Het regime dat in de schaduw van 15 juli werd gevestigd: de couppoging was een zegen voor het regime

Beleidsdienst

Negen jaar zijn verstreken sinds de staatsgreeppoging van 15 juli . Het land is in een nieuwe impasse terechtgekomen als gevolg van het belangenconflict tussen de Gülen -beweging en de AKP- coalitie, die, in lijn met het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten, het land wil omvormen tot een islamistische republiek.

De couppoging, die AKP-voorzitter Tayyip Erdoğan omschreef als een ‘zegen van God’, nam precies de vorm aan die Erdoğan wenste en die dag werden de fundamenten gelegd voor het huidige eenmansregime.

De coalitie van de Gülenbeweging en de AKP, die altijd de steun van de VS en de kapitaalmachten heeft gevoeld, heeft via een reeks van maatregelen, variërend van de Ergenekon-operaties tot het referendum van 2010, een dominante positie verworven in alle delen van het land, met name de rechterlijke macht en het leger.

De escalerende machtsstrijd tussen de Gülen-beweging en de AKP leidde tot conflicten variërend van de MIT-crisis tot de corruptieoperaties van 17-25 december, wat uiteindelijk leidde tot de bloedige staatsgreeppoging op 15 juli.

DE DEUR VAN DEZE DAGEN IS GEOPEND

Erdoğan gebruikte de staatsgreeppoging van negen jaar geleden als sleutel tot de huidige situatie. De AKP-regering, die na 7 juni 2015 voor het eerst haar parlementaire meerderheid verloor, gebruikte de MHP als reddingslijn in de machtsstrijd binnen de staat die zich op 15 juli op straat ontvouwde. Aanvankelijk probeerde Erdoğan de politieke verantwoordelijkheid voor de gebeurtenissen af te schuiven, maar na te hebben verklaard "we zijn bedrogen", ontwikkelde hij een verhaal van "nationale eenheid en solidariteit" waarmee hij ook de oppositie kon sturen. Hij bracht dit voor het eerst in de praktijk tijdens de Yenikapı-bijeenkomst in Istanbul op 7 augustus.

De manifestatie leidde tot een demonstratie van Erdogans politieke leiderschap. Zijn politieke toenadering tot MHP-leider Devlet Bahçeli, die de staat wilde hervormen, leidde al snel tot een brede coalitie die de 'Volksalliantie' werd genoemd.

Het "Presidentiële Regeringssysteem", gezamenlijk vormgegeven door de AKP en MHP, werd in januari 2017 door het parlement goedgekeurd met de stemmen van beide partijen. Tijdens de stemming vonden diverse onregelmatigheden plaats, zoals het gebruik van openbare stemmingen terwijl een geheime stemming vereist was.

De noodtoestand is permanent gemaakt

Vóór het Constitutionele Referendum in april 2017 werd de retoriek van "gunst" die Erdoğan had genoemd, in de praktijk gebracht. Met de staatsgreep van 15 juli als voorwendsel werd een noodtoestand van drie maanden afgekondigd. Het referendum zelf vond plaats onder het mom van een noodtoestand die zeven keer werd verlengd. Alle elementen van de oppositie werden onderdrukt onder de greep van de noodtoestand en detentieperiodes werden verlengd. Stakingen werden verboden en er werden avondklokken ingesteld onder de noodtoestand.

Het referendum werd door de Hoge Kiesraad goedgekeurd, waarbij ongestempelde stemmen geldig werden verklaard.

Ondanks dat er nog anderhalf jaar van de verkiezingen verwijderd waren, leidde Bahçeli's oproep dat "wachten op 3 november 2019 onmogelijk is" tot de eerste presidents- en parlementsverkiezingen onder het nieuwe systeem op 24 juni 2018. Met deze verkiezingen werd de parlementaire democratie in Turkije afgeschaft en werd een de facto presidentieel systeem ingevoerd, waarin de uitvoerende macht geconcentreerd is in één persoon. Na deze verkiezingen, die officieel het eenmansregime inluidden, begon Erdoğan het land te regeren door middel van wettelijke decreten. Dit eenmansregime , net zoals het nu is, begon met pogingen om iedereen die zich tegen hem verzette het zwijgen op te leggen, te vernietigen en te onderdrukken. In dit stadium ligt het kader dat op 15 juli werd vastgesteld nu achter ons en is het regime een nieuw proces ingegaan waarin het zichzelf herdefinieert, met name onder invloed van de nieuwe Amerikaans-Israëlische plannen voor het Midden-Oosten.

De nieuwe verhoudingen in Syrië en het Midden-Oosten, die het gevolg zijn van de Israëlische aanvallen in de regio in de afgelopen twee jaar, hebben de basis gelegd voor een nieuwe alliantie met de Koerdische beweging.

Deze fase, die tevens het begin markeerde van het ontwapeningsproces, begon als een poging van het regime om zijn positie te herdefiniëren door middel van een indirecte alliantie met de Koerdische beweging. Dit proces leidde ertoe dat de CHP zich tot een nieuwe aartsvijand verklaarde en het regime de oorlog verklaarde aan alle lagen van de bevolking die zich ertegen verzetten. Terwijl de aanvankelijke crisis van het politiek-islamitische regime na de staatsgreep van 15 juli werd bevochten door middel van een alliantie met de MHP, werd het eenmansregime geleidelijk de bron van de crisis. Het luidde een periode in waarin het regime geleidelijk zijn maatschappelijke steun verloor en worstelde om te overleven te midden van diverse crises, variërend van economische en sociale crises tot buitenlands beleid.

∗∗∗

Verplichte werkuren voor 15 juli

Een bericht van de provinciale gezondheidsdienst van Mersin aan zorgmedewerkers heeft de discussie over de druk op overheidsmedewerkers nieuw leven ingeblazen. Volgens een bericht in Evrensel zou de provinciale gezondheidsdienst al het zorgpersoneel verzoeken deel te nemen aan evenementen ter ere van de Dag van Democratie en Nationale Eenheid op 15 juli, en dat elke medewerker "minstens 10 vrienden of familieleden uit de burgerbevolking" meeneemt.