Hoe de jezuïetenervaring Ger Brennan, de nieuwe voetbalmanager van Dublin, vormgaf
Declan Bogue
HET CITAAT VAN Sint Ignatius van Loyola, een Baskische soldaat die priester werd en de Jezuïeten oprichtte, luidt: 'Geef mij de jongen tot hij zeven is, en ik zal je de man laten zien.'
De nieuwe senior voetbalmanager van Dublin, Ger Brennan, is geworteld in de jezuïtische benadering van onderwijs, en we citeren hier opnieuw: 'gericht op de holistische ontwikkeling van het individu, waarbij intellectuele, spirituele en morele groei centraal staan'.
In een podcast uit 2021 voor de Faith and Services Programmes van Belvedere vertelde hij hoe hij elke dag het Jezuïeten Examen (gewetensonderzoek) bidt. Hij luistert naar het schoollied 'Only in God' en vertelde hoe hij compassie probeert op te roepen in zijn omgang met jonge leerlingen aan de UCD, waar hij ontwikkelingsmedewerker Gaelic Games is.
Hij werd voor drie jaar benoemd tot opvolger van Dessie Farrell en behoort nu tot de meest nauwlettend gevolgde figuren in de Ierse sport.
Hij is niet de enige die zijn religieuze overtuigingen belijdt in de GAA. Toch maakt het hem bijzonder.
Op 20 januari 2014, slechts enkele maanden nadat hij de All-Ireland-titel had gewonnen, ging hij naar St Dominic's in Cabra om de Katholieke Schoolweek te lanceren.
Hij vertelde de studenten daar: "Ik ben iemand die sterk in Jezus Christus gelooft, ik geloof in de mensgeworden God en ik geloof dat Jezus het voorbeeld is, de X-Factor, waar mensen hun leven naar kunnen navolgen.
“Het is iets wat ik gelukkig al op jonge leeftijd heb geaccepteerd en waarin ik heb geloofd, vanaf dat ik thuis was, en het is iets waar ik af en toe van afdwaal... maar... als je eenmaal de liefde van Christus in je leven ervaart, of het nu door een persoonlijke, diepe of meer publieke ervaring is, kun je niet meer aan Hem ontkomen.
Voor mij is geloof, de liefde voor God, altijd een uitnodiging, een keuzevrijheid en iets dat we kunnen accepteren of negeren. Ik denk dat er veel uitdagingen in de wereld zijn die ons ertoe aanzetten die liefde voor God in ons leven te negeren, maar ik denk dat als we ons blijven richten op de goedheid in jongeren en in onszelf geloven, alles goed zal komen.
Destijds gaf hij les in St. Kevin's, godsdienst, Iers en geschiedenis. Hij was tevens schoolpredikant.
De lancering van de Katholieke Week schroomde er niet voor om zichzelf een aantal fundamentele vragen te stellen. Brennan vertelde de aanwezigen dat de holistische benadering van onderwijs de "onzichtbare realiteit" moet omvatten, die hij samenvatte als "mijn ziel, mijn geest, mijn geloof in Jezus Christus".
Voor de moderne intercounty-voetballer en nu manager lijkt het allemaal een beetje... onwaarschijnlijk. Maar zoveel van Brennan is onwaarschijnlijk.
Hij groeide op in Dorset Street en via een Social Diversity Programme, dat studenten met een beurs toeliet, kwam hij op het Belvedere College terecht, een school waar hij les moest geven.
Tijdens zijn studie aan Belvedere raakte hij geïnteresseerd in rugby en had hij een paar jaar voorsprong op Cian Healy.
Dit alles leidt overigens absoluut niet tot een afgezaagd verhaal over hoe je van armoede naar rijkdom kunt gaan. De Brennans waren op hun eigen manier al succesvolle mensen.
Hun sportieve stamboom kan worden herleid tot Gers oom Fran, die van 1966 tot 1973 voor verschillende teams voetbalde, waaronder Drumcondra, maar vooral Dundalk. Hij won een interland in een vriendschappelijke wedstrijd tegen België in 1965 in Dalymount Park.
