Rozbudowa Kancelarii: ostentacyjny budynek dla rządu, obciążenie podatkowe dla obywateli

Wyobraź sobie, że Twój szef ogłasza: „W tym roku nie ma premii świątecznej, premii, podwyżki – musimy ciąć koszty”. A dwa dni później wjeżdża na teren firmy swoim nowym Bentleyem, bo „kierownictwo też potrzebuje przestrzeni – i to widocznej”. Rozumiesz? Raczej nie. Bardziej prawdopodobne: małe powstanie w kawiarni.

Ale w Berlinie sytuacja wygląda dokładnie tak samo. Minister finansów Lars Klingbeil (SPD) z godnością męża stanu nawołuje ostatnio do oszczędności, ostrzegając przed miliardowymi deficytami budżetowymi i zapowiadając możliwe podwyżki podatków zamiast ulg. A jednocześnie rząd federalny buduje najdroższy urząd w Europie. Dla siebie.

To budynek najwyższej próby – ale nie w pozytywnym sensie. Kancelaria Federalna , jedna z największych siedzib rządowych na świecie, zostanie rozbudowana. Pierwotnie planowany na około 400–600 milionów euro, projekt zbliża się obecnie do całkowitego kosztu sięgającego nawet miliarda euro. A to prawdopodobnie tylko wierzchołek góry lodowej.

Jeden kanclerz, 777 milionów euro – ale proszę, bez home office’u!

A kanclerz Friedrich Merz ? On się tego uparcie trzyma. Można by powiedzieć: „To nie jego wina, to była mamusia”. Wszystko zaczęło się za Angeli Merkel , która prawdopodobnie myślała: skoro ma być wielka koalicja, to przynajmniej będzie duża. Argumentem wtedy, tak jak i teraz , jest to , że liczba pracowników Kancelarii wzrosła z 400 do ponad 800 – rozproszonych w wielu lokalizacjach. Jasne, to niepraktyczne. Potrzebny jest więc budynek XXL. Z tunelem, lądowiskiem dla helikopterów, ogrodem zimowym, żłobkiem i apartamentem kanclerza z widokiem na Szprewę. Oczywiście dla efektywności.

Nawiasem mówiąc, Olaf Scholz również wiernie trzymał się tego projektu jako kanclerz. A teraz polityk CDU Merz stoi przed nim jak architekt z konieczności, mówiąc: „Musimy to zrobić”.

Rozszerzenie Kancelarii: Praca zdalna, żeby zaoszczędzić miejsce? Nie do pomyślenia

Ale w takich czasach, z horrendalnym nowym długiem i miliardami w funduszach specjalnych, brzmi to wręcz jak kpina. Nowa Kancelaria pożera pieniądze podatników niczym luksusowy hotel w Monako czy Dubaju. Znaczna część z nich jest wydawana na indywidualne biura dla pracowników. W końcu każdy powinien mieć własną przestrzeń. Praca z domu, żeby zaoszczędzić miejsce? Nie do pomyślenia. Nie w rezydencji Kanclerza. Pretekst: rzekomo dane są zbyt wrażliwe i nie wolno im opuszczać biura.

Można to również zinterpretować w ten sposób: Friedrich Merz nie chce, żeby urzędnicy wylegiwali się w domach w dresach przed laptopami. Chce ich w garniturach i muszkach – z obowiązkową obecnością. Federalny Urząd Kontroli nazywa to, delikatnie mówiąc, „niezrozumiałym”, biorąc pod uwagę ogromną powierzchnię biurową, która jest obecnie budowana. Można by też powiedzieć: absurdalnym. To pałac rządowy, który jest nie tylko drogi, ale i przestarzały, zwłaszcza jeśli chodzi o elastyczną i mobilną pracę.

Podwójne standardy rządu są niepodważalne

Podczas gdy Kancelaria rośnie niczym pustynny pałac w Dubaju , minister finansów Lars Klingbeil staje przed kamerami z marsową miną męża stanu i oświadcza, że wyrzeczenie się jest nowym zaufaniem. Brzmi to jak mądrość zen, ale mniej więcej oznacza: Nie mamy pieniędzy, więc przyzwyczajmy się do mniejszej ilości.

Budżet federalny pęka obecnie jak źle spakowany plecak: rekordowy deficyt w wysokości 172 miliardów euro – a rachunek dopiero nadejdzie. Oczywiście pieniądze wciąż płyną. Tyle że nie wszędzie są równomiernie rozłożone, a raczej wyraźnie nierówno rozłożone. Bundeswehra dostaje to, czego chce: budżet obronny rośnie do prawie 153 miliardów euro – podwajając się. Budżet socjalny, już stanowiący największą część budżetu, otrzyma dodatkowe 30 miliardów euro do 2029 roku.

A reszta? Środowisko, edukacja, kultura, digitalizacja ? Będą musieli znaleźć sposób na radzenie sobie z tym, co zostanie – o ile w ogóle cokolwiek zostanie. Oszczędzaj, by wyjść z kryzysu – to nowa maksyma budżetowa.

Efektowna konstrukcja, tak, ale brak oznak obiecanej ulgi podatkowej

A jakby tego było mało, Klingbeil nie wyklucza już podwyżek podatków. Nie ma śladu po obiecanej uldze podatkowej. Zamiast tego, wkrótce powstanie elegancka Kancelaria z ogrodem zimowym.

Dla obywateli oznacza to mniej wydatków na opiekę, edukację i świadczenia rodzinne – a wkrótce być może nawet więcej potrąceń z pensji. W przeciwnym razie miliardowa dziura budżetowa będzie nie do załatania. Dla aparatu rządowego oznacza to natomiast pierwszorzędny widok na Sprewę, w tym kanclerską antresolę i ogród zimowy.

Friedrich Merz i Lars Klingbeil mogliby wyciągnąć lekcję z gospodarki: jeśli chcesz oszczędzać, musisz zacząć od siebie. Zamiast tego, w dzielnicy rządowej powstaje najdroższy symbol politycznej pychy od czasu powstania berlińskiego lotniska. Witamy w erze podwójnych standardów. Klingbeil żąda zapłaty. Merz jest u władzy. A od obywateli oczekuje się zrozumienia. Fatalny sygnał.