Mushait, bijna op de grens met Jemen.

De Braziliaan woonde destijds in de buurt van een conflictgebied en woonde in een militair complex. Straaljagers en bommen vormden bijvoorbeeld de dagelijkse soundtrack van de aanvaller.

"De stad waar ik woonde was niet erg open, een stad die nog steeds onder oorlogsregime stond. We hoorden straaljagers, veel bommen afgaan. Het was een oorlog onder controle van Saoedi-Arabië, maar het waren spannende momenten. Ik had geen idee toen ik erheen ging. Het was de moeilijkste tijd in het voetbal", vertelt de atleet in een exclusief interview met Terra tijdens de voorbereiding op het seizoen in Oostenrijk.

Tijdens zijn gesprekken met agenten van verschillende nationaliteiten in het appartementencomplex kreeg Duarte een advies dat hem bang maakte en hem nog steeds dierbaar is. "Braziliaanse militairen vertelden me dat ik voorzichtig en altijd alert moest zijn, dat ik wat geld in mijn koffer en mijn paspoort bij de hand moest hebben, want Jemen kon elk moment proberen aan te vallen, binnen te vallen of er kon iets gebeuren. Daar moesten we op voorbereid zijn," onthult hij.

Hoewel het geld in zijn koffer gegarandeerd was, stond de spits voor een probleem dat tegenwoordig ver weg lijkt voor de topclubs in de machtige Saudische Liga: onbetaalde salarissen. Zijn angst was zo groot dat hij, om Damac te verlaten, akkoord ging met het afzien van drie maanden aan openstaande betalingen en zelfs een jaar van zijn contract opzegde, een stap die hij omschrijft als het betalen van zijn eigen ontslagvergoeding.

Na zijn vertrek keerde Duarte terug naar een land waar hij eerder succesvol was geweest: Portugal. Dit keer speelde hij voor Farense. Hij scoorde 13 doelpunten en gaf drie assists in 32 wedstrijden voordat hij in de belangstelling kwam te staan van Crvena Zvezda.

Portugals voetbalprestaties wekten de interesse van verschillende teams wereldwijd, waaronder Santos. De droom om in de Champions League te spelen en natuurlijk zijn woord met Crvena Zvezda te houden, woog echter zwaar op zijn beslissing om naar Servië te verhuizen.

"Tijdens de transferperiode toen ik hier aankwam, kreeg ik een aanbod van Santos, dat destijds in de tweede divisie speelde. Ik had alles al met Rode Ster afgesproken. Ik was erg blij en enthousiast. Ik heb met mijn familie gesproken; mijn vader was erbij toen ik het aanbod kreeg. Wat het zwaarst woog, was dat alles met Estrela en Farense geregeld was. Ik was al onderweg om te tekenen. Ik was Alexandre Gallo, de directeur, erg dankbaar en ik voelde me gevleid door de interesse van Santos, maar mijn droom was om in de Champions League te spelen, en Godzijdank heb ik die droom kunnen waarmaken. Ik ben God erg dankbaar dat hij ervoor heeft gekozen om hierheen te komen," herinnert hij zich.

Nieuw leven op het podium van een van 's werelds grootste klassiekers

Duarte heeft geen spijt en weet dat zijn keuze een goede was. In één jaar op de Balkan scoorde de spits 17 doelpunten en gaf hij vier assists in 41 wedstrijden, waaronder de Servische beker en de Super League vorig seizoen.

De prestaties van de fans leidden tot een diepere band tussen de Braziliaan en de fans, die verder ging dan de talloze verzoeken om foto's en handtekeningen op straat in Belgrado. Als blijk van genegenheid kreeg hij de bijnaam 'Maestro'.

Voor voetbalfans krijgt het leven in Servië een andere dimensie wanneer de derby tussen Rode Ster en Partizan plaatsvindt. Naast het veld combineert de 'Eeuwige Derby' politieke rivaliteit met conflicten uit het verleden.