Een andere oom, Tom Brennan, werd genoemd in een artikel in de Irish Press van februari 1975.
Hij was een van de eerste prominente leden van de Liffey Valley Club en die dag behaalde hij de eerste plaats op het nationale kampioenschap cross-country voor senioren in Belfield. Hij liep elf kilometer over een bochtig en uitdagend parcours in 36 minuten en 59 seconden.
Hij verbeterde het parcoursrecord met 29 seconden en onder de lopers die hem volgden, bevonden zich onder anderen Jerry Kiernan, Danny McDaid en Tom O'Riordan.
Ger Brennan groeide op met het spelen van Gaelic football bij St Vincent's, maar hij was niet wat je een typische Vincent's-man uit Marino zou noemen, afkomstig uit de noordelijke binnenstad.
Tegen de tijd dat hij voor Dublin kampioen werd, was hij pas de derde man uit de noordelijke binnenstad die de county in de voorgaande 60 jaar vertegenwoordigde. De anderen waren Anton O'Toole en Paddy Cullen.
In een gebied met ongeveer 120.000 inwoners zie je maar weer hoe zeldzaam het is.
Op het veld was hij er vanaf het begin van het Pat Gilroy-tijdperk bij, toen zij zichzelf en Gaelic football transformeerden.
Hij voerde enkele cruciale interventies uit. In de All-Ireland finale van 2011 raakte hij Kerry's Declan O'Sullivan met het soort raak dat hem óf een rode kaart oplevert óf het tij doet keren. O'Sullivan verloor vervolgens twee keer de bal, waarin Dublin een doelpunt en een punt scoorde.
Hij scoorde twee punten tegen Mayo die alle verwachtingen te boven gingen
Nadat hij in oktober 2014 met pensioen ging, bleef hij nog spelen voor St Vincent's en werd hij een prominente voorstander van een 'nee'-stem bij het referendum over het homohuwelijk in 2015.
Hij schreef destijds in The Irish Independent: "Ik weet dat ik ervoor aangevallen en gelabeld zal worden. Het zou makkelijker zijn geweest om mijn mond te houden en geen onrust te stoken. Maar ik ben de beschuldigingen zat dat je homofoob bent als je 'nee' stemt. Ik weet dat ik niet homofoob ben; mijn homovrienden en familie kunnen dat beamen. Ik stem 'nee' omdat ik niet wil dat onze Grondwet ontkent dat het goed is dat een kind een moeder én een vader heeft.
De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens verkondigt dat iedereen gelijk is in waardigheid en stelt dat het huwelijk een verbintenis is tussen man en vrouw. Ik vind de Verklaring van de Rechten van de Mens niet homofoob. Ik stem 'Nee'.
Onderweg kreeg hij zijn eerste doorbraak als coach op countyniveau onder Niall Carew bij Carlow in 2020.
Zijn betrokkenheid bij UCD bracht hem verder in die wereld, maar het was toch een kleine verrassing toen hij na het schokkende vertrek van Mickey Harte in 2023 de leiding over Louth overnam.
Het feit dat Wee County de eerste Leinster-titel in 68 jaar behaalde, was een modern Gaelic football-wonder. Hij kon daarna alles doen wat hij wilde, maar het vertrek van Dessie Farrell in Dublin maakte hem de voor de hand liggende keuze.
Tien jaar geleden had je nog urenlang kunnen beargumenteren dat de makkelijkste baan in het Gaelic football die van manager in Dublin was; er waren genoeg spelers, geweldige faciliteiten, niemand woonde te ver van huis, er woonden permanent mensen in Croke Park, enzovoort.
Die discussies zijn opgedroogd. Voor Brennan gelden andere regels. De oude binnenstad van Dublin bruist van de mogelijkheden. Wie komt er terug? Waar zijn ze? Welk niveau kunnen ze bereiken?
Wat er daarna gebeurt, zal fascinerend zijn. Het hoort bij de gig.
The 42
