Anoniem. Vrijwillig. Gratis

Anonieme Alcoholisten is een niet-gouvernementele non-profitorganisatie. En dat terwijl ze al 90 jaar actief strijdt tegen alcoholisme en zelfs de Lasker Medical Award heeft gekregen. Net als in de rest van de wereld bestaat de AA-gemeenschap in ons land uitsluitend uit chronische alcoholisten en wordt zij door hen gefinancierd, op vrijwillige basis en voor zover mogelijk. Tegenwoordig zijn er ongeveer 600 Kazachen in de gemeenschap.

- Jarenlang - ongeveer twintig jaar - sloot ik elke dag af met een flesje. Ik werkte bij de overheid en ging op maandag bijna nooit naar mijn werk. Ik vertelde mijn collega's altijd dat ik ziek was of dat mijn dochtertje ziek was. Ik kon aan niemand toegeven dat ik verslaafd was, hoewel mijn collega's dat natuurlijk wel vermoedden. Ik heb belachelijk veel betaald voor trainingen op het gebied van persoonlijke groei. Ik ging naar een psycholoog, maar zelfs daar kon ik niet toegeven dat ik dronk. Op een dag kregen mijn dochter en ik bijna koolmonoxidevergiftiging: ik zette wat dumplings op het vuur en viel in slaap. Toen besefte ik dat er iets moest gebeuren, vertelde DINARA, een gemeenschapslid uit Astana, tijdens de bijeenkomst.

Alsof ze bij een groepsbijeenkomst is, vertelt ze een heel persoonlijk verhaal aan de politieagenten, vertegenwoordigers van de ministeries van Onderwijs en Volksgezondheid, de stadsdienst, de afdeling Strafrecht en de artsen die zijn uitgenodigd voor de rondetafelbijeenkomst. Ze vertelt hoe haar leven ingrijpend veranderde in de AA-gemeenschap:

- Dankzij het programma heb ik geleerd gelukkig te leven. Ik realiseerde me dat ik gewoonweg niet wist hoe ik met mensen moest communiceren, hoe ik moest werken of hoe ik gelukkig moest zijn.

Tijdens de bijeenkomst maken de vertegenwoordigers van de gemeenschap duidelijk dat de enige vereiste voor AA-lidmaatschap de wens is om te stoppen met drinken. De gemeenschap is niet verbonden aan een sekte, religie, politieke beweging, organisatie of instelling. Hier wordt niemand verteld wat hij moet doen, en niemand wordt eruit gegooid...

- De methode die in de gemeenschap wordt toegepast, is echt effectief. En niet omdat hij mij specifiek geholpen heeft, maar omdat dit bewezen is door een groot aantal wetenschappelijke onderzoeken, zei BOLAT, een inwoner van Almaty, tijdens de bijeenkomst. - Ik wist al lang dat ik problemen had. Zelfs toen ik nog studeerde aan de medische faculteit en een studieboek las, zag ik bij mezelf alle symptomen van alcoholisme. Maar tijdens de colleges maakte ik me meer zorgen over waar ik vandaag dronken zou worden. Ik ben meerdere keren naar afkickcentra en politiebureaus geweest. Ik dacht dat ik zou trouwen en zou stoppen met drinken, dat ik dan kinderen zou krijgen en zou stoppen. Maar het werd alleen maar erger. Zelfs coderen hielp niet, hoewel ik vrienden heb die daarna al tientallen jaren niet meer hebben gedronken. Toen ik voor de tweede keer naar een gedwongen opname werd gestuurd, stierf mijn vrouw. Seconde. Met de eerste hebben we het natuurlijk al lang uitgemaakt. Ik heb een heel jaar lang veel gedronken, en toen besefte ik dat ik er niet meer vanaf kon komen...

Bolat vertelt hoe hij voor het eerst naar een groepsbijeenkomst kwam, hoe hij geïnteresseerd raakte in het 12-stappenprogramma, waardoor verslavingen in AA worden genezen. Het programma hielp hem. Nu weet hij het zeker: het hoofddoel van de gemeenschap van Anonieme Alcoholisten is niet zozeer om te stoppen met drinken, maar om mensen te leren van het leven te genieten...

