Dit vintage jasje is een ereteken

RYAN SLACK

Mijn Baracuta is een combinatie van mijn twee favoriete dingen. Ik groeide op in een arbeidersgezin, maar mijn vader was een zeer stijlvolle man die spaarde om dingen te kopen. Zijn stijl was geïnspireerd door de jaren 40 en 50, wat betekent dat het Baracuta-jack altijd deel uitmaakte van zijn idioom. Paul Newman. Steve McQueen. Tab Hunter. Elk ruig Hollywood-type droeg dit jack. Het vertegenwoordigde een zeer cleane, Amerikaanse stijl waar ik van hou.

Bovendien konden we het ons niet veroorloven om te reizen, dus ik was jaloers op mensen die de wereld rondreisden of kampeerden en badges verzamelden van de plekken waar ze waren geweest. Ik ben zelfs bij de Welpen gegaan, puur om badges te verzamelen. Ik vind ze op zichzelf al prachtig, maar ook als een teken van waar je bent geweest.

Toen ik dit Baracuta-jasje uit de jaren 60 zeven of acht jaar geleden op Instagram zag, was mijn eerste gedachte: het maakt me niet uit hoe duur het is of waar het vandaan komt, ik móét het hebben. De badges komen uit Italië, Frankrijk, Zwitserland – allemaal plekken waarvan ik als kind dacht dat ik ze nooit zou bezoeken. Het waren droomplekken.

De Instagrampost was van Gauthier Borsarello, medeoprichter van het tijdschrift L'Etiquette , creatief directeur van het Franse merk Fursac en vintagehandelaar. Het was de eerste keer dat ik contact met hem kreeg. Sindsdien hebben we elkaar ontmoet en kopen we zelfs vintage van hem voor mijn winkel. Dit jasje was het begin van die relatie.

Omdat hij gevoerd is, kan ik hem in de winter dragen. Zodra de eerste kou invalt, draag ik de jas vrijwel tot het te warm wordt. Hij was in fantastische staat toen ik hem kocht, maar ik verscheur al mijn kleren. Als er een gat in de mouw van de jas komt, lap ik hem en is het over. Hij wordt vanzelf beter naarmate hij vervaagt en scheurt. Hij raakt op een gegeven moment wel versleten, maar ik draag hem tot ik hem niet meer kan dragen.

Baracuta G9 Harrington-jas