Het hart verlangt naar zijn oude staat

Wie van ons is, terwijl de zon van rood naar donker verkleurde, niet in de spiraal van emoties begonnen te mompelen, innerlijk of hardop: "Het is avond, ik ben weer verdrietig"? Wie is er niet, terwijl hij zich in dat spirituele klimaat bevond, egoïstisch in verre, verre jaren gedoken en meegesleurd in het vuur van de liefde, meegevoerd op de wolken van verdriet, zeggend: "Je komt en gaat elk seizoen door me heen / Jij, de ontrouwe reiziger, verwoest mijn hart..."

De tekst van het eerste lied was van Ahmet Çengizoğlu, het tweede lied was van mijn vriend Hüseyin (Çolak) Yurdabak, met wie we samen een boek schreven, en de compositie was van Semahat Özdenses.

We zijn Emine Semahat Özdenses verloren op 3 juli 2008 in het Kartal Training and Research Hospital in Istanbul, waar ze een kankerbehandeling onderging. Ze werd begraven op de Şıhlı-begraafplaats na het uitvaartgebed dat 's middags werd gehouden in de Centrale Moskee van Maltepe.

Ze werd geboren in Üsküdar in 1913. Ze volgde lessen bij meesters zoals Lemi Atlı, Refik Fersan en Fahire Fersan. Ze trouwde in 1939 met kapitein Faruk Ergökmen. Ze werkte als stemacteur bij Ankara Radio.

Op zijn eerste plaat uit 1941 stond de tekst van het lied van Rahmi Duman in de Huzzam makam van İsmail Hakkı Nebioğlu: "Elke dag wacht ik treurig aan deze kust / De zon gaat onder en de vogels keren terug... de verwachte vogels keren niet terug van deze weg."

Zijn naam werd in gouden letters geschreven in de lijst van Turkse componisten met zijn lied in de makam Hüzzam: "Gisteravond was ik verdwaald in het maanlicht en herinnerde ik me jou de hele tijd / Er kwam een ​​tijd dat ik dacht dat jij het maanlicht was", met een tekst van Mahmut Nedim Güntel. Dit lied was de inspiratiebron voor een van mijn gedichten.

In totaal stonden er 35 composities van Semahat Özdenses in het TRT-repertoire. Ze kwam in 1971 naar Istanbul en begon te werken bij Istanbul Radio. In 2008 won ze de "Cultuur- en Kunstdienstprijs" van het Ministerie van Cultuur en Toerisme.

Met het testament dat hij voor zijn dood opstelde, doneerde hij "de auteursrechten en publicatierechten van al zijn werken behorende tot de Turkse klassieke muziek" aan de TSK Mehmetçik Stichting.

Familieleden van Özdenses, kunstenaarsvrienden, burgemeester Fikri Köse van Maltepe en burgers woonden de begrafenisceremonie bij.

Met dit verlies kwam er een einde aan een tijdperk. Ze nam ook haar plaats in bij muzikale bijeenkomsten met haar eerlijkheid, haar conversatie en haar dame. Ze was onvergetelijk in de herinnering van de vereniging met haar compositiestijl. Haar liedjes waren altijd in ieders mond.

Vrijwel alle aanwezigen bij de begrafenis spraken vol lof over Özdenses. Ze zeiden dat ze hem nooit zouden vergeten. Helaas ging zijn graf verloren op de zevende sterfdag. Later, dankzij de inspanningen van de Mehmetçik Foundation, werd het graf gevonden en herbouwd. Ik weet niet wie hem herdacht op de sterfdag van 3 juli.

Ik denk met condoleances en respect aan hem terug.

https://www.facebook.com/ahmet.ozdemir.3914/videos/10222354742355907

DE OUDE STAAT VAN HET HARTVERLANGEN

Noem het herinneringen of herinneringen. Wanneer je driekwart van de Dalyan achter je laat, omarmt het gedicht van Baki Süha Ediboğlu je op een andere manier. Onder de geur van anijs en op de vleugels van de kringelende sigarettenrook zeg je: "Neem me mee naar je boezem, herinneringen." Het lied Hisar Buselik van Selahattin Pınars oude, oprechte, trillende stem dringt via de ader je emotionele klimaat binnen.

Ik schreef vandaag voor de krant over Semahat Özdenses. Terwijl ik terugkeek in de tijd, zag ik mijn vrienden in de beelden van een programma dat ik precies dertig jaar geleden presenteerde. In mijn verbeelding zat ik twee avonden lang met degenen die nog leefden en degenen die niet meer leefden. Degenen die nog leefden, vormden een minderheid. Een elegie uit de regio Amasya bleef in mijn mond hangen: "Wat kan ik doen met wereldse goederen (wow) / Mijn hart verlangt naar zijn oude staat (wow)"... Je zult het zien in de video. Faruk Özdeş, die ik samen met Semahat Özdenses op het podium heb uitgenodigd. Hij had een prachtige stem en podiumprestatie. Is hij dood of levend? Helaas kon ik geen informatie vinden. Ik vraag me af of iemand van jullie zijn naam kent of herkent? Ja, Vefa is de naam van een wijk in Istanbul.