Konkurs Piosenki Eurowizji: Kim jest EBU?

Organizacja z siedzibą w Genewie zrzesza 68 nadawców publicznych z 56 krajów, którzy zajmują się transmisjami wydarzeń, nabywaniem praw oraz badaniami rynku. Fanfara Eurowizji Europejskiej Unii Nadawców (EBU), znana z „Te Deum” Charpentiera, stanowi integralną część Konkursu Piosenki Eurowizji , który organizacja organizuje od 1956 roku. Uprawnieni do udziału są nadawcy zrzeszeni w EBU, dlatego kraje spoza Europy, takie jak Izrael czy Azerbejdżan, regularnie uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji.

Początki Europejskiej Unii Nadawców (EBU) sięgają 1950 roku, kiedy to nawiązano pierwsze międzynarodowe połączenie telewizyjne między Wielką Brytanią a Francją. Wkrótce potem wprowadzono termin „Eurowizja”, który do dziś charakteryzuje współpracę transgraniczną. W 1953 roku uroczystości koronacji Elżbiety II dotarły do około 20 milionów widzów w Wielkiej Brytanii, Belgii, Francji, Holandii i Niemczech. W następnym roku 44 stacje telewizyjne w ośmiu krajach pokazały Festiwal Narcyza z Montreux.

W 1955 roku w końcu dano sygnał do rozpoczęcia największego na świecie konkursu wokalnego: dyrektor Europejskiej Unii Nadawców (EBU), Marcel Bezencon, przedstawił koncepcję Konkursu Piosenki, który miał się odbyć po raz pierwszy w Lugano w Szwajcarii 24 maja następnego roku. Austria również znalazła się w gronie dziesięciu krajów, które transmitowały wydarzenie na żywo w telewizji, a siedem kolejnych stacji radiowych wzięło w nim udział, gdy Lys Assia zwyciężyła dla Szwajcarii.

W kolejnych latach oferta EBU, udostępniana członkom, została rozszerzona: nastąpiła wymiana codziennych programów informacyjnych, co doprowadziło do uruchomienia „Eurovision News” w 1961 roku, włączono produkcje teatralne, transmisja Letnich Igrzysk Olimpijskich odbywała się za pośrednictwem centralnej instytucji dystrybucyjnej, a także nawiązano połączenie z Ameryką Północną. W 1973 roku EBU otrzymała Międzynarodową Nagrodę Emmy za wkład w sektor telewizyjny – kolejne nagrody miały nadejść wkrótce.

Pod koniec lat 80. Europejska Unia Nadawców (EBU) zaangażowała się bardziej w rynek radiowy i założyła Euroradio, analogiczne do oferty telewizyjnej. Podejmowane są działania w sektorze cyfrowym, dotyczące technologii transmisji oraz jakości obrazu i dźwięku. Organizacja jest również silnie reprezentowana w internecie, wśród swoich członków, a wideo na żądanie to tylko jeden z aspektów. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie EBU odpowiadała za prawa w 52 krajach, na platformach telewizyjnych, radiowych i mobilnych.

Od 2020 roku, pierwsza kobieta, Delphine Ernotte z Francji, przewodniczy Europejskiej Unii Nadawców (EBU), która do 2025 roku będzie liczyć 68 aktywnych członków, działających na obszarze nadawczym EBU, zgodnie z definicją Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU). Członkowie muszą uiszczać roczną składkę, obliczaną na podstawie ich kosztów operacyjnych.

Ten artykuł został przetłumaczony automatycznie, przeczytaj oryginalny artykuł tutaj .