Eids zonder offers

Degenen die de feestdagen niet met hun familie kunnen doorbrengen, zijn niet alleen onze vrienden in de gevangenis; een aanzienlijk deel van de bevolking van het land heeft niet de mogelijkheid om naar hun geboorteplaats te gaan. Laat staan ​​om te reizen, ze kunnen er gezien de huidige economische omstandigheden niet eens aan denken om met hun familie naar een theater of een concert te gaan. In deze context voorzien gratis kunstevenementen van lokale overheden in een belangrijke behoefte. Natuurlijk zijn er naast evenementen van lokale overheden ook evenementen van particuliere organisaties of stichtingen, en de ticketprijzen zijn ondraaglijk. Toch kunnen we, zelfs als we niet kunnen gaan of kijken, tijdens deze feestdag praten over de mooie dingen die in ons land gebeuren en ons verlangen naar de komende dagen stillen.

Juni is de drukste maand voor zomerfestivals. Wie in Istanbul, Izmir, Muğla en Antalya woont, heeft een heleboel evenementen voor de boeg. De enige mogelijkheid voor wie buiten deze steden woont, zijn de tournees van theater- en muziekgroepen en het "Cultuurwegfestival". Het is geen toeval dat alle vier de steden die ik noemde in het westen van ons land liggen. Helaas bereiken kunstevenementen niet alle uithoeken van ons land met dezelfde intensiteit. Een reden hiervoor is dat er grote verschillen zijn in opleidingsniveau tussen onze steden. Uiteraard is er een grotere vraag naar kunstevenementen in steden met een relatief hoog opleidingsniveau. Het toeristische potentieel van deze steden moet hier ook aan worden toegevoegd. De interesse van lokale en buitenlandse toeristen in kunstevenementen is een motivatie voor officiële of particuliere instellingen die kunstevenementen in deze steden aanbieden.

Het "Cultuurwegfestival" van het Ministerie van Cultuur en Toerisme is in dit verband een belangrijke kans voor veel van onze steden. De festivals, die in april in Adana, in mei in Mardin, Manisa en Şanlıurfa plaatsvonden, zullen in juni in Samsun en Bursa worden voortgezet. Beide steden beschikken over voldoende apparatuur en een groot publiekspotentieel wat betreft kunstlocaties. In plaats van populaire artiesten opnieuw naar deze steden te brengen, kunnen buitenlandse groepen en internationale evenementen worden gepland. In Noord-, Centraal- en Oost-Anatolië kunnen gratis concerten van populaire artiesten een aantrekkingskracht creëren die ervoor zorgt dat het publiek in deze steden kennismaakt met kunstevenementen. Het "Cultuurwegfestival" zal ongetwijfeld effectiever zijn doordat het georganiseerd kan worden zonder politieke en populistische belangen.

MUZIEK, OPERA EN BALLET

Het eerste grote evenement van juni is het 53e Istanbul Festival, dat op 11 juni van start gaat en duurt tot en met 25 juni. Als je folkloristische evenementen zoals het Bergama Kermesi Festival, het Manisa Mesir Macunu Festival en het Antalya Film Festival buiten beschouwing laat, is dit het oudste festival van ons land... Het Istanbul Festival begon als een interdisciplinair festival , maar zette zijn bestaan ​​voort als muziekfestival nadat de film-, theater- en jazzevenementen eronder werden omgevormd tot aparte evenementen. De festivals georganiseerd door de Istanbul Foundation for Culture and Arts (İKSV), opgericht door Eczacıbaşı Holding en beheerd door de belangrijkste holdings van ons land, behoren tot de meest gekwalificeerde festivals van ons land. Een aanzienlijk deel van de inkomsten van het festival, dat wordt georganiseerd onder de hoofdsponsoring van Borusan, komt uit de kaartverkoop. Dit zorgt ervoor dat de ticketprijzen vrij hoog zijn. Toch is dit festival een van die evenementen waarvan we zeggen: "Gelukkig bestaat het." Zelfs als we er niet naartoe gaan of het niet bezoeken, is het belangrijk om op de hoogte te zijn van het bestaan ​​ervan en er zelfs spijt van te hebben dat we het gemist hebben. Het kan ons herinneren aan het bestaan ​​van andere culturen buiten de populaire cultuur, en een verlangen creëren... Laat me een paar suggesties doen voor de 'happy few' die het zich kunnen veroorloven: "Camerata Salzburg en Fazıl Say", "Memories of Memory V met Valentin Sivestrov", "Poesia" van het Sol Tango Quartet, "Caravaggio en Monteverdi" en het "Island"-concert in het Grieks-orthodoxe klooster Kınalıada...

Het Internationaal Istanbul Opera- en Balletfestival, georganiseerd door de Staatsopera en Ballet (DOB) van het Ministerie van Cultuur en Toerisme, beleeft zijn 16e editie, terwijl het Efes Opera- en Balletfestival zijn 8e editie kent. Zonder twijfel zijn dit festivals die zonder overheidssteun onmogelijk zouden zijn. De ticketprijzen zijn redelijk, maar afgezien van de parade van sterren die plaatsvindt tijdens de slotavond van Istanbul op 14 juni, kan niet worden gezegd dat ze het woord internationaal recht aandoen. Het is eerder een ontmoeting van opera's uit verschillende steden... Een ander festival van de DOB, het 22e Internationaal Balletfestival, vindt in augustus plaats in Bodrum.