"Het is heel anders dan elke andere derby die ik ooit heb gespeeld. De jongens gooien bommen op het veld, gooien met rook, en de wedstrijd ligt vijf, tien minuten stil. Er hangt een heel vijandige sfeer, de jongens vechten met elkaar op de tribune, het is waanzinnig. De druk is enorm. Het zijn leuke wedstrijden om te spelen en je krijgt er echt adrenaline van," zegt de Braziliaan.

In een recent moment van spanning, in september 2024, resulteerde een 4-0 overwinning van Rode Ster in een bestorming van de kleedkamer van Partizan en een aanval op coach Aleksandar Stanojević. Maar wie denkt dat de oorlogssfeer alleen in de derby heerst, heeft het mis. Met een capaciteit van meer dan 50.000 fans is het Marakana-stadion het toneel van taferelen die vaak viraal gaan op sociale media.

"Het is echt vijandig; de jongens maken veel lawaai, ze stoppen geen moment met zingen en het team aanmoedigen. Zelfs in de tunnel die naar het stadion leidt, als ze beginnen te springen en wij op het punt staan naar binnen te gaan, voelt het alsof de tunnel achter ons instort. Het is bizar. Dan is er ook nog het bombardement; de jongens slagen erin om bommen het stadion binnen te smokkelen en op het veld te gooien. Soms ben je afgeleid door het spel en dan klinkt er plotseling een knal op het veld, en dan schrik je. Deze jongens leven intens; ze willen de tegenstander echt intimideren," zegt hij, de stijl van de Red Star-fans beschrijvend.

Lang voordat Santos interesse toonde, had Duarte een korte, intense en moeilijke periode in het Braziliaanse voetbal. Tijdens zijn jeugd onder de 15 jaar werd hij door São Paulo om logistieke redenen ontslagen, omdat hij van Guaianases naar Cotia moest verhuizen.

Maar hij herpakte zich snel en sloot zich aan bij Palmeiras , waar hij tot zijn twintigste bleef, maar zonder professioneel te spelen. Daarna betrad hij het veld niet eens tijdens een mislukte periode bij Taubaté, totdat hij in 2016 een uitnodiging van Portuguesa "greep".

Tijdens een moeilijke periode voor Lusa speelde hij twintig wedstrijden in twee jaar en besloot hij een kans te wagen op Europees voetbal, aanvankelijk bij Lviv in Oekraïne. Hij speelde ook voor Vitória de Guimarães in Portugal voordat hij naar Saoedi-Arabië vertrok.

Hoewel Duarte bijna zijn hele carrière buiten Brazilië heeft doorgebracht, is hij nog steeds van plan naam te maken in het land waar hij geboren en getogen is. Met dromen die hij wil waarmaken, positioneert de spits zich als een mobiele spits die ervan houdt het spel te lezen en mee te spelen.

"Ik heb een paar voetbaldromen die ik wil waarmaken, maar ik weet dat ze niet zo eenvoudig zijn, niet zo makkelijk. Vandaag voel ik me goed waar ik ben, en het belangrijkste is om gelukkig te zijn, waar ik ook werk. Ik wil snel terug naar Brazilië, spelen voor een geweldig Braziliaans team, daar in Brazilië veel doelpunten maken, en, wie weet, voor God is niets onmogelijk, zelfs dromen van de "Amarelinha" (Kleine Gele), maar altijd met beide benen op de grond en me er ook zeer van bewust dat het geen gemakkelijke taak is. Ik ben al 29 jaar oud, maar voor God is niets onmogelijk. Als we ons gelukkig voelen, denk ik dat alles stroomt," voegt hij eraan toe.

Dit seizoen komt Rode Ster in de tweede kwalificatieronde van de Champions League. De ploeg uit Belgrado doet ook mee aan het nationale kampioenschap, waar ze opnieuw favoriet zijn voor de titel.