Verkiezingsdruk is verontrustend

Buse İlkin NATIVE

AKP- voorzitter Erdoğan sprak de parlementaire fractie van zijn partij toe. Sprekend over de operaties tegen door de CHP bestuurde gemeenten, verklaarde Erdoğan: "Wij zijn niet betrokken bij dit proces." "De rechterlijke macht heeft een onderzoek ingesteld naar de grootste diefstalbende in de geschiedenis van de republiek." Reagerend op de opmerkingen van Özgür Özel en zijn oproep tot vervroegde verkiezingen , zei Erdoğan: "De verkiezingen vinden plaats in 2028, meneer Özgür."

Deze partij wordt geleid door iemand die is aangesteld na het controversiële congres van november 2023. Omdat hij zijn plaats niet kan innemen, betreedt deze persoon bij elke gelegenheid het podium, schreeuwend, roepend en bulderend op een kroegachtige toon. Op het volgende podium spuwt hij een spervuur ​​aan onzin uit, waarmee hij alles wat hij eerder heeft gezegd volledig tegenspreekt. Ons volk is dol op karikaturen. Ons land lacht en geniet van het vreemde gedrag van deze persoon op het podium, aan wie ze zich als CHP-voorzitter moeten onderwerpen, en gaat vervolgens gewoon door met waar ze mee bezig zijn. Het is een soort vrije komedie. Hij is niet bevorderlijk voor het land, maar hij vermaakt het publiek tenminste.

De verkiezingen zullen in 2028 plaatsvinden

Reagerend op de oproep van Özgür Özel om "de stembus in november aan de macht te brengen", verklaarde Erdoğan dat de verkiezingen op tijd zouden plaatsvinden: "Als we tussen de regels door kijken van het lawaai dat ze de laatste tijd hebben gemaakt, zien we opnieuw dezelfde mentaliteit en hetzelfde leiderschap. We zagen ze zo laag zinken dat ze westerse landen en instellingen vroegen: 'Waarom grijpen jullie niet in in Turkije?' Ze streven naar macht met de steun van buitenlandse mogendheden, zoals ze dat al sinds 1950 doen. De leider van de CHP heeft het al een tijdje over de stembus. In dit land is de stembus, afgezien van de dolken die de CHP in de democratie heeft gestoken, altijd de kroon op het werk van een politicus geweest. Omdat de grondwet en de kieswet ongewijzigd blijven, zullen de presidents- en parlementsverkiezingen in 2028 plaatsvinden en de lokale verkiezingen in 2029. De politiek en het volk hebben geen dergelijke agenda. We weten niet over welke stembus of verkiezing deze persoon het heeft."

Erdoğan reageerde ook op een oproep van Devlet Bahçeli, leider van de Nationalistische Bewegingspartij (MHP), partner van de Volksalliantie, om de hoorzitting van Ekrem İmamoğlu live uit te zenden op TRT. Erdoğan zei: "Naar mijn mening is dit een zeer goede beslissing; het zou nuttig zijn."

Politicoloog en universitair hoofddocent dr. Onur Alp Yılmaz sprak met BirGün TV over de druk van de regering en de vervroegde verkiezingscampagne van CHP-leider Özgür Özel. Yılmaz verklaarde: "Turkije lijkt op weg naar een model gebaseerd op drie individuen: Erdoğan, Bahçeli en Öcalan. Dit model wijst echter op een regime waarin de democratie, zoals wij die kennen, gevormd door universele waarden, volledig is geëlimineerd. Het doel is een Turkije te creëren waar identiteiten worden erkend, maar de democratie zelf effectief is geëlimineerd."

De regering wil een CHP creëren die geen verkiezingen verliest. Er wordt een structuur opgebouwd die etnische en religieuze identiteiten erkent, maar democratisch pluralisme mist. Het grootste obstakel voor deze structuur is de CHP, die stemmen kan winnen uit alle zeven regio's van Turkije en in elke regio van het land een stem heeft. Het werkelijke doel van de regering is nu om een ​​CHP te creëren die, via Özgür Özel, gereduceerd wordt tot Ankara en zich voegt naar de manipulaties van de elite van het regime. Dit is Erdoğans boodschap aan Özel. Dit is een eliteorde waar politiek losstaat van het volk.

ACTIES ZIJN ZINVOL

De oppositie is zeker dynamisch, en acties zoals straatprotesten voeden deze dynamiek. Het is echter moeilijk te zeggen of deze acties de regering tot nu toe hebben kunnen stoppen. Het regime wordt gedwongen de druk voortdurend op te voeren omdat het een weg van autoritarisme inslaat. In die zin is buitenlands beleid de comfortzone van het regime. De orde die het in het Midden-Oosten en de Zuidelijke Kaukasus wil vestigen, sluit aan bij de belangen van de VS en Israël.

De grootste angst van de regering is de verstoring van haar comfortzone. De CHP probeert, met de macht die ze heeft, dit comfort aan te tasten. Druk uitoefenen voor tussentijdse verkiezingen en het omzetten van economische eisen in politieke stappen zijn in dit opzicht cruciaal. Deze strijd kan echter niet langer worden gevoerd via peilingen en beoordelingen zoals: "Is het legaal of niet?". Er is in feite geen rechtsstaat in Turkije en democratie is gereduceerd tot louter procedure. Onder deze omstandigheden zijn zelfs de kleine acties die dit regime dagelijks irriteren, betekenisvol.