Cele klimatyczne UE: Jak Komisja tworzy luki prawne

Komisja Europejska po raz kolejny demonstruje swoje ambicje w zakresie ochrony klimatu. Dzięki nowemu celowi przejściowemu: do 2040 r. emisje gazów cieplarnianych Unii Europejskiej mają zostać zmniejszone o 90 procent w porównaniu z 1990 r. Obecnie istnieje niezwykła tradycja ogłaszania, począwszy od grudnia 2019 r. Przewodnicząca Komisji Ursula von der Leyen mówiła o „momencie człowieka na księżycu” Europy, gdy ogłosiła, że ​​Komisja uzgodniła Europejski Zielony Ład, którego celem jest uczynienie Unii neutralną dla klimatu do 2050 r.

Od tego czasu wprowadzono szereg zmian do Zielonego Ładu i zmniejszono emisję CO₂, które znacznie odbiegają od celów Porozumienia paryskiego w sprawie klimatu. Fakt, że nowy kamień milowy ma teraz na celu dalsze zwiększenie ambicji, również stał się niezwykłą tradycją. Zawsze, gdy staje się oczywiste, że walka z gazami zabójczymi dla klimatu nie idzie zgodnie z oczekiwaniami, wyczarowuje się jeszcze ambitniejsze cele na bardziej odległą przyszłość.

Za tym kryje się przemyślane podejście. Politycy na szczeblu krajowym i europejskim nie mogą sobie pozwolić na otwarte przyznanie się do porażki w tym projekcie, który jest czasami nazywany wyzwaniem dla ludzkości lub wyzwaniem stulecia. Zamiast tego wolą po prostu odłożyć moment „człowieka na księżycu”.

Ale tym razem dodano coś jeszcze: to, co von der Leyen nazywa teraz „elastycznością”, to stworzenie luki, która może urosnąć do znacznych rozmiarów. Państwa otrzymają większe możliwości kompensowania krajowych emisji CO₂ za pomocą projektów ochrony klimatu za granicą.

Biuletyn RND z okręgu rządowego. W każdy czwartek.

Zapisując się do newslettera wyrażam zgodę na warunki umowy reklamowej .

To mogłoby umożliwić rządowi wykorzystanie projektów zalesiania w odległych krajach, aby zyskać swobodę przy zamykaniu elektrowni węglowych lub wymianie starych systemów grzewczych na ropę i gaz. W skrajnym scenariuszu nowy cel na rok 2040 mógłby faktycznie skutkować mniejszą ochroną klimatu zamiast większą.

Nadal jednak nie jest jasne, jak dokładnie będą wyglądać zasady przyznawania punktów - zarówno jeśli chodzi o ocenę, jak i niezwykle trudną recenzję projektów zagranicznych.

Jasne jest jednak, że ta luka pasuje do obecnego głównego nurtu politycznego w UE. Ochrona klimatu spadła daleko w dół listy priorytetów w rekordowym czasie. A wybór Donalda Trumpa na prezydenta USA znacznie nasilił ten trend. Kwestie obronności i konkurencyjności państw członkowskich UE są obecnie traktowane z ogromną pilnością przez głowy państw i rządów, zapominając, że stałe inwestycje w ochronę klimatu mogłyby znacznie zwiększyć tę samą konkurencyjność.

Zapowiedzi nowej niemieckiej minister gospodarki, Katheriny Reiche (CDU), również pasują do nowego głównego nurtu. Mówi ona zasadniczo o ochronie klimatu nie za wszelką cenę. Nie oznacza to na przykład, że ekspansja odnawialnych źródeł energii zostanie teraz wstrzymana; raczej będzie kontynuowana na niższym poziomie – uzupełniona o nowe elektrownie gazowe, aby szybko i wygodnie zakończyć pilnie potrzebną restrukturyzację systemu energetycznego. W rzeczywistości, omijając problem, ta niezwykle ważna kwestia jest jedynie odkładana na później.

Co więcej, w tym scenariuszu, główne i wcześniej niedoceniane zadanie staje się jeszcze trudniejsze: jeśli nie możemy uratować klimatu, musimy przynajmniej uratować ludzi przed klimatem. Oznacza to gigantyczną operację naprawczą, która obejmuje na przykład odbudowę miast w celu ochrony mieszkańców przed falami upałów lub tworzenie terenów zalewowych w celu pochłonięcia ulewnych deszczy, które nadejdą po falach upałów.