ANALYSE: Wie zegt 'stop' tegen Israël? Zullen Turkije en Israël botsen?

Dr. Afacan wees erop dat Israël een provocerend beleid voert in Syrië en evalueerde de spanningen die ontstonden na de steunbetuigingen van Türkiye aan Syrië en de waarschuwingen aan Israël.

Een belangrijk deel uit de analyse van Dr. Afacan, getiteld “Israëls provocerende Syrië- beleid”:

Israëls recente standpunt is zo onverantwoordelijk en onredelijk geworden dat het zelfs Washington verontrust. Zoals u zich wellicht herinnert, verklaarde de Amerikaanse president Donald Trump tijdens Netanyahu's bezoek aan het Witte Huis op 7 april dat de problemen tussen Turkije en Israël met betrekking tot Syrië opgelost konden worden, maar dat hiervoor redelijke actie van de regering in Tel Aviv vereist was.

In een interview op 21 juli benadrukte de Amerikaanse ambassadeur in Ankara en speciaal vertegenwoordiger voor Syrië, Tom Barrack, de steun van zijn land aan de Syrische regering en stelde dat Israël Syrië liever "gefragmenteerd en verdeeld" ziet dan gecontroleerd door een sterke centrale regering. Dit is een standpunt dat Turkije al lang inneemt en dat aandacht verdient.

Een dag na deze uitspraken, op 22 juli, hield minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan een gezamenlijke persconferentie met de Salvadoraanse minister van Buitenlandse Zaken Alexandra Hill. Hij verklaarde dat Israël Syrië wil verdelen omdat het geen stabiel land in de buurt wil en dat Netanyahu's belangen liggen bij het Midden-Oosten dat in chaos wordt meegesleurd. Hij benadrukte vervolgens dat Turkije en landen in de regio dit niet zullen laten gebeuren. Minister Fidan waarschuwde ook degenen die bezwijken voor de Israëlische provocaties om dergelijke chaos niet als een kleine of tactische kans te beschouwen.

"Onthoud altijd dat je, terwijl je deze kleine tactische overwinningen behaalt, op weg bent naar een grote strategische ramp. Onthoud altijd dat je geen voordeel haalt uit een spel dat iemand anders heeft opgezet."

Op 23 juli kondigde het Ministerie van Defensie aan dat de Syrische regering officieel steun had gevraagd aan Turkije om de defensiecapaciteit van het land te versterken en alle terroristische organisaties, met name ISIS, te bestrijden. Deze verklaring is een duidelijke boodschap aan Israël, hoewel het onduidelijk blijft hoe Ankara, dat eerder al had aangegeven bereid te zijn de regering in Damascus te ondersteunen, op dit verzoek zal reageren. Het proces tussen de twee landen heeft nog niet het punt bereikt van strategische samenwerking, inclusief een defensieovereenkomst.

Terwijl Ankara zijn betrekkingen met Damascus versterkt, benadrukt het tegelijkertijd dat het stabilisatieproces in Syrië en de dreiging die uitgaat van Israëlische agressie primair een regionaal probleem zijn. Dit punt, dat al vaker werd benadrukt, werd herhaald na de vergadering van de Nationale Veiligheidsraad onder voorzitterschap van president Recep Tayyip Erdoğan op 22 mei, met de volgende verklaringen:

Er werd gesteld dat Israël, dat doorgaat met zijn genocide en bezetting van Gaza, en zijn systematische aanvallen en expansionistische ambities tegen Palestina, maar ook tegen Syrië, Libanon en Jemen, de vredesinspanningen in het Midden-Oosten verstoren. Er werd benadrukt dat internationale actoren in verantwoordelijke posities hun verantwoordelijkheid moeten nemen om de risico's en bedreigingen die voortvloeien uit het beleid van de Israëlische regering te elimineren.

Na het staakt-het-vuren in Syrië op 17 juli veroordeelde Turkije in een gezamenlijke verklaring, ondertekend door tien Arabische landen in de regio, de herhaalde aanvallen van Israël op Syrië en bevestigde dat "de veiligheid en stabiliteit van Syrië een fundamenteel onderdeel zijn van de regionale veiligheid en stabiliteit en een gemeenschappelijke prioriteit." De cruciale vraag op dit punt is of Israël zijn agressie zal voortzetten.

Op 13 juni, toen hij zijn aanval op Iran lanceerde, verklaarde Netanyahu: "We veranderen het gezicht van het Midden-Oosten." Israël, dat beweert dat dit beleid de regio veiliger voor zichzelf zal maken, gebruikt zijn macht op een onsystematische en ongeïnformeerde manier. De langdurige houding van westerse mogendheden voedt Netanyahu's stoutmoedigheid verder en maakt hem nog agressiever.

Ankara, dat al jaren het zwaarst wordt getroffen door de chaos in de regio en momenteel een kritisch proces doorvoert om het terrorisme van de PKK uit te roeien, probeert deze agressie rustig te beëindigen. De aanspraken van de regering in Tel Aviv op dominantie in de regio zouden de situatie echter nog erger kunnen maken.

Netanyahu, die heeft verklaard geen conflict met Turkije te willen, moet handelen in de wetenschap dat zijn agressieve en expansionistische houding in Syrië en de wijdere regio, na de recente waarschuwingen van minister van Buitenlandse Zaken Fidan, dit steeds moeilijker maakt. Sommige tegenstanders van de regering-Netanyahu in Israël benadrukken dit punt ook, wijzend op de feitelijke en potentiële risico's van het toegeven aan supermachtfantasieën.

Bovendien, terwijl alle staten in het door crisis geplaagde Midden-Oosten aandringen op stabiliteit, zal Israëls vasthouden aan zijn archaïsche, door chaos aangewakkerde houding het land er niet veiliger op maken. Daarom moet Israël redelijk handelen, en dit is blijkbaar waar de regering-Trump Netanyahu op probeert te krijgen.

AA