Moeders in spreekwoorden

Het gezegde “Een jongen leert van zijn vader hoe hij de tafel moet dekken, een meisje leert van haar moeder hoe ze moet oogsten ” gaat over de opvoeding binnen het gezin . Er schuilt nog een familiewaarheid in het gezegde : “Moeders en dochters dwalen rond, wie regelt deze bruidsschat?” Een andere soortgelijke luidt als volgt: “De moeder dwaalt rond, de dochter dwaalt rond; de roodogige haas bouwt een huis.” De steunpilaar van een huis is de vrouw des huizes. Na een tijdje wordt zijn dochter zijn assistente. Vrouwen houden het huis op orde. Het woord zagar betekent in spreekwoorden een soort jachthond. Als moeder en dochter de hele dag op straat rondlopen, komen de honden binnen en zetten het huis op zijn kop.

Moeder en dochter, halva en troefkaart . Koz betekent walnoot. Walnoten voegen extra smaak toe aan de halva en ze vullen elkaar aan. De basis van schoonheid is conformisme. De naaste assistent van de moeder is de dochter. Net zoals walnoten en halva goed samengaan, vullen ze elkaar aan en voegen ze waarde toe aan elkaar. Daarom is het in onze maatschappij een traditie om de dochter te beoordelen door naar de moeder te kijken, en de moeder door naar de dochter te kijken.

Een moeder bouwt een troon voor haar dochter, maar de dochter neemt haar fortuin van haar man. Elke ouder wil dat zijn of haar kinderen in goede omstandigheden opgroeien, dat ze een mooie, gelukkige en welvarende toekomst hebben en dat zij zelf veel kansen kunnen creëren. Sommige van deze periodes duren voort tot het meisje trouwt. Zodra ze haar eigen thuis heeft gevonden, moet haar man goed en begripvol zijn, zodat ze gelukkig en vredig kan zijn. Hoe comfortabel een meisje het ook heeft in het huis van haar vader, ze zou echt comfort en geluk moeten vinden in het huis van haar man.

Een jonge valk verschijnt aan een raaf. Ieders kind is waardevoller voor zichzelf. Hij gaf hem het leven uit zijn ziel en bloed uit zijn bloed. Elke ouder beschouwt zijn of haar eigen kind als mooier, intelligenter, beter en waardevoller dan de kinderen van anderen. Ieder mens beschouwt zijn eigen werk als mooi, perfect en beter dan dat van anderen.

Spreekwoorden: “Een wees knipt zijn eigen navelstreng door.” . “Het karakter dat met melk naar binnen gaat, komt er met leven uit.”, “Het is het vrouwtje dat het nest bouwt.” We kunnen er nog veel meer opnoemen.

Naast de spreekwoordvoorbeelden wil ik graag voorbeelden geven van idiomen , een van de zusterelementen van de volksliteratuur:

Het meisje is verloofd, de bruid leeft met twee levens, de schoonmoeder is in deze staat

Soms wordt deze uitdrukking gebruikt wanneer degenen die zaken met elkaar moeten doen, er met een excuus vandoor gaan en het werk op de schouders van één persoon wordt gelegd. Ze zeggen dat de dochter des huizes verloofd was en dus niet bezig was met haar werk. De schoondochter des huizes kon niet werken omdat ze zwanger was. Het enige wat ze hoeven te doen is voor de oude moeder zorgen. Op een dag zei de arme vrouw het volgende in haar verdriet: "Het meisje is verloofd, de bruid leeft, de schoonmoeder is in deze staat."

Moederhart, kant van het hart : Hiermee wordt bedoeld dat moeders zich opofferen voor hun kinderen en dat ze hun pijn kennen.

“Wat brengen moeders ter wereld :”. “ Om als een moeder op te treden”, “De melk die ik van mijn moeder zoog, kwam uit mijn neus ”, “ Moge het halal zijn zoals de witte melk van mijn moeder :”, “ Zijn moeder kwam ook uit hand ”, “Zijn moeder is een radijs, zijn vader is een raap”, “Om zijn moeder te laten huilen :”, “ Het oog van zijn moeder”, “Het staat daar met de schattigheid van zijn moeder ”, “ Het verkocht het garen van zijn moeder op de markt ”, “ Het jonge lammetje van zijn moeder ”, “ Om het huwelijk van zijn moeder te vragen .

Scheiden en scheuren zijn identiek. Moeder, vader, broer, zus, minnaar, vriend. Maar het gaat om de scheiding van moeders en hun kinderen. Voordat hij op weg gaat naar Aslı, neemt Kerem afscheid van zijn moeder en vertelt haar zijn laatste wens:

“Mijn lieve moeder, deze wens is voor jou.

Wat de lucht mij heeft aangedaan is een straf

Misschien ben je, mijn Aslı Kerem, op de goede weg,

Huil moeder, het is de dag van de scheiding. …”

Omdat het hem niet lukt om op elk punt dat hij bereikt, herenigd te worden met zijn Oorsprong, wordt zijn pijn steeds groter. Maar de pijn van het in het buitenland zijn vergroot Kerems pijn. Op een bergtop, terwijl de paarden zachtjes ademhalen in de wind en de witte regen, daalt er een gevoel van verdriet in Kerem neer. Tranen stromen als slierten uit zijn ogen. Hij neemt de luit in zijn hand en zingt, laten we eens kijken waar de bergen en rotsen naar luisteren:

" Die hoge bergen aan de overkant

Ik vraag me af of dit onze bergen zijn?

Mijn vreemde moeder met wit haar,

Moet hij huilen terwijl hij "zoon" zegt?

….”