Nottingham Forest 0-0 Arsenal: Gunners krijgen opnieuw een klap voor hun vervaagde titelkansen, omdat ze opnieuw niet scoren in frustrerend gelijkspel

Toen hem eerder deze week werd gevraagd of hij bereid was de titel af te staan ​​aan Liverpool, nu ze elf punten voorsprong hadden op zijn Arsenal , was Mikel Arteta onvermurwbaar. 'Over mijn lijk,' zei hij.

Zijn verzet was bewonderenswaardig. Zijn verzet was ook te verwachten, maar na deze saaie gelijkspel met Nottingham Forest aan de River Trent, zou hij misschien moeten stoppen met praten over lijken voordat iemand opmerkt dat Arsenal's titelstrijd begint te lijken op de voetbalversie daarvan. Hun hoop op de titel is nu vervlogen.

Arsenal is ex-kandidaat. Het is nu bijna officieel. Het was voorbij toen Arsenal zaterdag thuis verloor van West Ham en Liverpool de volgende dag Manchester City versloeg, maar deze sombere vertoning tegen een team dat zes punten achter hen op de derde plaats stond, onderstreepte Arsenals capitulatie.

Ze zijn een team dat bedreven is geworden in het eerst knipperen met de ogen. Bijna, maar niet goed. Dat zou net zo goed hun motto kunnen zijn. Behalve dit seizoen, het lijkt erop dat ze niet eens bijna zullen winnen. In de clutch zijn ze weer tekortgeschoten.

Ze waren tandeloos in de aanval. Hun vertoning leek nooit te kunnen tippen aan de uitdagende woorden van hun manager. Ze zijn door de slechte rekrutering van de club niet in staat gebleken om de afwezigheid van Bukayo Saka en, recentelijk, Kai Havertz te overwinnen. Zonder een enkele spits zitten, lijkt pure onzorgvuldigheid voor een team met echte pretenties om te winnen.

De wedstrijd tussen Liverpool en Newcastle begon later dan de confrontatie tussen Arsenal en Forest op het terrein van City, maar het werd al snel duidelijk dat de achterstand van 11 punten waarmee Arsenal aan het begin van de avond kampte tegen de ploeg van Arne Slot, aan het einde van de wedstrijd nog groter zou worden.

Mikel Merino kon de doorbraak niet vinden toen hij opnieuw de aanvalslinie van Arsenal leidde

Het was opnieuw een frustrerende avond voor Martin Odegaard, aangezien hij er niet in slaagde Arsenal naar de overwinning te inspireren

Mikel Arteta zei voor de wedstrijd dat hij de titel niet opgaf, maar de kansen van Arsenal om de competitie te winnen lijken verkeken

Zowel Arteta's team als Forest, die hun laatste twee wedstrijden tegen Fulham en Newcastle hadden verloren, speelden als teams die wisten dat de wedstrijd al gespeeld was en zich overgaven aan een soort schadebeperking. Hun enige strijd is nu de strijd om de tweede plaats. Beide teams lijken uitgeput te zijn. Het is misschien tijd om over hun schouder te kijken.

De beginfase gaf Arsenal een vleugje voldoening. Een van hun lang gekoesterde wrok is dat hun spelers harder zijn behandeld dan anderen voor het vertragen van herstarts. Na vier minuten danste Nikola Milenkovic voor Gabriel toen hij een vrije trap probeerde te nemen en toen de bal hem raakte, gaf scheidsrechter Andrew Madley hem een ​​gele kaart. Eindelijk wat consistentie.

Afgezien van het typisch inventieve en slimme spel van Morgan Gibbs-White , die ongetwijfeld in Thomas Tuchel's eerste Engelse selectie zal zitten als deze volgende maand bekend wordt gemaakt, was er tot halverwege de eerste helft weinig bijzonders aan de wedstrijd te zien.

Forest deed een beroep op een strafschop toen Callum Hudson-Odoi zich loswrikte van Riccardo Calafiori en vervolgens onder zijn schot struikelde. Toen die straf werd afgekeurd, ging Calafiori naar de andere kant, draaide zich om bij Nicolas Dominguez en krulde een schot met rechts op de paal.

Dat was het einde van de opwinding van de goalmouth in de eerste 45 minuten. Ethan Nwaneri was nog steeds geweldig om naar te kijken, maar Arsenal zag eruit zoals ze zijn: een team zonder spits. Aan de andere kant bracht Chris Wood veel tijd door in Gabriels zak. Het was een wedstrijd die echt een vonk nodig had.

De geïmproviseerde Arsenal-aanvaller Mikel Merino had vijf minuten na rust bijna de bal voor zijn rekening genomen toen hij bij de tweede paal opstond om een ​​corner van Declan Rice in de goal te schieten, maar de bal werd door Matz Sels in veiligheid gebracht.

Maar toen begon de tweede helft hetzelfde patroon te volgen als de eerste. Het was een uitputtingsslag. Veel serieuze inspanning, grotendeels ongezuurd door inspiratie. De enige voldoening die er was, was in glimpen van de speler die Nwaneri binnenkort zou worden.

Arteta had zijn momenten op de bank, maar zelfs hij was ingetogener dan normaal. Midden in een uitbarsting van ongeloof over de beslissing van een scheidsrechter, slaagde hij er zelfs in om te glimlachen naar Nuno Espirito Santo.

Wood kreeg twintig minuten voor tijd nog een kans op een doelpunt, nadat Gibbs-White opnieuw uitstekend werk leverde. Hij werd echter gedwarsboomd door een briljante reddingsactie van William Saliba en vervolgens door een grensrechtersvlag.

Riccardo Calafiori raakte in de eerste helft de paal met een krulschot

Hij moest ook een strafschopberoep tegen hem overleven en werd in de rust gewisseld

Het team van Nuno Espirito Santo werkte hard voor hun punt toen ze terugkwamen van de nederlaag bij Newcastle

Merino had bijna opnieuw gescoord met een kopbal vanaf de tweede paal, vanuit een andere hoekschop van Rice, maar er was nog steeds weinig te merken van enige ontwikkeling in het open spel.

Arsenal toonde meer urgentie dan de tegenstander, maar naarmate de tijd verstreek, lieten ze niet zien dat ze het verschil konden maken.

Zeven minuten voor tijd was er een zeldzame opwinding toen Merino een mooie flick produceerde om Oleksandr Zinchenko in te spelen, Zinchenko de bal vierkant naar Martin Odegaard en Odegaards schot op doel werd weggewerkt door een acrobatische interventie van Murillo. Toen hief de grensrechter langzaam zijn vlag.

Het zou niet hebben geteld. Het was dit spel helemaal.