De politiek van druk

Dit is de mens; soms stolt het, soms wordt het vloeibaar of verdampt het. De Amerikaanse natuurkundige Arthur Iberall vergelijkt de toestanden van de mensheid met de toestanden van materie. Net zoals materie van fase verandert van de ene toestand naar de andere (gas, vloeistof, vast), heeft de mensheid ook soortgelijke faseveranderingen doorgemaakt. De eerste groepen jagers-verzamelaars leken op gasmoleculen omdat ze gescheiden van elkaar leefden en zelden en onregelmatig met elkaar in wisselwerking stonden. Met de overgang naar landbouw ontstond er een concentratie van relaties en energie, en werd de mensheid vloeibaar. Vervolgens, met de accumulatie van overtollige productie en meerwaarde in bepaalde handen, en het ontstaan ​​van hiërarchieën, instellingen en wetten, kristalliseerde en stolde de mensheid. Er wordt gezegd dat we nu in een vloeibare samenleving leven. Vloeistoffen kunnen van vorm veranderen, afhankelijk van de container waarin ze zich bevinden.

Afhankelijk van de druk waaraan ze worden blootgesteld, kunnen ze versnellen of vertragen, van richting veranderen, of in een draaikolk terechtkomen en rond een middelpunt draaien. Druk is politiek. Machten moeten nu omgaan met lichamen in beweging, evenals met individuele lichamen. En het beheersen van stroming vereist kennis van vloeistofmechanica. Kennis is macht.

Alles is gerelateerd aan kracht, alles is kracht. Er zijn relaties tussen krachten. Gevoel is nauw verbonden met kracht. Wanneer een kracht op een lichaam inwerkt, ontstaat er gevoel. Gevoel is ook afhankelijk van de intensiteit van de druk. Druk is de hoeveelheid kracht die op een oppervlak inwerkt, en de hoeveelheid krachten die op een lichaam inwerken, dat wil zeggen hun intensiteit, kan variëren. Onder natuurlijke omstandigheden worden de krachten die inwerken, zwaartekracht, zwaartekracht, gewichten, mogelijk niet door lichamen gevoeld. Het is aan de kunst om onwaarneembare, onzichtbare krachten zichtbaar te maken.

De schilderijen van Bacon zien er precies zo uit:

"Het is alsof onzichtbare krachten het hoofd vanuit verschillende hoeken aanvallen" (Deleuze, De logica van de sensatie, Norgunk). Naast onzichtbare krachten zijn er ook zichtbare krachten die door geweldsmonopolies op lichamen worden uitgeoefend. Sterker nog, deze krachten worden geproduceerd om gezien en gevoeld te worden. De druk die geweldsmonopolies op lichamen uitoefenen, wordt sociale druk genoemd. De intensiteit van druk kan je pijn doen. Als de intensiteit van een kracht je fysiek en mentaal pijn doet, heb je van nature de neiging eraan te ontsnappen. Vloeistoffen vertonen ook vergelijkbare kenmerken.

Volgens de wet van Bernoulli zijn druk en snelheid omgekeerd evenredig met elkaar in vloeistoffen. De snelheid is laag in gebieden met een hoge druk, terwijl de snelheid hoog is in gebieden met een lage druk. Vloeistoffen hebben de neiging om snel te stromen van gebieden met een hoge druk naar gebieden met een lage druk.

Om een ​​vloeistof in een gebied te laten bewegen, moet er een kracht werken. Als het gebied met lage druk zich in het midden van de hoge druk bevindt, wordt het lagedrukgebied het centrum en ontstaat er een werveling. Het principe van Bernoulli is ook werkzaam in de maatschappij. De werveling is het machtscentrum dat alles wat zich verzet, een zwart gat, opslokt en verteert. Macht gebruikt geweld tegen lichamen om ervoor te zorgen dat degenen die onder de druk lijden, zich wanhopig naar het centrum bewegen waar de druk laag is. De druk op de tegengestelde pers is bedoeld om de druk in het centrum te verminderen en de richting van de vloeistoffen naar het centrum te richten.

Het centrum waar de vloeistoffen omheen draaien, kan vast of mobiel zijn. Consumptieruimtes zijn mobiele centra, een consumptieruimte kan overal en altijd geopend worden. Ook lichamen onder druk kunnen hun ziel verlichten door te consumeren. De vitrines zijn zorgvuldig ontworpen voor degenen die hun pelgrimsplichten willen vervullen.

Een lichaam vervormt onder druk. Lichamen kunnen ook hun toevlucht zoeken in het centrum om aan vervorming te ontsnappen. Bestaan ​​betekent echter overleven ondanks en met krachten, en een lichaam kan blijven bestaan ​​in de mate waarin het krachten kan voelen. Zelfs als lichamen onderhevig zijn aan druk en onderdrukking, kunnen ze zich nog steeds verzetten tegen het gevangen raken in een draaikolk en het ronddraaien rond een centrum. Weerstand bieden is bestaan ​​ondanks krachten en onderdrukking. "In de stroom blijven", zoals het bekende gezegde van vandaag de dag luidt, is zeer gevaarlijk; een lichaam dat in een draaikolk gevangen zit, kan ophouden te bestaan ​​en door het centrum worden verteerd.