Jak wynika z raportu komisji śledczej Senatu, publiczna pomoc dla przedsiębiorstw kosztuje państwo 211 miliardów euro.

To jest coś do przemyślenia dla François Bayrou i jego rządu, tydzień przed ich zapowiedziami dotyczącymi 40 miliardów euro oszczędności, które zamierzają narzucić wydatkom publicznym. Pierwszy budżet publiczny nie ma nic wspólnego z edukacją narodową, ani z obroną, a tym bardziej z obsługą długu. Tym, co kosztuje państwo najwięcej, jest pomoc publiczna wypłacana przedsiębiorstwom .

Po sześciu miesiącach pracy i przesłuchań , z których niektóre były przesłuchaniami przyciągającymi uwagę mediów z udziałem głównych szefów , komisja śledcza Senatu ds. „wykorzystania pomocy publicznej dla dużych firm i ich podwykonawców” zdołała zsumować roczną kwotę subsydiów, wsparcia, zwolnień ze składek i ulg podatkowych wypłacanych dużym firmom. W 2023 r. przeznaczono na nie nie mniej niż 211 miliardów euro.

• 88 miliardów euro wydatków podatkowych
• 75 miliardów dolarów w zwolnieniach ze składek na ubezpieczenia społeczne
• 41 miliardów dolarów interwencji finansowych od BPI France, „banku przedsiębiorców”
• 7 miliardów dolarów dotacji dla przedsiębiorstw (bez rekompensat za opłaty za usługi publiczne)

„Tę szacunkową kwotę 211 miliardów euro rocznego kosztu pomocy publicznej „w szerokim znaczeniu” należy traktować jako minimalną, ponieważ w celu skonstruowania tego szacunku niektóre rodzaje pomocy nie zostały uwzględnione w badanym zakresie ze względu na brak rzetelnych i łatwo dostępnych danych” – podkreśla sprawozdawca komisji, senator komunistyczny Fabien Gay, a także dyrektor L'Humanité .

Do tych obliczeń można by dodać bezpośrednią pomoc wypłacaną przez regiony (2 mld euro rocznie), pomoc od gmin lub wspólnot gminnych , „której kwota nie jest łatwa do ustalenia według Trybunału Obrachunkowego” , a także pomoc z Unii Europejskiej w ramach zarządzania pośredniego (w tym WPR), „której roczna kwota wynosi od 9 do 10 mld euro według Generalnego Inspektoratu Finansów oraz pomoc europejską w ramach zarządzania bezpośredniego, którą według Sekretariatu Generalnego ds. Europejskich trudno oszacować”.

Ponieważ to jest druga ważna lekcja tego raportu. Ta pomoc dla przedsiębiorstw jest częścią labiryntu ponad 2200 schematów, wdrażanych przez państwo z jego własnych budżetów i budżetów organizacji zabezpieczenia społecznego, przez władze lokalne i, w mniejszym stopniu, przez Unię Europejską.

Niejasność jest tak całkowita, że ​​raport zauważa w swoich wnioskach, że „ nie ma żadnej przekrojowej definicji prawnej pomocy publicznej dla przedsiębiorstw, ani jej zakresu z punktu widzenia ekonomicznego”. To sprawia, że ​​INSEE, główny organ odpowiedzialny za statystyki krajowe, jest całkowicie ślepy na ten temat. Jednak ta proliferacja publicznych pieniędzy na rzecz przedsiębiorstw może być szokująca w czasach „proliferacji planów socjalnych i hojnych wypłat dywidend”, zauważa raport, który wymienia 26 zaleceń mających na celu racjonalizację tej pomocy i zaradzenie brakowi przejrzystości jej wypłat, a także brakowi monitorowania i oceny przez administrację.