Nowy rekord Canaletta: widok Wenecji sprzedany za prawie 40 milionów dolarów.

Oszałamiający widok Wenecji pędzla Canaletta , „Powrót Bucintoro w Dniu Wniebowstąpienia” (ok. 1732), znalazł się na szczycie wieczornej aukcji Starych Mistrzów Christie 's podczas London Classical Week we wtorek. Otwarcie odbyło się z szacowaną ceną ponad 20 milionów funtów, a ostatecznie sprzedano go za 31,9 miliona funtów (43,9 miliona dolarów, 37,2 miliona euro), co stanowi nowy rekord aukcyjny dla artysty . W ciągu 300 lat obraz pojawił się na aukcji tylko dwa razy: w 1751 i 1993 roku. Obraz jest w zadziwiająco dobrym stanie zachowania. Przez większą część swojej historii obraz był niedostępny dla naukowców, a dopiero niedawno odkryto, że wisiał przy Downing Street 10 , gdzie został po raz pierwszy odnotowany w 1736 roku, w kolekcji pierwszego premiera Wielkiej Brytanii, sir Roberta Walpole'a (1676-1745).

Ta znakomita proweniencja z początku XVIII wieku sprawia, że ​​wraz z repliką Wielkiego Kanału jest najwcześniejszym odnotowanym dziełem weneckiego mistrza wiszącym w angielskim domu, ćwierć wieku przed tym, jak król Jerzy III nabył Canaletta od konsula Josepha Smitha. Niesamowicie ambitny zarówno pod względem skali, jak i koncepcji, ten niezwykle sugestywny widok świadczy o niezwykłym talencie Canaletta i rygorystycznej technice, namalowany u szczytu jego kariery. Jest to jego najwcześniejsze znane przedstawienie tematu, do którego wielokrotnie powracał, wyznaczając punkt wyjścia dla Canaletta do malowania takich uroczystości.

Ta praca wisiała obok innego widoku Wielkiego Kanału, patrząc na północny wschód od Pałacu Balbi do Mostu Rialto . Oba obrazy pozostały razem aż do sprzedaży obecnego dzieła w Ader Tajan w 1993 roku, gdzie, pojawiając się na aukcji po raz pierwszy od prawie 250 lat, osiągnął rekordową cenę za obraz Starego Mistrza na aukcji we Francji. Wyjątkowa jakość malarska i stan zachowania, wraz z wybitnym pochodzeniem obu obrazów, sprawiły, że kiedy widok Wielkiego Kanału został sprzedany w 2005 roku, osiągnął światowy rekord ceny za artystę na aukcji, tytuł ten nadal posiada dwadzieścia lat później. To, czego nie było wiadomo, kiedy obecny obraz był ostatnio oferowany na sprzedaż, to fakt, że oba obrazy mają niezwykłą wczesną historię, ponieważ należały do ​​brytyjskiego premiera, wielkiego mecenasa sztuki i kolekcjonera Sir Roberta Walpole'a.

Ich obecność w kolekcji Walpole’a po raz pierwszy odnotował brytyjski historyk sztuki i znawca dzieł dawnych mistrzów, sir Oliver Millar (1923–2007), który odnalazł wzmiankę o nich w ręcznie pisanym katalogu obrazów z 1736 r. przy Downing Street 10 oraz w aukcji z 1751 r. zorganizowanej przez wnuka sir Roberta, George’a Walpole’a; ręcznie napisana kopia aukcji znajduje się w Narodowej Bibliotece Sztuki w Victoria & Albert Museum.

Nie wiadomo, jak i kiedy Sir Robert je nabył. Możliwe, że stało się tak za pośrednictwem jego syna Edwarda, który został wysłany do Wenecji z misją nabycia dzieł sztuki między styczniem 1730 a styczniem 1731 roku, chociaż oba widoki można datować, ze względów stylistycznych, na około 1731–1732, a zatem nieco później niż pobyt Edwarda w Wenecji. Chociaż niewątpliwie ułatwiły to powiązania Edwarda w Wenecji, zakup obrazów musiał być spowodowany przebudową rezydencji przy Downing Street między 1732 a 1735 rokiem, po tym, jak król Jerzy II podarował ją Sir Robertowi Walpole'owi w 1732 roku. Brytyjski architekt William Kent wyburzył wnętrza dwóch sąsiadujących nieruchomości i połączył je, aby stworzyć nowy kompleks sześćdziesięciu pokoi. Sir Robert i jego żona osiedlili się tam w 1735 roku i pozostali tam do opuszczenia urzędu przez Walpole'a w 1742 roku, kiedy to przeniósł swoją kolekcję obrazów do Houghton Hall.

Święto Wniebowstąpienia Pańskiego, obchodzone czterdziestego dnia po Niedzieli Wielkanocnej, było najbardziej spektakularnym ze wszystkich weneckich świąt i często omawiane przez gości i podróżników. Bucintoro, oficjalna galera doży Wenecji i symbol Serenissimy, była używana wyłącznie w tym dniu. Przedstawiony tutaj model, ostatni zbudowany w Arsenale, został zaprojektowany przez Stefano Contiego i ozdobiony przez rzeźbiarza Antonio Corradiniego, rozpoznawalny po lwie — symbolu miasta Wenecji — na dziobie i postaci Sprawiedliwości. W towarzystwie władz miasta doża popłynął do Lido na Bucintoro i wrzucił pierścień do wody, symboliczny akt przedstawiający zjednoczenie Wenecji z morzem. Była to ceremonia, która zgromadziła całe miasto i pozostała kluczową datą w kalendarzu weneckim aż do upadku Republiki w 1797 roku. Bacino di San Marco , gdzie rozgrywa się scena, było zwykłym i z pewnością najbardziej ekscytującym punktem przyjazdu gości do Wenecji.

Mistrzowskie widoki Canaletta , pełne szczegółów i prezentujące niezrównane efekty atmosferyczne, uczyniły go najbardziej utytułowanym malarzem wedut swoich czasów i wpłynęły na późniejsze pokolenia malarzy pejzażowych. W tej pracy jego technika jest niezwykle pewna. Żywe akcenty kolorystyczne prowadzą oko widza po kompozycji, z akcentami żywej czerwieni, które ją ozdabiają. Canaletto wydaje się opanować formułę tworzenia efektu falującej wody, niczym blade łuki na powierzchni laguny. Artysta wykazuje wielką lekkość w przedstawianiu postaci w ruchu, nawet na różnych płaszczyznach. Scena posiada eteryczną i spontaniczną atmosferę, jednak technika Canaletta jest wysoce precyzyjna, a jego architektura skrupulatnie skonstruowana, przy czym każdy budynek jest zarysowany i szczegółowo opisany z rygorystyczną dokładnością. Wykazuje wielką wrażliwość na zmieniające się warunki pogodowe. Obraz jest przesiąknięty ciepłym odcieniem wczesnego letniego dnia. Laguna jest zamieszkana przez elegancko ubrane postacie, leżące w gondolach; Zacumowany statek Bucintoro majestatycznie góruje w tle, a w oddali na nabrzeżu zbiera się tłum ciekawskich ludzi.