INTERNATIONAAL IZMIR FESTIVAL

Het Internationale Festival van Izmir, georganiseerd door de Stichting Cultuur, Kunst en Onderwijs van Izmir (İKSEV), opgericht in Izmir op initiatief van de familie Eczacıbaşı, viert dit jaar zijn 38e verjaardag. Het festival opende op 3 juni in het Ahmed Adnan Saygun Art Center met het prachtige concert getiteld "Van barok tot romantiek" door twee virtuozen, violist Tuncay Yılmaz en pianist Emre Alivar. Op de tweede dag woonden we de première bij van het toneelstuk "Het beeld van een leugenaar" van Mehmet Baydur van het Staatstheater van Izmir op het Konak-podium. Een van de niet te missen toneelstukken van het komende seizoen... Ik zal later niet in detail treden, maar laten we het nu over de komende evenementen hebben. Het Internationale Festival van Izmir duurt tot en met 12 juli met concerten in de Agora, het Kasteel van Çeşme en het Bergama Asklepion Theater. Ik zal van mijn kant proberen de muziek- en dansvoorstellingen van Ceyda Tanç Dance Group "Ayna", Geneva Camerata's "Revolta" (Opstand), "The Easy-Riders of Weense Klassieker" en het Turkije-Polen Vriendschapsconcert niet te missen. Het Ministerie van Cultuur en Toerisme, de gemeente Izmir, de Kamer van Koophandel van Izmir, de Warenbeurs en particuliere instellingen, evenals het Institut français, het Goethe Instituut en de Italiaanse en Poolse consulaten verdienen onze dank voor hun steun. Zonder hun steun zou het een droom zijn om artiesten uit Europese landen in Izmir te zien.

Jazzmuziek bereikt een steeds breder publiek in ons land. Festivals leveren hieraan een belangrijke bijdrage. Naast de festivals in Istanbul (İKSV en Akbank Jazz Festivals), Izmir (İKSEV), Ankara, Afyonkarahisar, Alanya, Kaş, Kuşadası en Bozcaada, zijn er drie belangrijke jazzfestivals in Antalya, Bodrum en Bursa. Na het Antalya-Akra Jazz Festival eind mei in Antalya, ging op 2 juni het 9e Bodrum Jazz Festival van start en op 8 juni het 8e Bursa Nilüfer Jazz Festival. Het is niet moeilijk te voorspellen dat deze festivals hun evenementen met volle zalen zullen voortzetten, mede dankzij de bijdrage van vakantiegangers en toeristen.

VAN BIOSCOOP NAAR THEATER

Er is ook goed nieuws voor filmliefhebbers: het 4e Kortfilmfestival, dat op 4 juni in Kaş van start ging, eindigt op 15 juni. Op 11 juni start ons onafhankelijke festival 'Documentarist', de 16e Istanbul Documentary Days, in Istanbul. Het is ook verheugend dat er in Kütahya een festival is gestart: het Aizanoi Kortfilmfestival, dat plaatsvindt op 4, 5 en 6 september. Het Urfa Documentary Film Festival, dat eind mei werd georganiseerd op initiatief van de Documentary Filmmakers Association (BSB) en met steun van het Ministerie van Cultuur en Toerisme en de Kamer van Architecten, en het Kocaeli Film Festival, gesteund door het ministerie, waren eveneens belangrijke evenementen voor de verspreiding van de filmcultuur in het hele land. Het nieuws dat het Amed Film Festival in Diyarbakır na een onderbreking van acht jaar (in november, als ik me niet vergis) weer van start gaat, is ook verheugend. Ik wou dat er ook in andere steden in Anatolië filmfestivals zouden worden gehouden, al zijn ze kleinschalig...

Vroeger waren er overal in ons land openluchtbioscopen. Deze bioscopen waren het belangrijkste vermaak van de zomermaanden. In steden als Istanbul, Izmir en Adana waren er wel 200 tot 300 van deze bioscopen. Er was bijna geen stad in Anatolië zonder bioscoop... De 'bioscoopgroepen' die in veel van onze steden bestaan, kunnen een leidende rol spelen in het voortzetten van deze traditie... In bijna alle grote hotels in Istanbul worden gedurende de zomer openluchtvoorstellingen georganiseerd. Uiteraard tegen ticketprijzen die de middenklasse niet kan evenaren... Zouden onze lokale overheden dan niet overwegen een alternatief te creëren met programma's die de bioscoopcultuur van de bevolking ontwikkelen – zelfs onder deze moeilijke omstandigheden?

Ik hoop dat de evenementen die ik noemde een voorbeeld zullen zijn voor lokale bestuurders die liever fruit- en groentefestivals of winkelcentra organiseren en winkelfestivals organiseren in plaats van kunstfestivals. Het theaterseizoen eindigde eind mei, maar de Theatercoöperatie nam een ​​goede beslissing en kondigde aan dat de gordijnen van alle bij de coöperatie aangesloten theaters tijdens de feestdagen open zullen zijn. Is er een betere gelegenheid om even op adem te komen in deze benauwde omgeving? Als je geen geld hebt om uit te geven aan concerten, wat heb je dan aan onafhankelijke theaters die kwaliteitsvoorstellingen opvoeren voor zeer bescheiden ticketprijzen?

Ik begon met te zeggen dat ik verlangde naar de feestdagen zonder offers. Ik vind het niet utopisch om te praten over dagen waarop dieren net zo liefdevol behandeld worden als mensen, en niemand geofferd wordt. Gisteren stond er nieuws in de kranten: de koning van Marokko verbood het slachten van dieren op deze feestdag, verwijzend naar de afnemende dierenpopulatie in zijn land; hij kondigde symbolisch aan dat de koning dieren zou offeren namens het volk. Waarom niet?