- Wij willen ons idee overbrengen aan artsen, wetshandhavingsinstanties, journalisten en familieleden van alcoholisten, zodat iemand anders kan herstellen. Wij werken samen met elke organisatie die interesse in ons toont, aldus leden van de gemeenschap.

Volgens hun gegevens bestaat Anonieme Alcoholisten in bijna elk land ter wereld. Volgens statistieken wordt aangenomen dat ongeveer één procent van de verslaafden zich bij de gemeenschap aansluit. Maar hier in Kazachstan hebben we er nog minder...

De hoofdarts van het regionale centrum voor geestelijke gezondheidszorg in Akmola, Alexander VYSOTSKY, zei tijdens de bijeenkomst dat er alleen al in de regio Akmola ongeveer 5.000 geregistreerde alcoholisten zijn. Dit zijn officiële statistieken, maar hoeveel worden er onderschat... Tegelijkertijd nemen er maar vier of vijf mensen deel aan de “AA”-groep.

- Ik heb mezelf er lang van overtuigd dat ik geen alcoholist was. Hij zei: ik werk, ik drink alleen, ik lig niet onder een hek... Hij had zichzelf beloofd een beetje te drinken, maar hij raakte weer dronken en kwam in onaangename situaties terecht. Ik heb mezelf voor de gek gehouden: ik heb weinig gegeten, wel mixdrankjes gedronken, enzovoort. Pas tijdens een groepsbijeenkomst leerde ik dat alcoholisme een ziekte is, omdat we mensen met kanker niet veroordelen... - zei een ander lid van “AA” MARAT. - Toen ik bij de gemeenschap kwam, werd ik een van de actieve leden. Wij bezoeken regelmatig klinieken voor drugsverslaving en hebben contact met de mensen die daar behandeld worden. Als we mensen vertellen dat er een uitweg is, krijgen veel mensen hoop. Ja, niet iedereen komt naar ons toe. Slechts zo'n tien procent van de patiënten die we zien. Maar degenen die niet gekomen zijn, zullen andere alcoholisten over ons vertellen...

“We hebben behoorlijk wat gezinnen in onze boeken staan ​​waarin ouders alcoholmisbruik plegen, en er zijn ook gezinnen waaruit kinderen door voogdij-instanties worden weggehaald”, zei Sairan SHOKIMOVA, hoofd van het psychologische ondersteuningscentrum van de regionale onderwijsafdeling, tijdens de vergadering. - Wat wordt deze ouders aangeboden om van hun verslaving af te komen? Alleen verplichte behandeling. Ik denk dat de community voor velen van hen een goede kans zou kunnen zijn...

Alexander Vysotsky nodigde leden van de gemeenschap uit om het ziekenhuis in het dorp Alekseyevka te bezoeken en te praten met degenen die een gedwongen behandeling ondergingen. Vertegenwoordigers van de politie en het gevangeniswezen beloofden ook te helpen bij het verspreiden van brochures en visitekaartjes over Anonieme Alcoholisten.

- Er wordt aangenomen dat alcoholisten bijna nooit herstellen. Maar veel ziekenhuizen die medicijnen behandelen, openen meteen hun deuren voor ons, omdat ze een goed effect zien. Ook politieagenten in veel regio's zijn bereid om mee te werken: ze bieden hun begeleiders aan om onze bijeenkomsten bij te wonen, aldus Bolat. - Het belangrijkste in onze structuur is de groep. Wij doen er alles aan om ervoor te zorgen dat de groepen werken en alcoholisten helpen van hun verslaving af te komen. Op de website aaorg.kz kunt u zien waar en wanneer de groep in elke stad bijeenkomt. Ik smeek u: help alcoholisten de weg naar ons te vinden...

Vladislava KOKORINA, foto door de auteur, tekening door Igor KIYKO, Kokshetau