„Bez mojej wiary nie zrobiłbym różnicy w pracy”: Jak religia inspiruje pracowników

„Biorąc pod uwagę sposób, w jaki potoczyły się wydarzenia, to naprawdę dobry Bóg zaprowadził mnie do tej firmy...” – zwierza się Mohamed (1) z szerokim uśmiechem. To było ponad dwadzieścia lat temu, ale on pamięta, jakim był wtedy nastolatkiem, jakby to było wczoraj. Od studiów księgowych i desperackich poszukiwań firmy, w której mógłby odbyć program pracy połączonej ze studiami. Zapukał do ostatnich drzwi i powiedział do siebie: „To naprawdę twoja ostatnia szansa. " Cud ? Szczęście odważnych? Osoba, która otrzymuje dokument, wyraża zgodę na odbycie stażu.

Począwszy od tej firmy, która zatrudniła go na stałe, awansował na stanowisko dyrektora administracyjno-finansowego (DAF). „Jeśli zaszedłem tak daleko”, myśli z wdzięcznością, „to dzięki mojemu sposobowi bycia, który zawdzięczam mojej religii. Oczywiście, że nie myślę o tym każdego ranka. Jestem Francuzem, zatrudnionym w firmie świeckiej. Jestem też muzułmaninem. Wiara prowadzi mnie w życiu codziennym i nie mogę jej pominąć poza pracą, w przeciwnym razie nie byłabym sobą, nie miałabym kontaktu ze swoim ciałem. »

Wiedza o społeczeństwie w pracy, zainteresowania ogólne…

Konsensus akademicki potwierdza się od kilkudziesięciu lat, kolejne badania: „Religie wpływają na motywacje i wartości wierzących pracowników, poprzez propagowanie etycznych zachowań, wizji dobra wspólnego i zaangażowania w interesy ogólne” – mówi Lionel Honoré, dyrektor Obserwatorium Faktów Religijnych w Biznesie. Nie oznacza to, że są lepsi od innych, ale po prostu, że ich wiara stanowi potężne źródło w życiu zawodowym. »

Każdy przesłuchany świadek jest świadomy, że jego osobowość jest wynikiem mieszanki powiązanych ze sobą elementów. Jednak pomijając różnice wyznania, pochodzenia, wieku, wykształcenia i zawodu, wszyscy widzą w swojej religii „siłę napędową”, która zachęca ich do „bycia najlepszymi ludźmi, jak to możliwe, i szukania sprawiedliwych decyzji”, a także do „bycia obywatelem w pracy i stawiania interesu ogółu ponad interesy osobiste”...

Weź udział w Bożym stworzeniu

Sophie (1), czterdziestoparoletnia katoliczka, uważa, że ​​praca nauczycielki szkolnej to „miejsce, w którym mogę przyczyniać się do czegoś większego niż ja sama, do tego, co Kościół w swojej doktrynie społecznej nazywa dobrem wspólnym”. „Poprzez moją pracę czuję, że robię coś dobrego dla świata, że ​​uczestniczę w Bożym dziele stworzenia” – kontynuuje członek Chrześcijańskiego Ruchu Kadry Kierowniczej i Menedżerów (MCC).

Wierzący pracownicy dążą do przełożenia swoich wartości na działania. Jako starsza dyrektorka firmy zatrudniającej 800 pracowników w regionie paryskim Isabelle (1) kieruje się jasną linią postępowania. „Jako protestant staram się ucieleśniać religijną ideę przebaczenia, dając drugą szansę. Każda osoba, która popełni błąd i przyzna się do niego, może otrzymać drugie stanowisko. »

A jeśli wszystkie wewnętrzne rozwiązania redystrybucji zostały wyczerpane, czasami trzeba podjąć decyzję o pozwoleniu pracownikowi odejść, „jednocześnie zapewniając mu wsparcie, aby zachował poczucie własnej wartości i mógł wrócić gdzie indziej”. Isabelle zakłada również, że jest w dużej mierze zależna od swoich zespołów , „ponieważ nie czuję się nieomylna i w związku z tym uważam się za protestantkę. „Lubię słuchać wszystkich punktów widzenia i sprzeciwów” – podkreśla.

„Napraw świat”

Laurent, który przedstawia się jako „francuski Żyd, wychowanek szkoły republiki”, jest głęboko zaangażowany w ucieleśnianie tikoun olam w biznesie. Dla niego żydowskie przykazanie „naprawiania świata” wiąże się z transmisją. Zawsze ma w swoim zespole jakiegoś ucznia. Nawet jeśli oznacza to „zdenerwowanie” pracodawcy, aby uzyskać niezbędne środki. „Uważam, że kształcenie studentów odbywających praktyki zawodowe jest obowiązkiem obywatelskim, wkładem w szeroko rozumiane społeczeństwo francuskie, ponieważ wiem, że moja grupa nigdy nie rekrutuje na koniec swoich uczniów” – mówi mężczyzna, który utrzymywał kontakt z większością młodych ludzi, których przyjął pod swoje skrzydła w ciągu ostatnich piętnastu lat.

Damien (1) jest elektrykiem zatrudnionym w MŚP zatrudniającym 60 osób w pobliżu Lyonu. Ten członek Młodych Chrześcijańskich Pracowników (JOC) pielęgnuje cierpliwość w imię swojej wiary. „Zdarzyło się, że na budowie tynkarze postawili swoje plakietki w miejscu, w którym musiałem zamontować gniazdka. Wtedy decyduję się na dialog i czekanie, zamiast iść na jałową konfrontację z tą osobą. »

Wybór pracodawcy

Dla niektórych pracowników wybór firmy musi być także zgodny z pewnymi wartościami wynikającymi z ich przekonań religijnych. Hugo Gaillard, badacz z Uniwersytetu Le Mans, przeprowadzając wywiady z konwertytami na islam , spotkał ludzi, którzy zwracają się do organizacji pozarządowych lub firm założonych przez muzułmanów, „aby ułatwić sobie praktykowanie obrzędów religijnych, ale także dać sobie możliwość wykonywania dobrych uczynków poprzez swój zawód”. Nie wspominając o tych, którzy odwracają się od sektora bankowego z powodu lichwiarskich stóp procentowych, potępianych przez islam. Jakby wtórując tej historii, Sophie, katoliczka, opowiada, jak porzuciła togę adwokacką w prawie handlowym , „ponieważ to środowisko było w (jej) oczach zbyt 'rekinie'”.

A jak w tym wszystkim wygląda kwestia sumienia? „Kiedy mój kolega muzułmanin prosi mnie, abym w każdy piątek po południu wziął wolne na główną modlitwę, odmawiam, ponieważ otworzyłoby to puszkę Pandory. „Jako osoba wierząca muszę stawiać granice, ponieważ religia nie może narzucać się firmie” – odpowiada Mohammed łagodnym, ale stanowczym głosem.

Géraldine Galindo, badaczka z ESCP Business School, opublikuje za kilka miesięcy wyniki badania, które przeprowadziła wśród 80 pracowników wyznania katolickiego. Zauważa, że ​​jeśli napięcie między wyznawanymi przez nich wartościami a powierzonymi im zadaniami stanie się zbyt duże, rezygnacja staje się opcją. „W moich badaniach pięciu z nich podjęło decyzję o zmianie stanowiska lub opuszczeniu firmy. »