Pichetto: „Dobry ruch” Milei w sprawie Sądu i niepokojący pomysł dotyczący Argentyny i „charanguito”

W obszernym wywiadzie z Marią O'Donnell i Ernesto Tenembaumem , zastępca i lider polityczny Encuentro Federal Miguel Ángel Pichetto poruszył dwie kluczowe kwestie: niedawne mianowanie dekretem sędziów Sądu Najwyższego i skandal związany z kryptowalutą $LIBRA , który wstrząsa rządem. W trakcie rozmowy Pichetto wygłaszał stanowcze oświadczenia na temat instytucjonalnych implikacji tych decyzji i w krytycznym tonie analizował bieżący kontekst polityczny.

Pichetto nie wahał się nazwać decyzji władzy wykonawczej o mianowaniu dwóch sędziów Sądu Najwyższego dekretem „ bardzo słabą ”, choć uważał ją za „dobry ruch” mający na celu „zatuszowanie” skandalu kryptowalutowego . „Gdybym był w rządzie, poleciłbym jej to ” – powiedział z figlarnym gestem,

Przedstawił jednak przeciwne argumenty odnośnie samej decyzji: „Myślę, że stawia ona sędziów w sytuacji, w której niezależność podlega krytycznej analizie” – powiedział i skupił się na konsekwencjach tego środka dla wiarygodności sądownictwa.

Według niego manewr ten „ wyolbrzymia normę konstytucyjną ” i nawiązuje do praktyki stosowanej w XIX wieku, gdy omawiany artykuł został opracowany z myślą o mianowaniu sędziów pokoju, a Kongres nie zbierał się przez dłuższy czas.

$LIBRA: po odrzuceniu przez Senat, posłowie opozycji promują powołanie komisji śledczej

„To ścieżka, na której norma konstytucyjna jest również wyolbrzymiona. Pochodzi ona z czasów 1860 r., po pierwszym opracowaniu Konstytucji i rozszerzonej reformie z 1960 r., kiedy została włączona do Buenos Aires. Miała ona więcej wspólnego z sędziami pokoju , których władza wykonawcza mogła mianować, gdy Kongres nie funkcjonował” – wyjaśnił Pichetto. Dodał, że wówczas „regularne sesje zakończyły się 30 września i logicznie rzecz biorąc, był to o wiele bardziej złożony świat, biorąc pod uwagę, jak rozległy był kraj”.

Były senator podkreślił, że powoływanie sędziów przez komisję „stawia ich w słabej pozycji ” i wywołuje krytyczne postrzeganie ich niezależności, ponieważ nie spełniają oni konstytucyjnego wymogu uzyskania specjalnej większości dwóch trzecich głosów w Senacie.

„Zostali oni mianowani przez władzę wykonawczą bez wypełnienia jedynego obowiązku, który jest jasno określony w Konstytucji , która ustanawia również specjalną większość, jedyną specjalną większość” – nalegał, odnosząc się do artykułu, który wymaga takiego wsparcia legislacyjnego dla sędziów Sądu Najwyższego, Prokuratora Generalnego i Prokuratora Generalnego.

Pichetto wskazał również na „opóźnienie prac Senatu” jako czynnik, który przyczynił się do tej sytuacji. „ Tutaj musimy również przeanalizować opóźnienie w Senacie, prawda? Długi rok z orzeczeniem, aby móc zająć się jednym z nich w izbie, co niestety również nie zostało załatwione” – powiedział.

„Nowy układ sił w Sądzie”: szczegóły nominacji Lijo i Garcii Mansilli

Wyraźnie jednak zaznaczył, że nie uzasadnia to środka przyjętego przez władzę wykonawczą, ponieważ jego zdaniem argentyńskie ramy instytucjonalne są „ niepewne i stanowią zawiły system, który nie pozwala na mianowanie kogokolwiek”.

Ustawodawca porównał tę decyzję do nieudanej próby Mauricio Macriego z 2015 r., gdy chciał on mianować dwóch sędziów dekretem, ale wycofał się z tego pomysłu po oporze Senatu. „Mauricio Macri, prawdopodobnie źle poinformowany przez jakiegoś wymyślnego doradcę , otrzymał wiadomość z Senatu, że tak się nie stanie i że ich wniosek zostanie natychmiast odrzucony” – powiedział Pichetto. W takim przypadku, jak powiedział, „Macri natychmiast zmieniłby i usunął założenie komisji i przesłał je do Senatu”.

Natomiast obecna administracja podjęła decyzję o nominacji, co zdaniem Pichetto świadczy o braku szacunku dla „norm konstytucyjnych”.

„Charanguito” i kulturowa transformacja Argentyny

W innej części wywiadu Pichetto poruszył temat, który sam powiązał z kulturową i demograficzną transformacją kraju: muzykę „charanguito”. Termin ten pojawił się w kontekście dyskusji na temat migracji i zmian tożsamości argentyńskiej, zwłaszcza na przedmieściach Buenos Aires.

„Widziałeś charanguito, które odchodzi? Ta muzyka z północy nie ma nic wspólnego z Argentyną ” – powiedział Pichetto i odniósł się do tradycyjnego folkloru równiny Pampas. Zapytany, czy taka muzyka nie jest częścią różnorodności tak rozległego kraju jak Argentyna, odpowiedział: „Folklor nie ma nic wspólnego z charanguito, nie ma z nim nic wspólnego ”.

Były senator powiązał tę zmianę kulturową ze znaczącym zjawiskiem migracji w ostatnich dziesięcioleciach. „W ostatnich latach przybyło tu trzy miliony biednych Wenezuelczyków. Najpierw przyjechali profesjonaliści, potem wszyscy biedni. I Boliwijczycy, Peruwiańczycy, wszyscy są tutaj ” – powiedział.

Rząd dekretem mianował Alejandro Oxenforda nowym ambasadorem w Stanach Zjednoczonych

Według Pichetto masowy napływ imigrantów, skoncentrowany zwłaszcza w prowincji Buenos Aires, zmienił strukturę społeczną i kulturową kraju. „ Połowa mieszkańców Buenos Aires to obcokrajowcy . Są tam skoncentrowani” – oszacował, choć przyznał, że spisy nie oferują precyzyjnych danych w tym zakresie.

Krytykował brak zaplanowanej polityki imigracyjnej: „Trzeba było mieć inteligentną politykę imigracyjną, rozwoju populacji w Patagonii, tak aby ludzie, którzy przyjechali, przyjeżdżali do pracy, a nie na przedmieścia Buenos Aires, gdzie wszystko eksplodowało”. Dla Pichetto zjawisko to jest jednym z „problemów, z którymi nikt nie chce się zmierzyć” i stanowi „poważny” problem strukturalny , z którym kraj nie był w stanie się zmierzyć.

W tym kontekście „charanguito” stało się symbolem tego, co Pichetto postrzegał jako „latynizację” Argentyny , daleką od tożsamości, którą znał w młodości.

„Mieszkałem w Argentynie, moja rodzina była skromną rodziną z Banfield, ale mój ojciec miał w głowie, że jego syn musi studiować i iść na uniwersytet. Ten świat już nie istnieje” – rozmyślał i łączył te zmiany kulturowe z przybyciem nowych pokoleń imigrantów i brakiem polityki regulującej ten proces.

NG/LT