Zabawa zamiast stresu – jak sprawić, by trening biegowy z dziećmi był udany

Dzieci w późnym wieku przedszkolnym i wczesnym wieku szkoły podstawowej zazwyczaj lubią być aktywne, o czym świadczy ich ciągłe łapanie i brykanie w drodze do szkoły, na przerwach i podczas zabaw z przyjaciółmi. Ich poziom aktywności jest naturalnie wysoki, chyba że urządzenie cyfrowe zmniejszy ich potrzebę ruchu do wpatrywania się w ekran.

Ponadto istnieją dzieci w wieku od pięciu do dziesięciu lat, które uwielbiają biegać i z entuzjazmem uczestniczą w lokalnych zawodach i imprezach rekreacyjnych. Jak rodzice dzieci kochających bieganie radzą sobie z tą pasją, gdy nie ma mowy o zapisaniu się do klubu sportowego, takiego jak lekkoatletyka, gimnastyka dziecięca, biegi na orientację, sport szkolny czy triathlon? Odpowiedź na to pytanie zależy od tego, jak dużą rolę bieganie odgrywa już w życiu rodziców.

Trenerzy dzieci i młodzieży obserwują w praktyce, że rodzice kochający sport lubią mieć wpływ na treść treningów swoich dzieci. Jest to przede wszystkim pozytywne, ponieważ udowodniono, że zaangażowanie zwiększa motywację małych dzieci.

Staje się to nieproduktywne, gdy entuzjaści biegania dostosowują własne plany treningowe i zdobytą wiedzę treningową do swoich dzieci, sprawiając, że monotonne biegi wytrzymałościowe lub interwały o wysokiej intensywności stają się dla nich bardziej atrakcyjne. W końcu najważniejsze dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym jest zachęcanie do różnorodnych ćwiczeń!

Dzieci w tej grupie wiekowej robią ogromne postępy, zwłaszcza pod względem motoryki i koordynacji. Nabywają umiejętności koordynacyjne, które nigdy nie przywrócą im dawnej świetności. Dlatego apelujemy do rodziców, którzy pasjonują się bieganiem, aby ograniczyli treningi biegowe nastawione na wytrzymałość, tak jak lubią to robić dorośli sportowcy rekreacyjni, i zamiast tego angażowali się w radosne, kreatywne i niezwykle różnorodne „bieganie”. Dotyczy to również rodziców, którzy mają niewiele wspólnego ze sportem, ale chcieliby towarzyszyć i wspierać w swoich dzieciach miłość do biegania.

Możliwości obejmują:

• Zadanie polega na bieganiu we wszystkich możliwych płaszczyznach i wariantach ruchu (do przodu, do tyłu, na boki).
• Bieganie, podskakiwanie, skakanie, skradanie się, sprint w bardzo różnym rytmie i prędkości.
• Czasem idziesz po stromych łąkach, czasem po pochyłych leśnych ścieżkach, po piasku lub po drodze: w butach, w skarpetkach lub boso.
• Możesz od czasu do czasu zabrać ze sobą piłkę, skakankę lub inne zabawki odporne na warunki atmosferyczne i wykorzystać je do żonglowania, utrzymywania równowagi, biegania i skakania. To wszystko sprawdzi szybkość reakcji i zręczność Twojego dziecka, a także zapewni mu świetną zabawę.

W tym wieku aktywność fizyczna nie powinna być ukierunkowana na wyniki, ale powinna być przyjemna. Presja na wyniki pojawia się w sporcie już na wczesnym etapie.

Rodzice powinni porzucić ideę tradycyjnych treningów biegowych i skupić się na „zabawach biegowych”, jeśli chodzi o sport z własnymi dziećmi. Jak wszystkie powyższe treści można kreatywnie i w sposób motywujący do ruchu zapakować? Jakie historie, niespodzianki i materiały są stymulujące?

Ważne jest również, aby zastanowić się, jakiego wsparcia – napoju, przekąski czy odpoczynku na zacienionej ławce z ulubioną książką – potrzebujesz, gdy dziecko nagle powie: „Nie dam rady!”? Rodzice często intuicyjnie wiedzą, czy to tylko kaprys, czy też już zrobiono wystarczająco dużo.

W pierwszym przypadku krótka przerwa lub zmiana planu może pomóc. W drugim przypadku zadania ćwiczeniowe są po prostu przedwcześnie kończone, z dużą ilością pochwał.

Ważne jest również, aby oddać stery dzieciom i pozwolić im decydować, dokąd zmierzają i co robią. Jeśli chodzi o wyobraźnię i elastyczność, często wyprzedzają dorosłych o lata świetlne. Być może młodsze pokolenie wyraża bardzo konkretne życzenia, które warto zbadać? Jeśli dziecko skarży się na kolki w boku za każdym razem tuż po rozpoczęciu zawodów lub brakuje mu tchu na ostatniej prostej, to z pewnością są to cechy, które można w zabawny sposób wyćwiczyć na kolejny konkurs.

Monitory aktywności i zegarki sportowe są już dostępne dla dzieci w wieku od pięciu lat. Czy tego typu urządzenia, zgodnie z reklamami, rzeczywiście przynoszą korzyści docelowej grupie odbiorców? Czy to tylko puste obietnice marketingowe firm technologicznych zajmujących się gromadzeniem danych?

Nils Haller z Wydziału Medycyny Sportowej Uniwersytetu w Moguncji przeprowadził jesienią 2023 r. badanie, w którym zbadał tę kwestię. Wyniki pokazały, że urządzenia nadgarstkowe z funkcjami takimi jak krokomierze, wyznaczanie celów aktywności czy oferowanie oryginalnych informacji zwrotnych rzeczywiście mogą motywować dzieci i młodzież do większej aktywności fizycznej – przynajmniej w krótkiej perspektywie.

Jednak badanie podnosi również krytyczne głosy, które zdają się potwierdzać praktykę. Na przykład liderzy programów młodzieżowych i sportowych wyrażają zaniepokojenie, gdy takie narzędzia śledzące prowadzą do myślenia w kategoriach rywalizacji i niezdrowej presji. Gdy nacisk kładzie się wyłącznie na osiąganie wątpliwych celów, motywacja wewnętrzna i różnorodność aktywności fizycznej mogą łatwo zejść na dalszy plan.

Urządzenia liczące kalorie są szczególnie źle widziane przez dziewczęta uprawiające sporty wymagające szczupłej sylwetki. Nienaturalne nawyki żywieniowe ani zbyt ambitne ćwiczenia nie powinny być celem trackerów.

Dlatego apel o sumienny nadzór staje się coraz głośniejszy. Rodzice, nauczyciele i trenerzy powinni wspierać dzieci w umiarkowanym korzystaniu z opasek i zegarków sportowych, koncentrując się na zabawie ruchowej i zdrowym postrzeganiu siebie.

Artykuł z « NZZ am Sonntag »